Brytyjskie dochodzenie w sprawie COVID-19 opublikowało dzisiaj (w poniedziałek 24 listopada 2025 r.) raport Every Story Matters z modułu 9, w którym analizowana jest reakcja gospodarcza rządu na pandemię COVID-19 (Zakres modułu 9).
Ten najnowszy rekord Raport jest publikowany w dniu otwarcia publicznych przesłuchań w ramach przedostatniego dochodzenia Komisji Śledczej: „Reakcja gospodarcza” (moduł 9). Dochodzenie obejmuje wsparcie ekonomiczne udzielane w czasie pandemii przedsiębiorstwom, miejscom pracy, osobom samozatrudnionym, osobom w trudnej sytuacji oraz osobom pobierającym świadczenia, a także skuteczność tego wsparcia. Moduł będzie również dotyczył dodatkowego finansowania odpowiednich służb publicznych oraz sektora wolontariatu i społeczności lokalnych.
Do złożenia zeznań zostaną wezwani świadkowie, którzy podejmowali kluczowe decyzje ekonomiczne, w tym byli ministrowie rządu, wysocy rangą urzędnicy państwowi, eksperci w dziedzinie polityki gospodarczej i przedstawiciele Banku Anglii.
Kolejne cztery tygodnie przesłuchań publicznych to ostatnie tygodnie zbierania dowodów w 2025 roku. W tym roku Komisja Śledcza wysłuchała już 224 świadków w ciągu 19 poprzednich tygodni przesłuchań, obejmujących pięć różnych śledztw. Ostatnie trzy tygodnie przesłuchań Komisji Śledczej zaplanowano na 2026 rok i będą one dotyczyć „Wpływu na społeczeństwo” (Moduł 10) i odbędą się w dniach od 16 lutego do 5 marca 2026 roku.
Every Story Matters to największa akcja konsultacyjna z udziałem opinii publicznej, jaką kiedykolwiek podjęto w ramach brytyjskiego dochodzenia publicznego. Dała ona mieszkańcom możliwość podzielenia się swoimi historiami z brytyjskim dochodzeniem w sprawie COVID-19, co pomogło w sformułowaniu wniosków i rekomendacji. Spośród 58 000 historii udostępnionych w ramach Every Story Matters, ten najnowszy rekord opiera się na ponad 8 000 historiach, w tym na spostrzeżeniach z 25 wydarzeń publicznych w Wielkiej Brytanii oraz 273 wywiadach, w których respondenci opisywali doświadczenia własne lub swoich organizacji w zakresie wsparcia ekonomicznego w czasie pandemii.
Z akt wynika, że dla niektórych pomoc była niedostępna, jakby byli odsyłani „od słupa do słupa”. Inni uważali, że wprowadzone środki „uratowały” ich kariery i zapewniły spokój ducha w tym niezwykle stresującym i głęboko niepewnym okresie. Akta przedstawiają szeroki wachlarz szczerych doświadczeń, w tym:
- Intensywne i czasami przedłużające się uczucia szoku, niepokoju i niepewności co do pracy i finansów na początku pandemii, z powodu zamykania firm i organizacji w bardzo krótkim czasie, co spowodowało natychmiastowe zakłócenia w dochodach.
- Trudności finansowe dotykają osoby pobierające Universal Credit, ale także tych, którzy przed pandemią radzili sobie dobrze finansowo i doświadczyli znacznego spadku dochodów z powodu niewystarczającego wsparcia. Często osoby te miały trudności z zaspokojeniem podstawowych potrzeb i polegały na bankach żywności, organizacjach charytatywnych, zaciąganiu długów lub korzystaniu z oszczędności osobistych.
- Wyzwania, z którymi musieli zmierzyć się właściciele firm, którzy musieli szybko dostosować się do pracy zdalnej. Ci, którzy nie byli w stanie się dostosować, stanęli w obliczu ryzyka znacznych strat finansowych, emocjonalnego obciążenia związanego ze zwolnieniami pracowników lub koniecznością całkowitego zamknięcia firmy.
- Opóźnienia w otrzymywaniu wsparcia finansowego lub trudności w dostępie do niego, zwłaszcza dla osób samozatrudnionych lub zatrudnionych na podstawie umów o pracę na godziny. Powodowało to obciążenia finansowe, narastający stres i niepokój u osób oczekujących na wsparcie, zwłaszcza gdy osoby wpłacające składki nie miały dochodów w oczekiwaniu na potwierdzenie, czy kwalifikują się do niego.
- Pozytywne historie o tym, jak wsparcie ekonomiczne łagodzi niepokój, a w niektórych przypadkach daje ludziom szansę na adaptację i podniesienie kwalifikacji.
- Długoterminowe skutki ekonomiczne, w tym skrócenie godzin pracy, utrata miejsc pracy i konkurencyjność na rynku pracy. Doprowadziło to do długotrwałego bezrobocia i poważnych trudności finansowych dla wielu osób.
- Wielu młodych ludzi rezygnujących z nauki w trybie stacjonarnym miało trudności ze znalezieniem pracy, co podkreśla, że miało to długofalowy wpływ na ich perspektywy zawodowe.
Dziś rozpoczyna się czterotygodniowy cykl przesłuchań mających na celu zbadanie skuteczności środków wsparcia gospodarczego wdrożonych w czasie pandemii.
Historie zawarte w tym dokumencie „Every Story Matters” pokazują, że wiele osób i firm w dużym stopniu polegało na wsparciu ekonomicznym udzielonym w tym bezprecedensowym okresie. Dokument uwypukla również niektóre wyzwania, z jakimi borykali się w tym okresie ludzie, w tym osoby samozatrudnione, pracodawcy, pracownicy i właściciele firm, a niektórzy z nich nadal odczuwają skutki ekonomiczne i emocjonalne.
Chciałbym podziękować wszystkim dziesiątkom tysięcy osób, które podzieliły się swoimi historiami z Every Story Matters. Ich wkład pomoże Wielkiej Brytanii wyciągnąć wnioski na przyszłość.
23 maja 2025 r. projekt Every Story Matters zakończył się, ponieważ dochodzenie dotarło do końca tej kluczowej fazy gromadzenia materiałów dowodowych, które mają posłużyć do prowadzenia śledztwa przez Przewodniczącego. Zapisy z projektu Every Story Matters zostały już wykorzystane na przesłuchaniach, wraz z zeznaniami świadków i opiniami biegłych, i będą nadal wykorzystywane do zakończenia dochodzenia.
Dokumenty programu Every Story Matters pomagają Przewodniczącej, Baronowej Hallett, wyciągać wnioski i formułować zalecenia na przyszłość. Do tej pory opublikowano cztery inne dokumenty: „Systemy opieki zdrowotnej” (wrzesień 2024 r.), „Szczepionki i terapia” (styczeń 2025 r.), „Testowanie, śledzenie i izolacja” (maj 2025 r.), „Sektor opieki” (czerwiec 2025 r.) oraz „Dzieci i młodzież” (wrzesień 2025 r.).
Komisja dochodzeniowa opublikowała dotychczas dwa raporty: Moduł 1 dotyczący „Odporności i gotowości” oraz Moduł 2 dotyczący „Podstawowych kwestii decyzyjnych i zarządzania politycznego w Wielkiej Brytanii”, który opublikowano 20 listopada 2025 r.
W najnowszym nagraniu Every Story Matters osoby prywatne i właściciele firm opisują swoje interakcje ze wsparciem ekonomicznym udzielonym w czasie pandemii, w tym swoje poglądy na temat tego, co się sprawdziło, a czego ich zdaniem brakowało:
Niektórzy ludzie opowiedzieli nam o szoku ekonomicznym, którego doświadczyli na początku pandemii.
Dosłownie nic nie miałem. Żadnego dochodu. Jak tylko zostaliśmy zamknięci, czy zamknięci, jakkolwiek to ująć, tego samego dnia dosłownie przestałem otrzymywać dochody. Wszystkie zlecenia, które wcześniej zamówiłem, zostały dosłownie anulowane przez moich klientów... Nagle [nie miałem] dochodu, ale rachunki te same.
Wiele osób było zdezorientowanych dostępnym wsparciem ekonomicznym i nie wiedziało, do jakiego wsparcia, jeśli w ogóle, są uprawnieni.
Pamiętam, jak zobaczyłem jakieś fundusze i pomyślałem: „Czemu nie kwalifikujemy się do nich?”. Tylko dlatego, że mamy rezerwy, jesteśmy karani, a tak naprawdę staraliśmy się, żeby mieć rezerwy i tak dalej… Niektórzy pracownicy byli bardzo zachwyceni dotacjami kryzysowymi i uważali, że powinniśmy je otrzymać.
Dla niektórych wsparcie ekonomiczne zapewnione w czasie pandemii było szansą na zatrzymanie się i ponowną ocenę strategii biznesowej.
Dało mi to możliwość zwolnienia tempa i zaplanowania czegoś, a nawet przeprowadzenia remontu w moim studiu. Udało mi się uzyskać pożyczkę Bounce Back Loan. To było coś, czego nigdy nie mogłabym zrobić, będąc co tydzień na sesjach zdjęciowych… więc to był całkiem pozytywny wpływ.
Niektórzy mieli poczucie, że „prześlizgnęli się przez sito” dostępnego wsparcia, co powodowało u nich ogromny stres.
Uważam, że każda osoba prowadząca działalność na własny rachunek była przez jakiś czas pozostawiona samej sobie.
Wiele osób mówiło o tym, jak bardzo są wdzięczne za program urlopowy i jak dał im on spokój ducha w bardzo niepewnym okresie.
Byłem pod ogromnym wrażeniem tego, jak szybko nasz rząd wprowadził program urlopowy, dzięki czemu nie wpadliśmy w panikę, nie martwiąc się o to, czy przetrwamy finansowo.
Osoby bezrobotne opowiadały o tym, jak trudno im było związać koniec z końcem.
Kiedy straciłam źródło dochodu, nie byłam w stanie opłacić czynszu wyłącznie z zasiłku Universal Credit... Musieliśmy więc polegać na bankach żywności, żeby przeżyć, a ja narobiłam sobie zaległości w czynszu, co nigdy wcześniej mi się nie zdarzyło przez 12 lat, odkąd wynajmowałam mieszkanie prywatnie.
Dostępne wsparcie
W dochodzeniu potwierdzono, że niektóre treści zawarte w dokumentacji i powyższych fragmentach mogą być dla niektórych osób niepokojące lub drażniące. Jeśli te treści Cię dotyczą, prosimy o poinformowanie, że usługi wsparcia są dostępne za pośrednictwem Strona internetowa z zapytaniami.