Mahalaga ang Bawat Kwento: Sektor ng Pangangalagang Panlipunan ng Pang-adulto – Sa madaling sabi

Ang UK Covid-19 Inquiry ay isang independiyenteng pampublikong pagtatanong na sumusuri sa tugon sa, at epekto ng, pandemya ng Covid-19 upang matuto ng mga aral para sa hinaharap.

Ang gawain ng Pagtatanong ay nahahati sa magkakahiwalay na pagsisiyasat, na kilala bilang mga module. Ang bawat module ay nakatuon sa ibang paksa, na may sariling mga pampublikong pagdinig kung saan ang Tagapangulo ay nakakarinig ng ebidensya. Kasunod ng mga pagdinig, inilathala ang isang ulat ng module, na naglalaman ng mga natuklasan batay sa lahat ng ebidensya at mga rekomendasyon ng Tagapangulo para sa hinaharap.

Kung Paano Mahalaga ang Bawat Kwento sa trabaho ng Inquiry

Ang buod na ito ay nauugnay sa talaan ng Every Story Matters para sa Module 6, na sumusuri sa sektor ng pangangalagang panlipunan ng mga nasa hustong gulang sa panahon ng pandemya ng Covid-19. Ang mga talaan ng Future Every Story Matters ay tututuon sa iba't ibang aspeto ng buhay sa panahon ng pandemya, tulad ng mga bata at kabataan, pang-ekonomiyang suporta para sa mga indibidwal at negosyo, at mga epekto sa buong lipunan kabilang ang kalusugan ng isip, pangunahing manggagawa at pangungulila.

Pinagsasama-sama ng Every Story Matters record para sa sektor ng pangangalagang panlipunan ng mga nasa hustong gulang ang mga karanasan ng mga tao na ibinahagi sa amin:

• online sa everystorymatters.co.uk;
• nang personal sa mga drop-in na kaganapan sa mga bayan at lungsod sa buong UK; at
• sa pamamagitan ng naka-target na pananaliksik sa mga partikular na grupo ng mga tao.

Ang bawat kuwento ay hindi nagpapakilala, sinusuri at inayos sa mga talaang partikular sa module. Ang mga talaang ito ay inilalagay sa ebidensya para sa kaugnay na modyul.

Ang Bawat Kwento ay Mahalaga ay hindi isang survey o isang comparative exercise. Hindi ito maaaring maging kinatawan ng buong karanasan ng UK, at hindi rin ito idinisenyo upang maging. Ang halaga nito ay nasa pakikinig ng iba't ibang karanasan, sa pagkuha ng mga temang ibinahagi sa amin, pagsipi ng mga kuwento ng mga tao sa kanilang sariling mga salita at, mahalaga, sa pagtiyak na ang mga karanasan ng mga tao ay bahagi ng pampublikong rekord ng Inquiry.

Ang ilan sa mga kuwento at tema sa talaang ito ay kinabibilangan ng mga paglalarawan ng kamatayan, mga karanasan sa malapit sa kamatayan, pagpapabaya, mga pagkukulang at makabuluhang pisikal at sikolohikal na pinsala. Ang mga ito ay maaaring nakababahala. Kung gayon, hinihikayat ang mga mambabasa na humingi ng tulong mula sa mga kasamahan, kaibigan, pamilya, grupo ng suporta o mga propesyonal sa pangangalagang pangkalusugan kung kinakailangan. Ang isang listahan ng mga serbisyo ng suporta ay ibinibigay sa website ng UK Covid-19 Inquiry: https://covid19.public-inquiry.uk/support-whilst-engaging-with-the-inquiry/.

Ang epekto ng mga paghihigpit sa lockdown

Sinabi sa amin ng mga taong may pangangalaga at suporta at kanilang mga mahal sa buhay lubhang apektado ng mga paghihigpit sa lockdown.

Ang mga taong namumuhay nang nag-iisa ay nakadama ng kalungkutan at paghihiwalay. Madalas sila nahihirapan sa pang-araw-araw na gawain gaya ng personal na pangangalaga at mga gawain sa bahay nang walang suporta ng mga mahal sa buhay at/o may pinababang oras ng pangangalaga sa tahanan¹.

Ang mga paghihigpit sa lockdown ay humantong sa ilang mga mahal sa buhay na lumipat kasama ang taong kanilang inaalagaan upang tulungan sila.

Ang mga taong nakatira sa mga tahanan ng pangangalaga ay nag-usap din tungkol sa pakiramdam na nag-iisa at nakahiwalay, lalo na sa maagang bahagi ng pandemya kung kailan Ang mga paghihigpit sa mga tahanan ng pangangalaga ay nangangahulugan na ang pamilya at mga kaibigan ay hindi nakabisita. May mga partikular na hamon para sa mga taong may demensya o kapansanan sa pag-aaral, na hindi maintindihan kung bakit hindi na sila binibisita ng kanilang mga mahal sa buhay. Narinig namin kung paano sila nadama na inabandona at bumaba ang kanilang kalusugan at kagalingan.

Ipinakilala ang mga tahanan ng pangangalaga mga paraan ng pananatiling konektado, tulad ng mga video call at pagbisita sa window, at habang tinatanggap ng ilan ang mga ito bilang isang paraan upang makipag-ugnayan sa pamilya at mga kaibigan, marami ang natagpuang nakalilito sila, lalo na ang mga may dementia o isang kapansanan sa pag-aaral. Nahirapan silang maunawaan kung bakit naririnig nila ang boses ng isang mahal sa buhay o nakikita ang kanilang mukha sa screen, ngunit hindi sila maaaring magkasama nang personal.

Katapusan ng buhay pag-aalaga at pangungulila

Narinig namin kung paano ang ilang mga mahal sa buhay ng mga namatay ay hindi makasama sa kanilang mga huling sandali. Natatakot ang mga mahal sa buhay na isipin ng miyembro ng kanilang pamilya na iniwan nila sila sa kanilang mga huling oras. Ang traumatikong karanasang ito ay humantong sa matinding kalungkutan at galit. Marami sa mga naulila ay patuloy na nakikipagpunyagi sa mga hamon sa kalusugang pangkaisipan na may kaugnayan sa hindi pagharap doon upang hawakan ang kamay ng kanilang miyembro ng pamilya at magpaalam nang personal.

Ang ilang mga pamilya at walang bayad na tagapag-alaga ay nakadama ng kawalan ng kakayahan at pagkabigo sa panahon ng pandemya dahil kailangan nilang ihatid ang pangangalaga sa katapusan ng buhay sa taong inaalagaan nila sa sarili nilang tahanan. Nahirapan silang makakuha ng propesyonal na suporta, mahahalagang kagamitan at gamot.

Alam ng ilang kontribyutor na may DNACPR ang taong pinangalagaan nila² paunawa sa lugar at naunawaan kung bakit ito kailangan. Narinig din namin mula sa mga kontribyutor na sa ilang mga kaso Ang mga abiso ng DNACPR ay inilapat sa isang blanket na batayan sa mga taong may partikular na kondisyon sa kalusugan tulad ng dementia. Sa ilang mga kaso, hinamon ng mga miyembro ng pamilya, kaibigan o kawani ng pangangalaga ang mga abiso ng DNACPR. Ibinahagi ng ilang kontribyutor na ang mga pag-uusap tungkol sa mga paunawa sa DNACPR ay isinagawa nang hindi sensitibo, na humahantong sa malaking pagkabalisa para sa mga taong tumatanggap ng pangangalaga at kanilang mga pamilya.

Matapos ang pagkamatay ng kanilang (mga) mahal sa buhay, ang mga pamilya ay nahaharap sa karagdagang kalungkutan at pagkabigo.

Ang mga paghihigpit sa paligid ng mga libing at mga gawi sa paligid ng kamatayan ay nangangahulugan na marami ang hindi maaaring magtipon para parangalan ang taong namatay o obserbahan ang mahahalagang kultural o relihiyosong tradisyon.

Narinig namin na ang ilang mga manggagawa sa pangangalaga ay kailangang magbigay ng end of life care na mayroon sila walang karanasan o pagsasanay sa, dahil ang mga propesyonal sa pangangalagang pangkalusugan ay hindi nakabisita sa mga tahanan ng pangangalaga.

Ang mga manggagawa sa pangangalaga ay nag-ulat ng pagkabalisa sa pagkakaroon ng isang tao kapag sila ay namatay, lalo na kapag hindi naroroon ang kanilang mga kapamilya at mahal sa buhay. Nakilala nila ang kahalagahan ng pangangalaga na ibinigay nila at pinahahalagahan ang mga mensaheng nagpapasalamat na natanggap mula sa mga pamilya at kaibigan. Narinig din namin na maraming manggagawa sa pangangalaga ang magtatrabaho ng dagdag na oras upang matiyak na ang mga residente ay hindi mamamatay nang mag-isa.

¹ Ang pangangalaga sa tahanan ay pangangalagang ibinibigay sa sariling tahanan ng isang tao.
² Para magbasa pa tungkol sa mga desisyon ng DNACPR (huwag subukan ang cardiopulmonary resuscitation), tingnan ang website ng NHS: https://www.nhs.uk/conditions/do-not-attempt-cardiopulmonary-resuscitation-dnacpr-decisions/.

Ang epekto ng pandemya sa mga manggagawa sa pangangalaga

Ang mga kakulangan sa mga tauhan ay naglagay ng malaking pilay sa sektor ng pangangalagang panlipunan ng mga nasa hustong gulang, hinimok ni:

• alalahanin tungkol sa paghahatid ng virus,
• kalasag na nauugnay sa mga kondisyon ng kalusugan,
• mga kinakailangan sa self-isolation,
• mga pagliban na may kaugnayan sa stress,
• pagliban dahil sa Long Covid at
• pagkabalisa tungkol sa pressure na magkaroon ng bakuna.

To fill the staffing gaps, we heard that there was an nadagdagan ang pag-asa sa mga kawani ng ahensya.

Iniangkop ng mga manggagawa sa pangangalaga ang kanilang mga oras at gawain upang matugunan ang tumataas na pangangailangan, kung minsan ay iniiwan ang kanilang sariling pamilya upang lumipat sa mga tahanan ng pangangalaga sa loob ng ilang panahon.

Sa pangangalaga sa tahanan, mas kaunti at mas maikling pagbisita nangangahulugang ang pokus ay lumipat mula sa makabuluhang personal at panlipunang suporta tungo sa pagbibigay lamang ng mahahalagang pangangalaga. Ito ay labis na nakababahala para sa parehong mga manggagawa sa pangangalaga sa tahanan at sa mga taong kanilang pinangalagaan.

Habang nadama ng ilang manggagawa sa pangangalaga na pinahahalagahan at sinusuportahan ng kanilang mga employer at komunidad, marami sa mga manggagawa sa pangangalagang panlipunan ang nadama na hindi nakikita at hindi pinahahalagahan.

Narinig din namin ang tungkol sa mga panggigipit na kinakaharap ng mga walang bayad na tagapag-alaga dulot ng kawalan ng suporta ibinibigay ng komunidad at mga serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan.

Mga karanasan ng mga taong pinalabas mula sa ospital patungo sa mga tahanan ng pangangalaga sa panahon ng pandemya

Ang mga tauhan ng pangangalaga sa tahanan ay nag-ulat na nakatanggap ng limitado o hindi tumpak na impormasyon sa paglabas, kabilang ang tungkol sa mga kondisyon ng kalusugan at status ng pagsusuri sa Covid-19. Sinabi ng ilang kawani na nakaramdam sila ng pressure na tumanggap ng mga pasyente dahil sa kakulangan sa kama sa ospital.

Naiulat na, sa ilang mga kaso, hindi pantay na pagsubok at kawalan ng komunikasyon mula sa mga ospital ay nag-iwan ng mga kawani ng pangangalaga at mga pamilya na nababalisa tungkol sa kaligtasan ng mga residente at sa pagkalat ng virus.

Ang ilan ang mga pamilya ay nag-ulat ng pakiramdam na hindi kasama sa mga desisyon sa paglabas at iba pang mga desisyon sa pangangalaga, kadalasang nakakatanggap ng kaunting abiso tungkol sa mga paglipat sa mga tahanan ng pangangalaga.

Mga karanasan sa personal protective equipment (PPE) at mga hakbang sa pagkontrol sa impeksyon sa Covid-19 sa mga setting ng pangangalagang panlipunan

Sinabi sa amin ng mga tagapagbigay ng pangangalaga kung gaano sila kaaga sa pandemya muling gumamit ng mga gamit na pang-isahang gamit, mga supply ng rasyon o pinagmulang PPE mula sa mga ospital, mga kawanggawa at iba pang organisasyon o negosyo sa komunidad dahil sa kakulangan ng PPE. Narinig din namin na, sa kabila ng pinahusay na kakayahang magamit habang umuunlad ang pandemya, patuloy na nag-aalala ang mga nag-aambag tungkol sa kalidad at pagiging angkop ng PPE.

Sinabi sa amin ng mga manggagawa sa pangangalaga kung paano tinakpan ng mga maskara ang mga ekspresyon ng mukha kaya mahirap maunawaan di-berbal na mga pahiwatig. Partikular itong nakaapekto sa mga may dementia o kapansanan sa pag-aaral at isa ring isyu para sa mga taong d/Bingi dahil nakaapekto ito sa kanilang kakayahang magbasa ng labi.

Narinig namin kung paano iba-iba ang mga protocol ng pagsubok sa mga setting ng pangangalaga at mga tungkulin sa trabaho sa buong pandemya. Ang ilang mga organisasyon ay nag-utos ng pang-araw-araw na pagsusuri para sa mga kawani, habang ang iba ay nagsusuri linggu-linggo o para lamang sa mga taong may sintomas. Sinabi sa amin ng mga propesyonal sa pangangalagang panlipunan kung paano mahalaga ang pag-access sa mga pagsusuri dahil sa paglipat ng mga manggagawa sa pangangalaga sa pagitan ng mga setting ng pangangalaga at kanilang sariling mga tahanan.

Ang mga propesyonal sa pangangalaga ay nag-ulat ng malalaking paghihirap sa pagdistansya mula sa ibang tao, madalas na hindi mapanatili ang pisikal na distansya mula sa mga taong may mga pangangailangan sa pangangalaga habang nagbibigay ng personal na pangangalaga, tulad ng pagligo at pagtulong sa pagkain.

Access sa pangangalagang pangkalusugan sa panahon ng pandemya

Ang ilang mga tahanan ng pangangalaga ay nagsabi sa amin na naramdaman nila Ang mga serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan ay inuna kaysa mga serbisyo sa pangangalagang panlipunan at ang pangunahing pokus ay sa protektahan ang sistema ng pangangalagang pangkalusugan.

Mga hadlang sa pag-access sa mga serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan at panlipunan, kabilang ang mga in-person appointment tulad ng physiotherapy, lalong nagpalala sa kondisyon ng mga tao.

Narinig namin mula sa mga pamilya at sa workforce kung paano Ang pag-access sa mga serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan, tulad ng mga GP, mga serbisyo sa komunidad at mga ospital, ay makabuluhang nabawasan o naantala sa panahon ng pandemya.

Sinabi sa amin ng mga taong may pangangalaga at pangangailangan ng suporta kung paano ang mga appointment ay inilipat sa online o mga konsultasyon sa telepono, na hindi palaging angkop, lalo na para sa mga may karagdagang pangangailangan sa komunikasyon.

Nadama ng ilang kawani ng pangangalagang panlipunan na ang mga manggagawa sa pangangalagang pangkalusugan ay nag-aalangan o hindi makabisita dahil sa kakulangan ng mga tauhan o upang mabawasan ang panganib ng paghahatid. Ito ay humantong sa isang nadagdagan ang workload para sa mga tauhan ng pangangalaga na kailangang pangasiwaan ang mga virtual na appointment, pag-follow up sa paggamot at patunayan ang mga pagkamatay.

Ang pag-access sa emergency na pangangalagang pangkalusugan ay mahirap din dahil sa tumaas na presyon sa mga ospital at takot na mahawa ng Covid-19.

Upang malaman ang higit pa o mag-download ng kopya ng buong tala o iba pang naa-access na mga format, bisitahin ang: https://covid19.public-inquiry.uk/every-story-matters/records/