ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ: ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ

ਮੁਖਬੰਧ

ਇਹ ਯੂਕੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਇਨਕੁਆਰੀ ਲਈ ਪੰਜਵਾਂ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਰਿਕਾਰਡ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਇਨਕੁਆਰੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। 

ਇਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਪੂਰੇ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ, ਹਰੇਕ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਲਈ ਅਨੁਭਵ ਵੱਖਰਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਨੁਭਵ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਰਾਤੋ-ਰਾਤ ਉਲਟ ਗਈ।  

ਅਸੀਂ ਜੋ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਿੰਨ ਸਨ - ਕੁਝ ਲਈ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕਤਾ ਲਿਆਈ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਇਸਨੇ ਮੌਜੂਦਾ ਅਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਸੰਪਰਕ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਣ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਬਹੁਤਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ, ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਮੁਲਾਂਕਣ, ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਔਨਲਾਈਨ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਪਰਤਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਜਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਅਪੰਗਤਾ (SEND) ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਨਿਦਾਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।  

ਅਧਿਆਪਕਾਂ, ਸਿਹਤ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਹੈ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਪਏ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ, ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਲਈ ਹਮਲਾਵਰਤਾ। ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਖੁਲਾਸੇ ਵੀ ਸੁਣੇ।  

ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਬਾਅ ਬਾਰੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਇਕੱਲਤਾ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ, ਵਿੱਤੀ ਅਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ, ਜਾਂ ਨਸਲਵਾਦ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਚਕੀਲੇਪਣ ਦੇ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ: ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕਸਰਤ ਕਰਨ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ।  

ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਭਾਵੁਕ ਪ੍ਰਮਾਣ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕਾਵਾਸਾਕੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਇਨਫਲੇਮੇਟਰੀ ਮਲਟੀਸਿਸਟਮ ਸਿੰਡਰੋਮ (PIMS) ਅਤੇ ਲੌਂਗ ਕੋਵਿਡ ਵਰਗੀਆਂ ਪੋਸਟ-ਵਾਇਰਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਇਹ ਖਾਤੇ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਦੇ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ 'ਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਾਲਗਾਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਰਾਹੀਂ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੋਲ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅਧਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਬੂਤਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੋਲ ਸਮੂਹ ਹੋਵੇਗਾ। 

ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਵੈੱਬਫਾਰਮ ਰਾਹੀਂ ਹੋਵੇ, ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਖੋਜ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ। ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਅਨਮੋਲ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਮਰਥਨ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ।

ਮਾਨਤਾਵਾਂ

ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਦੀ ਟੀਮ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਸਾਰੇ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਅਨਮੋਲ ਸੀ। ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਟੀਮ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਆਪਣੀਆਂ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ। 

ਸੋਗ ਮਨਾਉਣ ਵਾਲੇ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਮਾਨਤਾ, ਵੇਲਜ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਫੋਰਮਾਂ, ਅਤੇ ਲੌਂਗ ਕੋਵਿਡ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸਮੂਹਾਂ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੂਝ, ਸਮਰਥਨ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।

 

ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਐਕਸ਼ਨ NI ਯੂਥ ਜਸਟਿਸ ਲਈ ਅਲਾਇੰਸ ਏਸ਼ੀਅਨ ਸਿੰਗਲ ਪੇਰੈਂਟਸ ਨੈੱਟਵਰਕ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰਾਂ ਦੀ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਕਾਉਂਸਲਰਜ਼ ਐਂਡ ਸਾਈਕੋਥੈਰੇਪਿਸਟਸ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕਰਜ਼ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਹਾਇਤਾ ਕਾਰਲਿਸਲੇ ਅਤੇ ਈਡਨ ਬਾਲ ਗਰੀਬੀ ਐਕਸ਼ਨ ਗਰੁੱਪ (CPAG) ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਡਾਕਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਰਿਵਾਰ ਸੰਪਰਕ ਕਰੋ ਕ੍ਰੈਗਲਬਰਟ ਸੈਂਟਰ ਈਸਟ ਪਾਰਕ ਸਕੂਲ ਹਾਰਮੇਨੀ ਹੋਮ-ਸਟਾਰਟ ਯੂਕੇ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਿਟਿੰਗ ਲੰਬੇ ਕੋਵਿਡ ਬੱਚੇ ਮੇਨਕੈਪ ਮਮਸਨੈੱਟ NASUWT: ਅਧਿਆਪਕ ਯੂਨੀਅਨ NAHT: ਸਕੂਲ ਲੀਡਰਜ਼ ਯੂਨੀਅਨ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਯੂਨੀਅਨ (NEU) ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਫੋਰਮ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨੈੱਟਵਰਕ ਨੌਰਫੋਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ, ਯੂਥ ਮੈਂਟਲ ਹੈਲਥ ਮਿਸ਼ਨ ਆਕਸਫੋਰਡ ਬਰੂਕਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸੀਵਾਈਪੀ ਨੈੱਟਵਰਕ PIMS-ਹੱਬ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਖੇਡੋ ਕਵੀਨ ਮੈਰੀ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਕਵੀਨਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬੇਲਫਾਸਟ ਰਾਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਨਰਸਿੰਗ ਰਾਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕਸ ਐਂਡ ਚਾਈਲਡ ਹੈਲਥ ਸਾਈਨ ਹੈਲਥ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਿਹਤ ਕਾਰਵਾਈ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸਕੂਲ, ਕਵੀਨਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬੇਲਫਾਸਟ ਕਿੰਗਜ਼ ਟਰੱਸਟ ਸਟਨ ਟਰੱਸਟ ਟਰੇਡਜ਼ ਯੂਨੀਅਨ ਕਾਂਗਰਸ (TUC) UHI ਇਨਵਰਨੈਸ, ਹਾਈਲੈਂਡਜ਼ ਅਤੇ ਆਈਲੈਂਡਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਯੂਕੇ ਯੂਥ ਅਲਸਟਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਯੂਨੀਅਨ (UCU) ਬੈੱਡਫੋਰਡਸ਼ਾਇਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੌਟਿੰਘਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕੋਵਿਡ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ, ਖਿਦਮਤ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਯੁਵਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਯੂਕੇ

ਸੰਖੇਪ ਜਾਣਕਾਰੀ

ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ

ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਥੀਮ ਵਾਲੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਏਗੀ। ਇਹਨਾਂ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਦੁਆਰਾ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਾਂਚ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ਾਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ। 

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇੱਥੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਲਗਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਦੱਸੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ 18 ਤੋਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਜਾਂ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸਨ। 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ।  ਇਹਨਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਡਿਊਲ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਤਰੀਕੇ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

• ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਲਈ ਔਨਲਾਈਨ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਗਈਆਂ 54,055 ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨਾ, ਕੁਦਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਅਤੇ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕਰਨ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ। 
• ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਾਲਗਾਂ ਨਾਲ 429 ਖੋਜ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਦੇ ਥੀਮ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ, ਨਾਲ ਹੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ 18 ਤੋਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: 
  • ਮਾਪੇ, ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ
  • ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ
  • ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ
  • ਹੋਰ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਕਟਰ ਵਰਕਰ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ
  • ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ 18-25 ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਨ
• ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਇੰਗਲੈਂਡ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ, ਵੇਲਜ਼ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ ਕਸਬਿਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਨਤਾ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹਾਂ ਨਾਲ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟਸ ਦੇ ਥੀਮ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ। ਇਹਨਾਂ ਸੁਣਨ ਦੇ ਸਮਾਗਮਾਂ ਨੂੰ ਆਯੋਜਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਨਕੁਆਰੀ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੰਗਠਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਦੇ ਰਸੀਦ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਇਨਕੁਆਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਖੋਜ, 'ਚਿਲਡਰਨ ਐਂਡ ਯੰਗ ਪੀਪਲਜ਼ ਵੌਇਸਿਜ਼', ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਾਸਲ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਬਾਲਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੱਸੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਅਤੇ ਸੂਝ ਜੋੜਦੀਆਂ ਹਨ। 

ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਇਹ "ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼" ਰਿਕਾਰਡ ਕਲੀਨਿਕਲ ਖੋਜ ਨਹੀਂ ਹੈ - ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਗਈ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 'ਚਿੰਤਾ', 'ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ', 'ਖਾਣ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਕਾਰ' ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਲੀਨਿਕਲ ਨਿਦਾਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੋਵੇ।

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਖਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੇਰਵੇ ਇਸ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਅੰਤਿਕਾ. ਅੰਤਿਕਾ ਵਿੱਚ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮੁੱਖ ਸਮੂਹਾਂ, ਖਾਸ ਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। 

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਬਿਨਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਵਿਲੱਖਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 

ਅਸੀਂ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਔਖੇ ਅਨੁਭਵ ਸੁਣੇ ਹਨ। ਪੂਰੇ ਰਿਕਾਰਡ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਨੁਭਵ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸਨ ਜਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਜੋ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਵਧ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਕੰਮ ਸੀ।

ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਹਵਾਲੇ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਸਮੂਹ ਦੀ ਰੂਪਰੇਖਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਪੇ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ)। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਉਮਰ ਸੀਮਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ. ਅਸੀਂ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਜਿਥੋਂ ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਯੂਕੇ ਭਰ ਵਿੱਚ ਵਿਭਿੰਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣਾ ਹੈ।

 

ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਰੂਪ-ਰੇਖਾ - ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਵਧੀਆ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ। ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਕਸਰ ਕੰਮ ਦੇ ਦਬਾਅ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਓਨਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾ ਸਕਦੇ ਜਿੰਨਾ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸੰਗਤ ਲਈ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਸਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਪਿਆ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਬਹੁਤ ਸੀਮਤ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ।

"	ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ, ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਨਾ ਪਾ ਸਕਣ ਕਾਰਨ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਿ ਵੱਖ ਹੋਏ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗਾ... ਇਹ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਹੱਲ ਹੁੰਦਾ - ਇਹ ਹੁਕਮ ਕਿ ਜਦੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਤੱਕ ਸਾਂਝੀ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਕੋਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ... ਕੋਈ ਸਲੇਟੀ ਖੇਤਰ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਖੇਤਰ ਨਹੀਂ ਜਿਸਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕੇ - ਇਸ ਸਧਾਰਨ ਹੱਲ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮੇਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ 50% ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਪੀਅਰੈਂਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਵਰਗੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਲਈਆਂ। ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ, ਵਧਦੀ ਵਿੱਤੀ ਤਣਾਅ, ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਲੈਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਬੰਧ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਾਹਤ ਮਿਲੀ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਮਿਲਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸਿੱਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ।

"

ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਵੱਡੇ ਮੁੰਡੇ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਿਯਮ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਾ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿਣਾ। ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਣਾ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੀ। - 11, 13 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਰਾਹਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਉਹ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦੁਖਦਾਈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਦੱਬੇ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੇਕਰ ਉਹ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਡਰਾਉਣਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। - ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਕਟਰ ਵਰਕਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਹੋਣ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਵਧਦੇ ਹਨ।

"	ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਹੋ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਕੰਮ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਪਾ ਰਹੇ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ, ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਭੱਜਣ ਜਾਂ ਰਾਹਤ ਦੀ ਕੋਈ ਸੰਭਾਵਨਾ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਿੱਥੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਸਨ।

"	ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਪੀੜਤ ਆਪਣੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਦੂਰ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋ ਗਏ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੰਪਰਕ ਅਚਾਨਕ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ ਨੇ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੁੜਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਪਲੇਸਮੈਂਟ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵਿਘਨ।

"

ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਦਿਨ-ਪ੍ਰਤੀ-ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਉਹ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਜਾਂ ਡੈਡੀ, ਭੈਣ-ਭਰਾ ਜਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਣਗੇ। ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਇਹ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਔਖਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਡਰਾਈਵਰ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਉਦੋਂ ਫੇਸਟਾਈਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਝ ਸੰਪਰਕ ਮਿਲ ਸਕੇ, ਪਰ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਮੰਮੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਗਲਵੱਕੜੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹੋਰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਰਾਮ ਤੋਂ ਇੱਕ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਸਥਿਰਤਾ ਆਈ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ।

"	ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਇੱਥੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇ-ਫੁੱਲੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੁਟੀਨ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਗਏ, ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। - ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਦੇਖਭਾਲ ਸਕੂਲ, ਗਲਾਸਗੋ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ ਦਾ ਸਟਾਫ

ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇਕੱਠੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਏ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋਏ, ਇਕੱਠੇ ਸੈਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਣ ਵਰਗੇ ਵਧੇਰੇ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹੋਏ।

"	ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਬਾਹਰ ਸੁੰਦਰ ਮੌਸਮ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹੋਏ ਇਕੱਠੇ ਇੰਨਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਧੁੱਪ ਵਾਲੀ ਛੁੱਟੀ ਦੌਰਾਨ ਬਣਿਆ ਬੰਧਨ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟੇਗਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਬੰਧ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਭਾਵਨਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਬਾਹਰੀ ਉਤੇਜਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਘੱਟ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਇਆ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਵੇਲਜ਼

 

ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸਮਾਜਿਕ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਤਾਲਾਬੰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਰੋਕਣ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕਕਰਨ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਬਦਲਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਅਤੇ ਇਕੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਇਆ।

"	ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ... ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਇਸ ਨਾਲ ਆਈ ਸਮਾਜਿਕ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਹੈ ਨਾ? ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਹਨ... ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਡੁੱਬਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੋ! - ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਜਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ, ਕੁਝ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਮਾਜਿਕ ਸੰਪਰਕ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਪਰ ਘੱਟ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ। ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਬੁਲਬੁਲੇ ਵਰਗੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ¹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਇਕੱਠੇ ਖੇਡਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਣ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਅਤੇ ਇਕੱਲਤਾ ਵਧ ਗਈ।

"

ਉਹ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ। ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਰੇ ਉਪਾਅ ਉਦੋਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਗਏ ਸਨ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਡੈਸਕ 'ਤੇ ਬੈਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਦੋ ਮੀਟਰ ਦੂਰ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇਕੱਲਤਾ ਦੀ ਹੱਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰੇਲੂ ਹਾਲਾਤਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਵੱਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਜਾਂ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਉਮਰ ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਲਗਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਹੋਣ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਮੌਕੇ ਸਨ। ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਢਾਲ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਕਲੀਨਿਕੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਕੱਲਤਾ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ।

"	ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਹਨ। ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਸਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਕਲੀ ਲੜਾਈਆਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਦੋ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਸੀ ਜੋ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਬਾਰੇ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਸਨ। - 14 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਪੁਰਾਣੀ ਬਿਮਾਰੀ ਜਾਂ ਕੈਂਸਰ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ ਜਾਂ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਢਾਲ ਬਣਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਨੁਕੂਲਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਵਧ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਗਏ। ਇਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ, ਪਰ ਅਨੁਭਵ ਉਮਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੋਏ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸੰਚਾਰ ਲਈ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਵਰਚੁਅਲ ਇੰਟਰੈਕਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹੁਨਰ ਨਾ ਹੋਣ, ਭਾਵ ਇਹ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਨਵੇਂ ਸੰਪਰਕ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।

"

ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਰਾਤ ਤੱਕ, ਜਾਂ ਸਵੇਰ ਦੇ ਤੜਕੇ ਤੱਕ, ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਵਰਚੁਅਲੀ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੇਮਿੰਗ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਇੱਕ ਅਪਾਹਜ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਦੁਨੀਆਂ ਮੇਰੀ ਸੀਪ ਬਣ ਗਈ, ਹਰ ਕੋਈ ਔਨਲਾਈਨ ਸੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਕ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਮਾਇਨਕਰਾਫਟ ਸਕਾਈ: ਚਿਲਡਰਨ ਆਫ਼ ਦ ਲਾਈਟ, ਪੋਰਟਲ, ਰੋਬਲੋਕਸ ਅਤੇ ਸਟਾਰਡਿਊ ਵੈਲੀ ਖੇਡਿਆ, ਅਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਡਿਸਕਾਰਡ ਕਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਥੱਕੇ ਹੋਣ ਤੱਕ ਕਾਲ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਔਨਲਾਈਨ ਬਿਤਾਇਆ ਗਿਆ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਈਬਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਨਿਗਰਾਨੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਅਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

"

ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ [ਔਨਲਾਈਨ] ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਔਨਲਾਈਨ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਪਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਔਨਲਾਈਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਈਬਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ... ਬੱਚੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਜਾਂ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੜਾਅ ਲਈ ਢੁਕਵੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਲਈ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਘੱਟ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ (5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ) ਲਈ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ, ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਅੱਗੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲਾਂ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਅਤੇ ਜੁੜਨਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ।

"

ਨਰਸਰੀ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ। ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਘਾਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਦੇ ਬੱਚੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਕਾਰਨ ਨਰਸਰੀ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੁਨਰ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖੇ ਹੁੰਦੇ, ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਦੂਜੀ ਜਮਾਤ ਦੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਪ੍ਰਪੱਕ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹੁਨਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। - ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਇਕੱਲਿਆਂ ਅਤੇ ਇਕੱਲੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ - ਜਦੋਂ ਕੋਵਿਡ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਜਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਸੰਪਰਕ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ... ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਅਸੰਭਵ ਸੀ। ਉਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਲ ਜੋ ਉਹ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਸਿੱਖ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਚਲੇ ਗਏ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਲਿਆ। ਕੁਝ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕਾਗਜ਼ੀ ਸਰੋਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜੋ ਔਨਲਾਈਨ ਟੂਲਸ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਲੋੜੀਂਦੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਜਾਂ ਇੰਟਰਨੈਟ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਉਧਾਰ ਦੇ ਕੇ ਜਾਂ ਇੰਟਰਨੈਟ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਕੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਲੱਗਿਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਸਨ।

"	ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ, ਮੈਂ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਸਕੂਲੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ [ਦੇਖਣ] ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਪਈ। - 9 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਬਰਾਡਬੈਂਡ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੰਨਾ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚੇ ਸਿਰਫ਼ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਪੱਧਰ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਚਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀ। - 2, 5 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਖਰਾ ਸੀ। ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਾਲੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਕਾਰਨ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸਮੱਗਰੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਘਾਟ ਵੀ ਇੱਕ ਕਾਰਕ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਜੁੜਨਾ ਉਲਝਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵੱਖਰਾ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਵੱਡੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਈ ਵਾਰ ਕੈਮਰੇ ਅਤੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫ਼ੋਨ ਬੰਦ ਰੱਖ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਸਨ।

"

ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸਨ। ਹਰ ਸਵੇਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ [ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ] ਵਰਕਸ਼ੀਟਾਂ ਭੇਜਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ (ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ) ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ - ਹੁਣ, ਦੋਵੇਂ ਮਾਪੇ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ੀਟ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ, ਉੱਤਰ ਭਰਨ ਅਤੇ ਖੁਦ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਲਾਈਵ ਸਬਕ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਕੰਮ ਬੋਰਿੰਗ ਅਤੇ ਵਿਅਰਥ ਸੀ। ਜੇ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸੁਤੰਤਰ ਹੋਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੀ ਧੀ ਆਪਣਾ ਕੈਮਰਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕੁਝ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਇਸ [ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੰਮ] ਵੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਮਝਣ ਯੋਗ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਦਿਲਚਸਪ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੇਕਾਰ ਸੀ। - 5 ਅਤੇ 8 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸੀਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਲੋੜਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ (SEND)² ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਨਾਲ ਵਾਧੂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਮਾਹਰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਨ ਸਹਾਇਕ ਦੀ ਮਦਦ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਕਿ SEND ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦਬਾਅ ਤੋਂ ਦੂਰ।

"

ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤੇ ਗਏ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਵਿਦਿਅਕ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਔਖੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਮਚਾਰੀ ਤੱਕ ਨਿੱਜੀ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੋਟਸ ਲੈ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਔਨਲਾਈਨ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ। - ਅਗਲੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਸਕੂਲ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਿਹਤਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਮੁੱਖ ਵਿਦਿਅਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੱਥੀਂ ਸਿਖਲਾਈ, ਸਮੂਹ ਕੰਮ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਧਾ ਫੀਡਬੈਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਹਾਰਕ ਅਤੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਵਰਤਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲੀਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਸੀਮਤ ਸੀ।

"

ਹਰ ਚੀਜ਼ ਇੱਕ ਸਕ੍ਰੀਨ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਇੱਕ ਡਿਵਾਈਸ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਸਿੱਖਿਆ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ... ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਿੰਟ-ਮੇਕਿੰਗ ਸੈਸ਼ਨ ਕਰਾਂਗੇ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਿੰਟ-ਮੇਕਿੰਗ ਸਪੇਸ ਵਿੱਚ ਹੋਵੋਗੇ, ਅਤੇ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਆਰਟ ਸਟੂਡੀਓ ਵਿੱਚ ਗੜਬੜ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਰਚਨਾਤਮਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। - ਅਗਲੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੈਮੀਨਾਰ ਕਰਵਾਉਣਾ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਸੰਕੁਚਿਤ 'ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੋ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੇ ਸਾਰੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨੌਜਵਾਨ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨੂੰ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ (ESL) ਵਜੋਂ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ। ਆਮ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਜਿਹੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹੋਣ - ਕੰਟੀਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀਆਂ ਵਿੱਚ - ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਸਿੱਖ ਲੈਣਗੇ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਦੋ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਹੋਰ ESL ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਸਾਲ ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਸਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। - ਬੇਘਰੇ ਕੇਸ ਵਰਕਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਪਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਘੱਟ ਢਾਂਚਾਗਤ ਸਕੂਲੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਮਿਆਰੀ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਸਮੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵੱਲ ਵਾਪਸੀ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।

"

ਸਾਨੂੰ ਬਸ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਡੇ-ਕੇਅਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਅਸੀਂ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ 'ਤੇ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਕੁਝ ਵੀ ਆਮ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਖਰਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸੀ। ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸੀ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੇਵਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ, SEND ਸਕੂਲ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਕੂਲਿੰਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਅਸੰਗਤ ਸੀ, ਕੁਝ ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜੋ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਬ ਖੋਲ੍ਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅੰਦਰ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਘਰ ਹੀ ਰਹੇ। ਪਰ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕਿਸ਼ੋਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਔਨਲਾਈਨ ਪਾਠਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ, ਦੂਜਾ, ਜੇਕਰ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਵੇਲਜ਼

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਕੂਲ ਦੁਬਾਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ, 'ਬੁਲਬੁਲੇ', ਮਾਸਕ ਅਤੇ ਦੂਰੀ ਵਰਗੇ ਸਖ਼ਤ ਕੋਵਿਡ-19 ਉਪਾਅ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ। ਸਵੈ-ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਬਾਰੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿਘਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ।

"	ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਾਸਕ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ... ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ। - ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਆਟਿਸਟਿਕ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵੱਲੋਂ ਕਹੀ ਗਈ ਹਰ ਗੱਲ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ 'ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣਾ ਪਵੇਗਾ,' ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਛੱਤ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਗਈ, ਪਰ ਸਕੂਲ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਸੀ, 'ਬੱਸ ਇਹੀ ਹੈ।' ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ ਕਿ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। - 8 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਵਿਦਿਅਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਤਬਦੀਲੀ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਆਦਿ। ਅਧਿਆਪਕ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਸੀ, ਆਦਿ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਬਹੁਤ, ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ-ਸਟਾਪ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਰਸਰੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪੜਾਅਵਾਰ ਜਾਂ ਉਸ ਚੰਗੇ, ਕਿਸਮ ਦੇ, ਭਾਵਨਾ ਦੇ ਸਕੂਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। - ਈਅਰਲੀ ਸਾਲ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਤਬਦੀਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਕੋਈ ਸਕੂਲ ਦੌਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਉਸ ਖਾਸ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਤਬਦੀਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। - ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਕਟਰ ਵਰਕਰ, ਵੇਲਜ਼

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਦੇਰੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੋਟਰ ਹੁਨਰ, ਟਾਇਲਟ ਸਿਖਲਾਈ, ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਣਿਤ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਰਗੇ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

"

ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੰਵੇਦੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵੱਲ ਲਗਭਗ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਪੇਂਟ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਪੇਂਟ ਕਰਨਾ, ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਵੇਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਖੁੰਝ ਗਏ ਸਨ, ਲਗਭਗ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਹੋਣ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ ਹੋਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਦਿਅਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। - ਬਾਲ ਵਿਕਾਸ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਦੋ ਵੱਡੇ ਬੱਚੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੜ੍ਹਨ, ਲਿਖਣ, ਕਰਸਿਵ ਅਤੇ ਇਸ ਸਭ ਦੀਆਂ ਮੂਲ ਗੱਲਾਂ ਸਮਝ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਜੋ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਕੂਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। - 4, 8 ਅਤੇ 11 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਉੱਥੇ ਸਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਜੁੜਾਅ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਇਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਘਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਹੋਮਵਰਕ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮੁੱਦੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਚਿੰਤਾ, ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਪਾੜੇ ਕਾਰਨ ਅਕਾਦਮਿਕ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ, ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਬਾਰੇ ਰਵੱਈਏ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ।

"	ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਸਕੂਲ ਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਸੰਕਟ ਦੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਹਾਂ। - ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹਨ, ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾਣਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਰੁਟੀਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ, ਉਹ ਹੁਣ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੇਸਲੋਡ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 4 ਹਨ, ਹੁਣ 4 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਛੁੱਟੀ ਕਾਰਨ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਗਏ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣ ਲਈ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, 'ਠੀਕ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਹਨ, ਉਹ ਕੀ ਹੈ ਜਿਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ? - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਤੋਂ ਗ੍ਰੇਡ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਗ੍ਰੇਡ ਮਿਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕੇ।

"	ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਤੀਜੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਗ੍ਰੇਡ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਉਸਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। - 16, 18 ਅਤੇ 21 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਲਈ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਮਤਿਹਾਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ, ਪਰ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਨੇ ਉਸਦੇ ਲਈ ਜੋ ਗ੍ਰੇਡ ਰੱਖੇ ਸਨ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ, ਜੇ ਉਹ ਸਕੂਲ ਜਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂ ਲੌਗਇਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਦੁਆਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਆਪਣੇ GCSEs ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਘੱਟ ਪੱਧਰ ਦੇ ਗ੍ਰੇਡ ਲੈ ਕੇ ਆਈ। ਜੇ ਕੋਵਿਡ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ 5 ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਜਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਕੋਰਸਵਰਕ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜਿਸਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਓਨਾ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਿੰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਸਿੱਖਿਆ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਡਾਂ 'ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕਦੇ ਵੀ ਉਹ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਾਡੇ, ਕਿਸਮ ਦੇ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਮੂਹਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਸ ਗਏ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ, ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪਾੜੇ ਵਰਗੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਸਨ ਕਿ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸਵੀਰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਸਿੱਖਿਆ ਰਾਹੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਨ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਇਹ ਪਾੜਾ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਸੌਖਾ ਸੀ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਗਤੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਜਿੰਨੀ ਤੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਖੁੰਝਿਆ ਸਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਛੇ, ਸੱਤ, ਅੱਠ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਹਰੇਕ ਅਧਿਆਪਕ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਾ ਅਧਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਆਸਾਨੀ ਸੀ, ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਭਤੀਜੀ, ਉਹ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। - 6 ਅਤੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਰੀਅਰ ਸਲਾਹ, ਕੰਮ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਅਤੇ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਗੁਆਚ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਦਿਸ਼ਾ ਜਾਂ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਵਿਕਲਪਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਤੋਂ ਬ੍ਰੇਕ ਲੈ ਲਈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਰਨੀ ਪਈ।

"

ਇਹ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਆਪਣੀ GCSE ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਲੈਵਲ 3 ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਅੱਜ ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਉਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਾਲਜ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਜਾਂ ਕੋਈ ਨੌਕਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੀ, ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ। - 16 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਰ ਹਾਂ - ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਨੌਕਰੀ ਨਹੀਂ ਲੱਭਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਨੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਟਰੱਕ ਵਾਂਗ ਮਾਰਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ, 'ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ' ... ਉਹ ਵੱਡੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੈ। - ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਫੀਡਬੈਕ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਵੱਖ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜਨਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਵਿਘਨ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਜਾਂਚਾਂ ਖੁੰਝ ਗਈਆਂ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਰਿਮੋਟ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰੇ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੀ ਦੇਖਭਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਲੋਕ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਵਿਕਾਸ ਸੰਬੰਧੀ ਜਾਂਚਾਂ ਅਤੇ ਡਾਇਗਨੌਸਟਿਕ ਦੇਰੀ ਦੇ ਖੁੰਝ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲਈ ਦੇਰ ਨਾਲ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ।

"

"ਜੇਕਰ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਿਟਰ ਸਾਡੀ ਮੁਲਾਕਾਤ 'ਤੇ ਆਇਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਸਪਲਿੰਟ ਲਗਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦਾ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਿਟਰ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਇੰਟਰਵਿਊ ਸੀ।" - 1 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੀ ਧੀ ਨੂੰ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਮੱਸਿਆ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੀਪੀ ਨੂੰ ਅਪੌਇੰਟਮੈਂਟ ਅਤੇ ਇਨਹੇਲਰ ਲੈਣ ਲਈ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ। ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਰਿਮੋਟ ਅਪੌਇੰਟਮੈਂਟ ਮਿਲ ਗਈ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਫੋਨ 'ਤੇ ਦਮੇ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਸਹੀ ਮੁਲਾਂਕਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਨਹੇਲਰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ, 'ਠੀਕ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹੋ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਦਮਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਇਨਹੇਲਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਹੁਣ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ', ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਰਾਤ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਮੇ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸਦੇ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ A&E ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਘੰਟੇ ਬੈਠੇ ਰਹੇ। - 2 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਜਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਅੱਖਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ... ਉਹ ਸੁਣਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਟੈਸਟ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾ ਸਕੇ ਸਨ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਰੋਕਥਾਮ ਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਵਧਦੀ ਮੰਗ ਅਤੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ। ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਉੱਚ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਇਲਾਜ ਸੰਬੰਧੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਣਾ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਕਸਰ ਗੁਪਤਤਾ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਦੂਸਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਬਾਲਗ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਹੋਰ ਵੀ ਅਸੰਬੰਧਿਤ ਹੋ ਗਈ।

"

ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ CAMHS ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ 3ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨਾਲ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਘਰ ਤੋਂ ਇਹ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਇਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਟਰਿੱਗਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ... ਜੇ ਉਹ ਮੁਲਾਕਾਤ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਜਾਂ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲ 'ਤੇ ਹੈ ... ਇਹ ਆਦਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਾਂ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ... ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਜਾਂ ਨਿੱਜੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ-19 ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਘੱਟ ਗਏ ਅਤੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

"

ਕਿਸੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਲਈ ਘਰ ਆਉਣਾ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਨਾਲ ਉਹੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲਾਂ, ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਨਾਲ ਟੀਮ ਕਾਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪੱਧਰ ਦੀ ਗੋਪਨੀਯਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਇੰਟਰਨੈੱਟ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ... ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਸਟਾਫ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬੈਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਨਾਲ ਉਹ ਇੱਕ-ਤੋਂ-ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਸੀ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਪਰਿਵਾਰ ਕਹਿਣਗੇ 'ਮੈਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਘਰ ਰਹਾਂਗਾ।' ਅਸੀਂ ਉਸ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ... ਲੋਕ [ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਵਜੋਂ] ਵਰਤਦੇ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਟੈਸਟਾਂ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਂਦੇ, ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੇ ... 'ਮੈਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ।' ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਗੋਪਨੀਯਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਫਾਰਮੈਟ ਵਿੱਚ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਿਯਮਤ ਟੈਕਸਟ ਜਾਂ ਕਾਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

"

ਬੱਚੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ [ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ] ... ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਦੇਖੋ ਕਿ ਮਾਪੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਜੁੜ ਰਹੇ ਹਨ ... ਇਹ ਉਹ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਖੁੰਝਾਇਆ ਹੁੰਦਾ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਦੇ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁੰਝਾਇਆ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ (SEND) ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ SEND ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਲਈ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਰੈਫਰਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਲੰਬੀ ਦੇਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਹਰ SEND ਯੂਨਿਟ। ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਰਿਮੋਟ ਸਹਾਇਤਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਨਿੱਜੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

"	ਸਾਨੂੰ ਔਟਿਜ਼ਮ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਲਈ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੈਫਰਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰੈਫਰਲ ਸਕੂਲਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਉਹ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਪਰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਰੈਫਰਲ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ [ਔਨਲਾਈਨ] ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੇਸ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ, ਅਤੇ [ਪੇਸ਼ੇਵਰ] ਕਹਿਣਗੇ, 'ਉਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ, ਸਾਨੂੰ ਕੇਸ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।' ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਅਜੇ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਕੇਸ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਰੈਫਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਕਿ ਉਹ ਕਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਿਲਣਗੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ 6 ਮਹੀਨੇ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗਾ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਸੀ, ਕੁਝ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ, ਜਿਸਨੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਗਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। - ਪੇਸਟੋਰਲ ਕੇਅਰ ਦੇ ਮੁਖੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਗਿਆ ਹੋਇਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਇਆ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਣ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਰਿਮੋਟ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਨੇ ਕੁਝ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ, ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ, ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗ ਸਬੰਧਾਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ।

"

ਉਹ ਮਦਦ ਮੰਗਣ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲੈਣ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਝਿਜਕਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੇਵਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਵੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਉਪਲਬਧ ਸਨ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀਆਂ ਲੰਬੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉੱਥੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦਾ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

 

ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ

ਇਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੇਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਡੂੰਘੀ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੁੱਦੇ ਵਧੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਕਾਇਮ ਹਨ।

"

ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਤਿੰਨ ਤੋਂ ਨੌਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ, ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ] ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ ਹੋਣਗੇ। ਇੱਕ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਵਿਵਹਾਰ, ਬਹੁਤ ਸਦਮੇ ਵਾਲਾ ਵਿਵਹਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੁਣ ਕਾਫ਼ੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਅਤੇ ਵਾਲ ਖਿੱਚਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਰੁਟੀਨ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਜੈਂਟ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਖਾਸ ਸਮੂਹ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ, ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਸਦਮੇ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਵਾਧੂ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਨੈਵੀਗੇਟ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ।

"

ਬੱਚੇ ਬਸ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਸ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਹਨ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖਣ ਦਾ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਆਮ ਰੁਟੀਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਹੁਣੇ ਢਹਿ ਗਈ ਹੈ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧੀ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਸੀ, ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਕੋਵਿਡ-19, ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਅਤੇ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਹੱਥ ਧੋਣ ਵਰਗੀਆਂ ਸਾਵਧਾਨੀਆਂ ਵਰਤੀਆਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵਾਇਰਸ ਫੈਲਣ ਦਾ ਡਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਭਾਰੀ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ 'ਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮੈਂਬਰ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ-19 ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਪਾਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਹੁ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਜਾਂ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ। ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਘੱਟ ਹੋਣ 'ਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਉਹ ਕੋਵਿਡ-19 ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੀਟਾਣੂਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਰਹੇ।

"

ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। ਉਹ ਸੁਨੇਹੇ ਭੇਜ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ 'ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੋਵਿਡ ਟੈਸਟ ਪਾਜ਼ੀਟਿਵ ਆਇਆ ਹੈ।' ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਲੈ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਵਰਦੀ ਧੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਡੈਡੀ ਜਾਂ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਗੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਡੈਡੀ ਦਮੇ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਖੇਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। - 2, 15 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪਰ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਕੁਝ [ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ] ਪਰਿਵਾਰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਈਏ ਜਾਂ ਘਰ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕਰੀਏ। ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਖਾਸ ਸਮੂਹ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ, ਕਾਲੇ ਲੋਕ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਸਨ। - ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਕਟਰ ਵਰਕਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਇਕੱਲਤਾ, ਗੁਆਚੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਭਵਿੱਖ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਕਾਰਨ ਘੱਟ ਮੂਡ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸਨੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਸਿਹਤ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਿਯੰਤਰਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਬੋਰੀਅਤ ਅਤੇ ਅਪਰਾਧਿਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਨੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰਤਾ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ। ਦੁਖਦਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਕੁਝ ਨੇ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ। 

"	ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨਸ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਏ ... ਅਤੇ ਹੁਣ, ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵਰਕਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੁੱਟਬਾਲ ਕਲੱਬ ਦੁਆਰਾ ਸਕਾਊਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੇ 16ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੀ ਲਾਕਡਾਊਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਖ਼ਤ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ, ਉਸਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਘੱਟ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ 'ਇਹ ਕਰਨ' ਦਾ ਮੌਕਾ ਖੋਹ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਦੀ ਸਕੂਲ ਛੁੱਟੀਆਂ ਗੁਆਉਣ, GCSE ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ, ਉਸਦੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਦੇ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਜੁਲਾਈ 2020 ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਮੰਮੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ 2 ਵਜੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਸੋਗ ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨੇ ਸੋਗ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਮ ਮੌਤ ਅਤੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਅਭਿਆਸਾਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਦੁਖਦਾਈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਜੈਵਿਕ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਕੁਝ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਸਹਾਇਤਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਸੰਗਤ ਜਾਂ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਦਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

"

17 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣਾ ਜੋ 13 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿ ਕੇ ਆਖਰੀ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ... ਅਸੀਂ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਿੜੀਆਘਰ ਦੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਕਈ ਅਜਨਬੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਦੇਖ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਸਰੀਰਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਬਗੀਚਿਆਂ ਵਾਲੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਿੱਜੀ ਬਾਹਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸੀ, ਉਹ ਵਧੇਰੇ ਸਰਗਰਮ ਹੋਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਰਗਰਮ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਛੋਟੇ ਘਰਾਂ ਜਾਂ ਅਸਥਾਈ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਵਿੱਚ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਅਕਸਰ ਖੇਡਣ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਟਲ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।

"	ਮੈਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉੱਪਰਲੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਬਾਗ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੋਈ ਕੁਦਰਤੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸਨੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੇਰੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਛੱਤ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਬਾਗ਼ ਨਹੀਂ। - ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਸਰਕਲ

"

ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪੈਦਲ ਜਾਣ ਜਾਂ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਸੀ, ਪਰ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਏ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਜਾਂ ਉਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਤੁਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਸਮਾਨ ਹੋਟਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲੇ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋਣ, ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਬੰਦ ਹੋਣ ਅਤੇ ਸਪੋਰਟਸ ਕਲੱਬਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬੈਠ ਕੇ ਬਿਤਾਇਆ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ। ਕਿਸ਼ੋਰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਯਮਤ PE ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਔਨਲਾਈਨ ਗਤੀਵਿਧੀ-ਅਧਾਰਤ ਕਲੱਬਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਕੇ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕਸਰਤ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।

"

ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡਾ ਪੁੱਤਰ, ਜੋ ਟੀਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਤ ਫੁੱਟਬਾਲ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਜੂਝ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਗਏ ਤਾਂ ਖੇਡਾਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੋਇਆ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਦੌੜਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਘੰਟਿਆਂਬੱਧੀ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮ ਖੇਡਦਾ ਰਿਹਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਅਸੀਂ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੋਲੀ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ। ਯਕੀਨਨ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲਹਿਰ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸੁੰਦਰ ਮੌਸਮ ਸੀ, ਸੁੰਦਰ ਬਾਗ਼ ਸੀ, ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਬਸ ਜੋਅ ਵਿਕਸ ਪਹਿਲਕਦਮੀਆਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਰਗੇ ਕ੍ਰੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। - 2 ਅਤੇ 8 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉੱਚ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਘਰ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਭੋਜਨ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਪੱਧਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਨਾਸ਼ਤੇ ਅਤੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੀਮਤ, ਜਾਂ ਗੁਆਚ ਗਈ ਪਹੁੰਚ ਸੀ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਫੂਡ ਬੈਂਕਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਾਂ ਖਾਣਾ ਛੱਡਣਾ ਵਰਗੇ ਬਲੀਦਾਨ ਦੇਣੇ ਪਏ। ਕੁਝ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਭੋਜਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

"

ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਵਾਂਝੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਭੋਜਨ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦੇ ਨਾਲ ਜਿਸ ਦਾ ਉਹ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ। ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਅਸੁਰੱਖਿਆ ਵਧ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ, ਵਧੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਅਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਫੂਡ ਬੈਂਕਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਮ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਖਾਣੇ ਦੇ ਪਾਰਸਲ ਇੱਕ ਅਸਲ ਸਮੱਸਿਆ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜਿਹੇ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਹਲਾਲ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਖਾਸ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਾਣੇ ਦੇ ਪਾਰਸਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਭੋਜਨ ਤਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਗਰੰਟੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਕਿ ਟੀਨ ਹਲਾਲ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਿਹਤਮੰਦ ਖਾ ਰਹੇ ਸਨ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਿਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਵਧ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਅਤੇ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਸ਼ੂਗਰ ਵਰਗੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀਆਂ।

"

ਬੱਚੇ, ਔਸਤਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਰੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੋਟਾਪੇ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਕਸਰਤ ਅਤੇ ਉਸ ਸਭ ਕੁਝ ਲਈ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਤੱਕ ਜਲਦੀ ਪਹੁੰਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ [ਸਿਹਤਮੰਦ] ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਾਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੱਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫਿਰ ਇਹ PE ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਇੱਕ ਦਸਤਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨੀਂਦ ਦੇ ਪੈਟਰਨ ਵਿਘਨ ਪਏ ਕਿਉਂਕਿ ਰੁਟੀਨ ਬਦਲ ਗਏ ਅਤੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਸਮਾਂ ਵਧ ਗਿਆ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਬਰਕਰਾਰ ਰਹੀਆਂ।

"	ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਿਵਾਈਸਾਂ 'ਤੇ ਹਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਫੋਨਾਂ 'ਤੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਜੋ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਨੀਂਦ ਦੀ ਸਫਾਈ ਦੀ ਮਾੜੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਸਲ ਵਿਕਾਸ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨ ਰਾਤ ਭਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਿਵਾਈਸਾਂ 'ਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੌਂਦੇ ਸਨ। ਨੀਂਦ ਦੀ ਸਫਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਲ ਭਟਕਣਾ। – ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਇਸ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਆਈਆਂ ਹਨ ਜੋ ਚਾਰ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹਨ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਦੰਦਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਪਹੁੰਚ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਸੜਨ ਵਰਗੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਘੱਟ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੰਦ ਝੜ ਗਏ।

"	ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਰਸਰੀ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਦੰਦ ਕੱਢਣ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਇਕੱਲਤਾ ਦੌਰਾਨ ਆਮ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਘੱਟ ਸੰਪਰਕ ਨੇ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰਤੀਰੋਧਕ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਸਿਹਤ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਟੀਕਾਕਰਨ ਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਈ ਕਿਉਂਕਿ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਿਆ ਸੀ, ਕੁਝ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋਕਥਾਮਯੋਗ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਮੁੜ ਉਭਾਰ ਦੇ ਨਾਲ। 

"

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ [ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ] ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਨਰਸਰੀ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਭੇਜਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਸਕੇ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਹਰ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਛਾਤੀ ਦੀ ਲਾਗ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਿਹਤ ਪਹਿਲੂਆਂ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੀਟਾਣੂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਨਰਸਰੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜੋ ਵੀ ਸੀ, ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਚਲਾ ਗਿਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਕੋਵਿਡ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ

ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਪੋਸਟ-ਵਾਇਰਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਾਵਾਸਾਕੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।⁴, ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਇਨਫਲਾਮੇਟਰੀ ਮਲਟੀਸਿਸਟਮ ਸਿੰਡਰੋਮ (PIMS)⁵, ਅਤੇ ਲੌਂਗ ਕੋਵਿਡ⁶. ਇਹਨਾਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਜੀਵਨ ਬਦਲਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਏ ਹਨ।

ਕਾਵਾਸਾਕੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ 5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਗੰਭੀਰ ਸੋਜਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਰੋਨਰੀ ਐਨਿਉਰਿਜ਼ਮ ਵਰਗੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਦਬਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਹੋਰ ਲਾਗਾਂ ਲਈ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

"	ਉਹ ਬਿਮਾਰ ਸੀ, ਇਲਾਜ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਰਾਕ ਵਾਲੇ ਸਟੀਰੌਇਡ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ ... ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਤੇ ਵੀ ਲਿਜਾਣ ਬਾਰੇ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। - ਕਾਵਾਸਾਕੀ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਕੋਵਿਡ-19 ਦੀ ਇੱਕ ਪੇਚੀਦਗੀ, PIMS, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੋਜਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ PIMS ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ, ਬੋਧਾਤਮਕ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵੀ ਦਿਮਾਗੀ ਸੱਟਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਕਸਰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

"

ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਬੋਲਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਕੰਬ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁੱਜ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸਟੀਰੌਇਡ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਜੁੱਤੇ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ; ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਫੜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਖਾਣ ਲਈ ਖਾਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਫੜ ਸਕਦਾ ਸੀ ... ਉਸਦੀ ਕੋਰੋਨਰੀ ਆਰਟਰੀ ਵਿੱਚ ਐਨਿਉਰਿਜ਼ਮ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 4, 8 ਅਤੇ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਲੰਬੇ ਕੋਵਿਡ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਗਾਤਾਰ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਮਤਲੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਭਾਰ ਘਟਿਆ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਬੋਧਾਤਮਕ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ ਜੋ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੰਮਕਾਜ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਅਸੀਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਲੌਂਗ ਕੋਵਿਡ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਦਾ ਇੱਕ ਅਣਚਾਹੇ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ।

"	ਮੇਰੀ ਪੋਤੀ [ਜਿਸਨੂੰ ਲੌਂਗ ਕੋਵਿਡ ਹੋਇਆ ਸੀ] ਕੋਲ ਕੋਈ ਯਾਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ; ਉਹ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਦੀ। - ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ, ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ ਟਾਰਗੇਟਡ ਗਰੁੱਪ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗਲਤ ਨਿਦਾਨ ਅਤੇ ਸਮਝ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੋਸਟ-ਵਾਇਰਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਨਿਦਾਨ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਕਈ ਵਾਰ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਜਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

"	ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਸੋਮਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਮੈਂ ਜੀਪੀ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕੀਤਾ, ਮੈਂ ਪਿਮਸ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ, ਇਹ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੀਪੀ ਨੇ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸੁਆਦ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਜੁੜਾਅ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਲੱਛਣਾਂ ਕਾਰਨ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋਣ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਹੋਰ ਵੀ ਦੂਰੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।

"

ਉਹ ਇੰਨਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਵੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿਸਤਰੇ 'ਤੇ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਵੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ... ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਊਰਜਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਅੱਧਾ ਦਿਨ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਮ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਸੌਂਦਾ ਹੈ। - 8 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਪੋਸਟ-ਵਾਇਰਲ ਸਥਿਤੀ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਵਧੀ ਹੋਈ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵੀ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ।

"

ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਖੁਸ਼, ਮਿਲਣਸਾਰ, ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਸਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸੀ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸਨ, ਸ਼ੈੱਲ ਬਣ ਗਏ, ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਗਏ, ਸੜਕ 'ਤੇ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਹੋ ਗਏ ... ਇਹੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ, ਇਹੀ ਪਿਮਸ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। - 6 ਅਤੇ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਸਿੱਖੇ ਸਬਕ 

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਜੀਵਨ ਬਦਲਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣ ਲਈ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ, ਤੰਦਰੁਸਤੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ।

"

ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ। ਬੱਚੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੋਕ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਹੋਰ ਲੋਕ ਬੁੱਢੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਮ ਨਿਯਮ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ-ਨਿਰਦੇਸ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ। ਸਮਾਜ ਇੰਨਾ ਸੂਖਮ ਹੈ। ਜੋਖਮ ਇੰਨੇ ਸੂਖਮ ਹਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰੱਖਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖੇ ਗਏ ਸਬਕਾਂ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ, ਸਟਾਫ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਦੁਆਰਾ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

"	ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਕੱਢਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੀ ਸਾਰੀ ਸਰੀਰਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਅਕਾਦਮਿਕ ਤਰੱਕੀ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਲਾਭ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ। - ਸੋਸ਼ਲ ਵਰਕਰ, ਵੇਲਜ਼

ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਜਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਲਿਜਾਣ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮੁੱਖ ਵਿਕਾਸ ਪੜਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸਮੇਤ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। 

ਮਾਪੇ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਵੀ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਸਹਾਇਤਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਤਾਲਮੇਲ ਵਾਲੀ ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰਕ ਮਦਦ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸੰਗਠਨਾਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ, ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਅਪਰਾਧਿਕ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਅਤੇ ਤੀਬਰ ਸਹਾਇਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਲੌਕਡਾਊਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਤਾਰ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਉਸ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਨਿੱਜਤਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਜੋਖਮ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਕਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਇਆ, ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। – ਸੇਫਗਾਰਡਿੰਗ ਲੀਡ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਗਲੇ ਪੰਨੇ ਪੂਰੇ ਰਿਕਾਰਡ ਰਾਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦਾ ਵਧੇਰੇ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਬਿਰਤਾਂਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।

 

ਪੂਰਾ ਰਿਕਾਰਡ

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ

ਪਿਛੋਕੜ ਅਤੇ ਉਦੇਸ਼

ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੂਕੇ ਭਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਯੂਕੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਇਨਕੁਆਰੀ ਨਾਲ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਸੀ। ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮਾਡਿਊਲਾਂ ਲਈ ਥੀਮ ਵਾਲੇ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਿਕਾਰਡ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਨੂੰ ਸੌਂਪੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ਾਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ।

ਇਹ ਰਿਕਾਰਡ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। 18-25 ਸਾਲ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ ਸਮੇਂ 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਸਨ।

ਇਨਕੁਆਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਖੋਜ, ਚਿਲਡਰਨ ਐਂਡ ਯੰਗ ਪੀਪਲਜ਼ ਵੌਇਸਿਜ਼, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਾਸਲ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਵਿੱਚ ਬਾਲਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੱਸੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਅਤੇ ਸੂਝ ਲਿਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। 

ਯੂਕੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਇਨਕੁਆਰੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਹਿਲੂਆਂ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਇਸ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਾਡਿਊਲ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ, ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਾਰੇ ਅਨੁਭਵ ਇਸ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹਨ। 

ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਹੋਰ ਮਾਡਿਊਲਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਡਿਊਲ 10 ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਰਿਕਾਰਡ ਵੈੱਬਸਾਈਟ 'ਤੇ ਪੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ: https://Covid19.public-inquiry.uk/every-story-matters 

ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਕਿਵੇਂ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ

ਅਸੀਂ ਮਾਡਿਊਲ 8 ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: 

• 18 ਸਾਲ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਮਰ ਦੇ ਜਨਤਾ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਦੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ ਰਾਹੀਂ ਇੱਕ ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਭਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ (ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਗਜ਼ੀ ਫਾਰਮ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ)। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ 18 ਤੋਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਤਿੰਨ ਵਿਆਪਕ, ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਸੰਦਰਭ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਮਰ, ਲਿੰਗ ਅਤੇ ਨਸਲੀਅਤ ਵੀ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪਹੁੰਚ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀਆਂ। ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਦੇ ਜਵਾਬ ਗੁਮਨਾਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਮੋਡੀਊਲ 8 ਲਈ, ਅਸੀਂ 54,055 ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ 44,844 ਕਹਾਣੀਆਂ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਤੋਂ 4,351, ਵੇਲਜ਼ ਤੋਂ 4,284 ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਤੋਂ 2,114 ਕਹਾਣੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ (ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯੂਕੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਚੁਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਕੁੱਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਜਵਾਬਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ)। ਜਵਾਬਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ 'ਕੁਦਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ' (NLP) ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਡੇਟਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਰਥਪੂਰਨ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਐਲਗੋਰਿਦਮਿਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ, ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਜਾਂ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ 'ਵਿਸ਼ਿਆਂ' ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
  ਫਿਰ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਹੋਰ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕੀਤੀ ਗਈ। NLP ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅੰਤਿਕਾ. 
• ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਸਮੇਂ, ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਟੀਮ ਇੰਗਲੈਂਡ, ਵੇਲਜ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ 38 ਕਸਬਿਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਥਾਨਕ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਕੁਝ ਸਮੂਹਾਂ ਨੇ ਵਰਚੁਅਲ ਕਾਲਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਤਜਰਬਾ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਜੇਕਰ ਉਹ ਪਹੁੰਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਸੀ। ਟੀਮ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਖਾਸ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੈਰਿਟੀਆਂ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਹਰੇਕ ਘਟਨਾ ਲਈ ਛੋਟੀਆਂ ਸੰਖੇਪ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।
• ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਦੁਆਰਾ ਸਮਾਜਿਕ ਖੋਜ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਮਾਹਿਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਇੰਟਰਵਿਊ ਅਤੇ ਚਰਚਾ ਸਮੂਹ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਮਾਡਿਊਲ 8 ਲਈ ਕੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੰਟਰਵਿਊ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਲਗਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ 18 ਤੋਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਹੋਰ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: 
  • ਮਾਪੇ, ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ
  • ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ
  • ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ
  • ਹੋਰ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਕਟਰ ਵਰਕਰ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ
  • ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ 18-25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ 

ਇਹ ਇੰਟਰਵਿਊ ਮਾਡਿਊਲ 8 ਲਈ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਲਾਈਨਾਂ (KLOEs) 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਲੱਭੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਇਥੇ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ, ਵੇਲਜ਼ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 439 ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਤੰਬਰ ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ 2024 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿਸ਼ਾਨਾਬੱਧ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਸਾਰੇ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਇੰਟਰਵਿਊ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਟ੍ਰਾਂਸਕ੍ਰਾਈਬ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਕੋਡ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤੇ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਮਾਡਿਊਲ 8 KLOEs ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ।

ਯੂਕੇ ਦੇ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ, ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਗਮਾਂ ਅਤੇ ਖੋਜ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਅਤੇ ਚਰਚਾ ਸਮੂਹਾਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਹੇਠਾਂ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਹੈ।

 

 

ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਅਤੇ ਵਿਆਖਿਆ

ਇਹ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ "ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ" ਰਾਹੀਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਮ ਵਿਸ਼ੇ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਉਭਰਦੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵਾਪਰੇ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਪਛਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣਾ ਹੈ।

ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਨੁਭਵ 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।. ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਜਾਂ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ 18 ਤੋਂ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਉਸ ਸਮੇਂ 18 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਸਨ। ਬਾਲਗ, ਜੋ ਮਾਪੇ ਜਾਂ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਕੀਮਤੀ ਸੂਝ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨਗੇ। 

ਅਸੀਂ ਸੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੂਜਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹਨ, ਜਾਂ ਯੂਕੇ ਦੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੋਵੇ ਅਸੀਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਹਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਔਖੇ ਅਨੁਭਵ ਸੁਣੇ ਹਨ। ਪੂਰੇ ਰਿਕਾਰਡ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਨੁਭਵ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸਨ ਜਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਜੋ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈਆਂ ਸਨ।

ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੇਸ ਚਿੱਤਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਵਧੇਰੇ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਡੂੰਘੀ ਸਮਝ ਦੇਣ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। ਯੋਗਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। 

ਪੂਰੇ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ 'ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ' ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਿੱਥੇ ਢੁਕਵਾਂ ਹੋਵੇ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਅਤੇ ਸਾਰਥਕਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ (ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੇਸ਼ੇ) ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।

ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਹਵਾਲੇ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਸਮੂਹ ਦੀ ਰੂਪਰੇਖਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਪੇ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ)। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਉਮਰ ਸੀਮਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ. ਅਸੀਂ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਜਿਥੋਂ ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)। ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਯੂਕੇ ਭਰ ਵਿੱਚ ਵਿਭਿੰਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣਾ ਹੈ। 

ਇਸ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਵੇਰਵੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਅੰਤਿਕਾ. 

 

ਰਿਕਾਰਡ ਦੀ ਬਣਤਰ

ਇਹ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਇਹ ਰਿਕਾਰਡ ਸਾਰੇ ਅਧਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤੇ ਗਏ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਨਾਲ ਥੀਮੈਟਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ: 

• ਅਧਿਆਇ 2: ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
• ਅਧਿਆਇ 3: ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
• ਅਧਿਆਇ 4: ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
• ਅਧਿਆਇ 5: ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ
• ਅਧਿਆਇ 6: ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
• ਅਧਿਆਇ 7: ਸਰੀਰਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ
• ਅਧਿਆਇ 8: ਕੋਵਿਡ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਪੋਸਟ-ਵਾਇਰਲ ਸਥਿਤੀਆਂ
• ਅਧਿਆਇ 9: ਸਿੱਖੇ ਗਏ ਸਬਕ 

ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਗਈ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ

ਦ ਅੰਤਿਕਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮੁੱਖ ਸਮੂਹਾਂ, ਖਾਸ ਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇਣ ਲਈ ਪੂਰੇ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਇਹ ਕਲੀਨਿਕਲ ਖੋਜ ਨਹੀਂ ਹੈ - ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਭਾਗੀਦਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 'ਚਿੰਤਾ', 'ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ', 'ਖਾਣ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਕਾਰ' ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਲੀਨਿਕਲ ਨਿਦਾਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੋਵੇ। 

2 ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਪਰਿਵਾਰਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ 

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਵਾਧੂ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਸਨ ਪਰ ਕੰਮ ਦੇ ਦਬਾਅ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਨਹੀਂ ਸਕੇ।

"	ਉਹ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮਾਪੇ ਅਜੇ ਵੀ ਰਿਮੋਟ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅਰਥਪੂਰਨ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਟੀਵੀ ਚਾਲੂ, ਇੱਕ ਸਕ੍ਰੀਨ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਵਾਧੂ ਸਮੇਂ ਦਾ ਲਾਭ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਤਣਾਅ, ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤਣਾਅ ਅਕਸਰ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਊਰਜਾ ਲੱਭਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਢਾਂਚਾ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ, ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।

"	ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਤੋਂ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਕੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਂ ਇੱਕ ਨੌਕਰੀ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਾਨੂੰ ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਾਫ਼ੀ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਦੂਜੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਪਈ ... ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਔਟਿਸਟਿਕ ਬੱਚੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੁਟੀਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰੁਕਾਵਟ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ [ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ] ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਸਨੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੁਟੀਨ 'ਤੇ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾ ਦਿੱਤੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 12, 16, 17 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸਥਾਰਿਤ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਵਿਹਾਰਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਲੱਗੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਅਕਸਰ ਵਿੰਡੋ ਵਿਜ਼ਿਟ, ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੂਰੀ ਵਾਲੀਆਂ ਬਾਹਰੀ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਫ਼ੋਨ ਜਾਂ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬੰਧਨ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਇਹ ਸਮਝਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਖਿੜਕੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਜਾਂ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੂਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਡਿਸਕਨੈਕਸ਼ਨ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰਿਤ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦਾਦੀਆਂ-ਦਾਦੀਆਂ, ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਉਹੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੰਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ, ਨਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਵੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਲੋਕ ਖਿੜਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਜੱਫੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਹਾਂ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੀ ਧੀ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਬੱਚੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਬੱਚੀ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੰਧਨ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ-19 ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ ਵਿਲੱਖਣ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਦੇਖ ਕੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨਿੱਜੀ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ।  

"	ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦਾ ਤਲਾਕ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੇ ਲਈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁਲਬੁਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣਾ ਪਿਆ। ਠੀਕ ਹੈ? ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਤਲਾਕਸ਼ੁਦਾ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਜਦੋਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਸੀ, ਇੱਕ ਮਾਂ ਨਾਲ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਵੱਖ ਰਹੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਔਖਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਵਧੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਸੰਭਾਲੀਆਂ। ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੋਣ, ਵਧਦੇ ਵਿੱਤੀ ਦਬਾਅ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ, ਜਾਂ ਖੁਦ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਉਣਾ ਪਿਆ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਛੋਟੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਤੱਕ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਾਧੂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ।   

"	ਤੁਹਾਡੇ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦਗਾਰ ਬਣਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਲਦੀ ਵੱਡਾ ਹੋਣਾ ਪਿਆ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵਧਿਆ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਧੀ ਅਜੇ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ ਇਕੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਸੀ [ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ] ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਸਹੀ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਭਾਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੇ ਵਾਧੂ ਦਬਾਅ ਨੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਦਿਲੋਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੱਕ ਖਿੱਚਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਇਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਆਮ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।

"	ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਈ 14 ਸਾਲ ਦਾ ਬੱਚਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਜਾਂ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦਾ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਵੀ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ, ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਵੀ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਹਾਇਤਾ ਸਮੂਹਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ⁷ ਜਦੋਂ ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਚਲੇ ਗਏ ਤਾਂ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਔਨਲਾਈਨ ਵਿਕਲਪ ਸਨ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲਚਸਪ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"

ਸਾਡੀਆਂ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ, ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਦਰਵਾੜੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੂਜੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪੰਦਰਵਾੜੇ ਆਰਾਮ ਸੈਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਜ਼ੂਮ ਸੈਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਨਕਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਕੋਈ ਵੀ ਬੋਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੇਗਾ। ਵਰਕਰ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ, ਪਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਦੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉਹ ਆਰਾਮ ਵੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋ ਗਏ, ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੰਮ, ਘਰੇਲੂ ਕੰਮਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਲਝ ਗਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਦੇ ਤਨਖਾਹ ਵਾਲੇ ਸਟਾਫ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਰਾਵਾ ਬਦਲਣਾ। ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਕਾਰਨ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ।  

"

ਅਚਾਨਕ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਵੱਧ ਗਈਆਂ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਦੇਖਭਾਲ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਹੁਣ, ਅਚਾਨਕ, ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਣ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਸੀ, ਤਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਇਹ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਗੁਆ ਰਹੇ ਸਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਜੋ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਮੀਦਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪੱਧਰ ਸੀ। - ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਕਾਰਲਿਸਲ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ

"	ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ... ਨਾ ਸਮਾਜਿਕ ਮੇਲ-ਜੋਲ, ਨਾ ਸਕੂਲ, ਨਾ ਨਿਯਮਤ ਸਕੂਲੀ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਆਰਾਮ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਪਰਿਵਾਰਕ ਟਕਰਾਅ 

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਹਲਕੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮਤਭੇਦਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਝਗੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਦੇਖਿਆ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਕੈਦ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਨੇ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਆਮ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨਯੋਗ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਨਿੱਜਤਾ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਘਾਟ ਕਈ ਵਾਰ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਨਸਾਂ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ।

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੰਨੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, 'ਦੇਖੋ, ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।' ਇਸ ਨਾਲ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਜਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਦਬਾਅ ਵਧ ਗਿਆ, ਇਹ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਮੁੱਦਾ ਸੀ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਣ ਜਾਂ ਟੁੱਟਣ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਤਭੇਦ ਹੋਰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਕੁਝ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਈ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹੋ। ਅਤੇ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤੰਗ ਹੋ, ਇਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉੱਥੇ ਬਹੁਤ ਤਣਾਅ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧਦਾ ਗਿਆ। ਸੱਚ ਕਹਾਂ ਤਾਂ, ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

LGBTQ+ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਗੈਰ-ਸਹਾਇਕ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਪਰਿਵਾਰਕ ਤਣਾਅ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਲੱਗੇ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਹਾਇਤਾ ਨੈੱਟਵਰਕਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਸਨ।

"

ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਫਸੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਨ ਪਰ ਟਰਾਂਸ ਸਹਾਇਤਾ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀ-ਛਿਪੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ - ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਲੋਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਗੈਰ-ਸਹਾਇਤਾਪੂਰਨ ਨਿਰਣਾਇਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। - LGBTQ+ ਨੌਜਵਾਨ, ਬੇਲਫਾਸਟ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਤਣਾਅ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿੱਤੀ ਤੰਗੀ ਜਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਕੈਦ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਟੁੱਟਣ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੇ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹਿਰਾਸਤ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਨੈਵੀਗੇਟ ਕਰਨਾ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਟਕਾਉਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸੀ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਅਸਰ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਪਿਆ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਵਾਂਗ, ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸੋਟੀ 'ਤੇ ਗਾਜਰ ਵਾਂਗ ਵਰਤਣਗੇ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਲਈ ਅਤੇ ਬੱਚਾ ਵਿਚਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗੇ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। - ਸਹਾਇਕ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ, ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੇ ਅਨੁਭਵ  

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਜਿੱਥੇ ਘਰੇਲੂ ਜਾਂ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਲਾਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਬਾਹਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਵਧੀ ਹੋਈ ਇਕੱਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਮਦਦ ਲੈਣਾ ਜਾਂ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਵਾਲੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਪਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਖ਼ਤਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਿੱਥੇ ਤਣਾਅ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉੱਚਾ ਸੀ।

"

ਜੇਕਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮਾਪੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ-ਦਾਦੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ - ਇਹ ਸਭ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਜੇਕਰ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਕੁੱਕਰ ਵਾਂਗ ਸੀ, ਇੱਕ ਉਬਾਲ ਬਿੰਦੂ ਸੀ। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਚਾਨਕ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਟਕਰਾਅ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਿਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ।

"

ਹੋਰ ਜੋ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਵਾਪਰੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਹਨ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਬਹਿਸਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਅਸੀਂ ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾ ਰਹੇ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ, ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ [ਮੈਂ] ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਕੇਸ ਭਾਰ 'ਤੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਲਗਾਤਾਰ ਬਹਿਸਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਸਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਟਕਰਾਅ, ਮਾਪਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਉਸ ਤੀਬਰ ਘਿਰਣਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ, ਅਣਗਹਿਲੀ ਅਤੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਕਿਸੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਰਹਿਣਾ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਛੁਟਕਾਰਾ ਜਾਂ ਰਾਹਤ ਦੇ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਸਨ, ਨਾ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂ ਅਣਗਹਿਲੀ, ਉਹ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਦਲ ਗਈ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਲਈ ਕੋਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਕੂਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਜਦੋਂ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣਗੇ ਜੇਕਰ ਸਕੂਲ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲੇ ਵੀ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਦੂਜੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ, ਉਹ ਇੱਕ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ 

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੈਵਿਕ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸਨੇ ਕੁਝ ਸੰਪਰਕ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ, ਇਸਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਅਧੀਨ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਾੜਾ ਬਦਲ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ। ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਜੱਫੀ, ਗਲੇ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਡੂੰਘਾ ਖਾਲੀਪਣ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਇਸ ਘਾਟ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਵਿਵਹਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ।

"

ਇਸ ਲਈ, ਅਚਾਨਕ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਹਾਂ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਕਾਈਪ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਇਹ ਉਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਉਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ? ਅਚਾਨਕ, ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਡਰਾਈਵ 'ਤੇ ਵੀ। ਸਾਡੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਉਸਦਾ ਪਿਤਾ ਦੂਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਘਰ ਜਾਵੇਗਾ, ਰਾਤ ਭਰ ਰਹੇਗਾ ਅਤੇ ਵੀਕਐਂਡ ਲਈ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਅਸਲ ਤਬਦੀਲੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਇੰਨਾ ਨੇੜੇ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵਿਵਹਾਰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। – ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਅਜੇ ਤੱਕ ਧਿਆਨ, ਸਮਝ, ਜਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਸਕ੍ਰੀਨ ਰਾਹੀਂ ਅਰਥਪੂਰਨ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸੀ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜੇਕਰ ਭਾਸ਼ਾ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਰੁਕਾਵਟ ਸੀ। 

"

ਇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਇਸ ਅਰਥ ਵਿੱਚ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਜੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਸਾਨੂੰ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਦੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਡਾਇਲ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਬਿਠਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਅਕਸਰ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਸੀਮਤ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸਮੇਂ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵਧਦੀ ਸੀ।

"

ਅਖੀਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਚੈਟ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਚੰਗੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ [ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਦੀ] ਲੋੜ ਸੀ, ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਧਿਆਨ ਲਈ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਬਹਿਸ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲੋਂ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਵੇਲਜ਼

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਹਫਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਹਫ਼ਤੇ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਇਸ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਵਧ ਗਈ।

"

ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਉਹ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਉਹ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਹੈ, ਇਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਹੈ ... ਸਾਰਾ ਹਫ਼ਤਾ ਚੰਗਾ ਰਹਿਣ ਲਈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਰੁਕੇਗਾ, ਪਰ ਇਹ ਉਹ ਉਤਸ਼ਾਹ ਸੀ। ਅਤੇ ਫਿਰ, ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਓਗੇ, 'ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹੋ।' ਅਤੇ ਫਿਰ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਲਗਜ਼ਰੀ ਖੋਹ ਲੈਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਕੋਈ ਲਗਜ਼ਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਹੱਕ ਹੈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜ ਵਿਭਾਗਾਂ ਦੇ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ ਰੁਕ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੋਂ ਮਿਲ ਸਕਣਗੇ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਮੀਆ ਅਤੇ ਸੋਫੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਐਲੀਨੋਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਭਤੀਜੀਆਂ ਹਨ, ਮੀਆ ਅਤੇ ਸੋਫੀ, ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਨਿਯਮਤ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਸੰਪਰਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬਿਤਾਏ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਔਨਲਾਈਨ ਸੰਪਰਕ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। “ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ, ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀਆਂ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਮੇਰੀਆਂ ਭਤੀਜੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ, ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਸੀਆਂ, ਆਪਣੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ, ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਡੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫ਼ੋਨ ਕਾਲਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਟਾਫ ਦੀ ਬਹੁਤ ਘਾਟ ਸੀ। ਮੀਆ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੈ। 8 , ਅਤੇ ਐਲੀਨੋਰ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਕਿਉਂ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ, ਤਾਂ ਮੀਆ ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ, ਇਹ ਮੰਨ ਕੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨਾ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। "ਉਸਨੇ ਸਾਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੌਰਾਨ ਹੂੰਝਾ ਫੇਰਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ? ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਏ?' ਉਹ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖੇ ਬਿਨਾਂ ਇੰਨਾ ਸਮਾਂ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕੇ। ਉਸ ਕੋਲ ਜਾਣਨ ਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ।"

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਬੱਚੇ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਰਾਮ ਨੇ ਦੁਖਦਾਈ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦੀ ਮਿਆਦ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ।

"

ਵੈਸੇ ਵੀ, ਮੰਮੀ ਅਤੇ ਡੈਡੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਾਫ਼ੀ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸੀ। ਹੁਣ ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਲਗਭਗ ਰਾਹਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਲਈ, ਇਹ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ, 'ਹਾਂ, ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ', ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ 'ਤੇ ਕੋਈ ਦਬਾਅ ਨਾ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਇਹ ਜਦੋਂ ਵੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਸੀ। ਉਹ ਇਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਸੀ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰਤਾ ਆਈ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਧੇ-ਫੁੱਲੇ ਅਤੇ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਅਸਥਿਰ, ਕਾਫ਼ੀ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ, ਹਮਲਾਵਰ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਥਿਰ, ਸ਼ਾਂਤ, ਖੁਸ਼, ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਸਨ। ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਸੀ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ਅਤੇ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸੰਪਰਕ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਨੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।

"

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਪਰਕ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਹ ਅਕਸਰ ਹਫ਼ਤਾਵਾਰੀ, ਹਰ ਦੂਜੇ ਹਫ਼ਤੇ, ਜਾਂ ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵਿਘਨ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨ ਕੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ ਜਾਵੇ। ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਪਰਕ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮਾਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ, ਇਸ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਵਾਂਗ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਖਿੜਕੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ। ਇੱਕ ਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਵੀਡੀਓ ਯੂਟਿਊਬ 'ਤੇ ਪੋਸਟ ਕੀਤਾ। ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਝੰਜੋੜ ਦਿੱਤਾ, ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਭਿਆਨਕ ਹੋਵੇਗਾ। - ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਦੇਖਭਾਲ ਸਕੂਲ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਿਖੇ ਸਟਾਫ ਮੈਂਬਰ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਨਿਯਮਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੇ ਕਾਰਜਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਇਆ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਰਚਿਤ ਅਤੇ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀਬੱਧ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਬੰਧ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਦੇਖਭਾਲ ਜਾਂ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਮੰਮੀ ਜਾਂ ਡੈਡੀ ਜਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨਾਲ ਨਿਯਮਤ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੈੱਟ-ਅੱਪ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ, ਇਹ ਕਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਸ ਨਿਯਮਤਤਾ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਹਨ ਪਰ ਲੌਕਡਾਊਨ ਨੇ ਹਾਲਾਤ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਪਰਕ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਕੋਰੋਨਾਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਡਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਨਿਯਮਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੇ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਇਆ, ਸਗੋਂ ਪਲੇਸਮੈਂਟ ਟੁੱਟਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਂ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਗੈਰ-ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੋਵਾਂ 'ਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਦਬਾਅ ਪਿਆ। ਲੌਕਡਾਊਨ ਉਪਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਪਲੇਸਮੈਂਟ ਅਸਥਿਰ ਹੋ ਗਏ।

"

ਦੂਜੇ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਟੁੱਟ ਗਿਆ... ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਘਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ੈੱਲ ਹਨ ਜੋ ਕੁਝ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਏ ਗਏ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਫੋਬੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਦੀ ਇੱਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਵਰਕਰ, ਥੀਆ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਫੋਬੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ 11 ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ], ਜੋ ਇੱਕ ਸਥਿਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ ਪਰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਇਹ ਅਚਾਨਕ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ।  "ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਉੱਥੇ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਹੈ। ਉਹ ਸਥਾਈ ਆਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਣਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹਨ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ 16 ਜਾਂ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਹੋਣ ਤੱਕ, ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਦੇਖਭਾਲ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਰਹਿਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।" ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਆਈ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਬੌਬ ਅਤੇ ਸੈਲੀ, ਜੋ ਕਿ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਸਾਹ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ, ਵਾਇਰਸ ਦੇ ਸੰਕਰਮਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਏ। "ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਹ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਫੜਨ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਏ ਸਨ। ਉਸਨੂੰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ-ਅੰਦਰ ਆਪਣੀ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਛੱਡਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਚਿੰਤਤ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਜਾਂ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇਗੀ ਜਾਂ ... ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਡਰੇ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆਉਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।" ਅਤੇ ਉਹ ਉੱਥੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਥਿਰ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਸਥਾਨ ਸੀ ਜੋ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਇਸ ਲਈ, ਉਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਬਾਲਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਬਦਲ ਗਈ। ਅਤੇ ਇਹ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।"  ਫੋਬੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ।  "ਇਹ ਨਵਾਂ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਪਰਿਵਾਰ, ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਇਹ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸੀ। ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ, ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਹ ਇੱਕ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚਲੀ ਗਈ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਜੋ ਪੇਂਡੂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ।"  ਥੀਆ ਨੇ ਫੋਬੀ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਨੈੱਟਵਰਕ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਫੈਸਲਿਆਂ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ।  "ਇਹ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ, ਉਦਾਸ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹੁਣ [ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ] ਤੋਂ ਦੋ ਘੰਟੇ ਦੂਰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ, ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ, ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ, ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ, ਉਹ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕਿਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਬਾਲਗਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਤੁਕੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਵੀਕਾਰਨਯੋਗ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਹੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।"

 

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਪਲੇਸਮੈਂਟ ਟੁੱਟਣ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਤਣਾਅ ਕਾਰਨ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਜਾਂ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਪਲੇਸਮੈਂਟ ਟੁੱਟ ਗਏ, ਤਾਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਪਲਬਧ ਪਲੇਸਮੈਂਟਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜੈਵਿਕ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹੇ। ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੰਗਤਤਾ ਅਤੇ ਜਨਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਿਚਕਾਰ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ਅਤੇ ਵਿਘਨਕਾਰੀ ਸਨ।  

"

ਪਰ ਫਿਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਕੋਵਿਡ ਰੁਕ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਪਿਆ, ਤਾਂ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵੀ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਹੋਰ ਰੁਟੀਨ ਸੈਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸਨੇ ਫਿਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। – ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ, ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬੰਧਨ ਬਣਾਉਣ ਬਾਰੇ ਵੀ ਸੁਣਿਆ। 

ਮਜ਼ਬੂਤ ਪਰਿਵਾਰਕ ਬੰਧਨ

ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਘਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਬੇਕਿੰਗ, ਬਾਗਬਾਨੀ, ਬੋਰਡ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਣ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੈਰ ਕਰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ।

"	ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ, ਉਹ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਬਾਗਬਾਨੀ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਟਿੱਕਟੋਕ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੈਰ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਰੇ ਬਾਹਰ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। – ਯੁਵਾ ਵਰਕਰ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੌਸਮ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪੰਜ ਵਜੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਤੈਅ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੈਰ ਕਰਨ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਹ ਵਧੀਆ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਸੀ। - 10 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਵਾਧੂ ਬੰਧਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।

"	ਅਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਅਸੀਂ ਜੋ ਉਦਾਹਰਣ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਨੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ 'ਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ, ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨਾਲ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇਹ ਮੈਂ, ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਸੌਤੇਲਾ ਪਿਤਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਬਸ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਬਸ ਆਪਣੀ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਉੱਠ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬੁਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ - ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਤੁਹਾਡਾ 16 ਸਾਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ... ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹਾਂ ਜਿੰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਇਹ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਹੁੰਦਾ। ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਸਮਾਜਿਕ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਆਫਲੋਡ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਮੁੰਡੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਨ ਸਾਡਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਰਹਿ ਕੇ ਭਰੋਸਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭਾਵਨਾ ਦਿੱਤੀ।   

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ] ਸੰਕਟ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪਰਿਵਾਰ ਹੋਣਾ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੀ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਮੌਜੂਦ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਾਧੂ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋਇਆ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਤਬਦੀਲੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀ ਹੈ।  

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੇਰਾ ਪਤੀ [ਕੰਮ ਤੋਂ] ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। - 2 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਿਤਾ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਘਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ, 'ਮੈਨੂੰ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਆਨੰਦ ਆਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਬੰਧਨ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਚਮੜੀ ਤੋਂ ਚਮੜੀ ਤੱਕ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ।' ਇਸ ਲਈ, ਉੱਥੇ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਤੱਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਨਵਜੰਮੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਮਾਪੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਸਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਵੇਲਜ਼

"

ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਸੀ, ਪਰ ਘਰੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਕੁਝ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਅਕਸਰ ਬੱਚੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਲਈ ਇੱਕ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕਿਰਨ ਹੈ। ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਥੀ ਘਰੋਂ ਕੁਝ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਘਰੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਨਰਸਰੀ ਚਲਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੈਥਰੀਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕੈਥਰੀਨ ਵੇਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕਿਸ਼ੋਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕੈਥਰੀਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। "ਕਿਉਂਕਿ 2019 ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕੋਵਿਡ ਆਇਆ, ਸਭ ਕੁਝ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ 10 ਮਹੀਨੇ ਅਜੀਬ ਸਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਓਨਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾ ਸਕਿਆ ਜਿੰਨਾ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਲਾਜਾਂ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਤੰਦਰੁਸਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਅਨੁਭਵ ਹੋਏ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਲਗਭਗ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵਰਦਾਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਬੱਚੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ, ਜਿਵੇਂ, ਇਸ ਵਾਰ ਡੀਕੰਪ੍ਰੈਸ ਕਰਨ, ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜਨ ਦਾ ਸੀ।" ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਜੋਂ ਇਕੱਠੇ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। "ਉਹ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਦਬਾਅ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਮੌਜ-ਮਸਤੀ ਕੀਤੀ, ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਕੂਲ ਬਣਾਇਆ। ਅਸੀਂ, ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਸੈੱਟ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ।" "ਪਹਿਲੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਤੁਰੇ, ਬਹੁਤ ਖਾਣਾ ਬਣਾਇਆ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੇਮ ਖੇਡੇ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਖੀਆਂ, ਬਸ ਸਭ ਕੁਝ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਕੀਤਾ।"

 

3 ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਕਿਵੇਂ ਉਲਟ ਗਏ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਸਨ। ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਅਨੁਭਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਅਤੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀਮਤ ਜਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਗਈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਬੰਧਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜੇ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ (ਜਿਸਦਾ ਵੇਰਵਾ ਇਸ ਅਧਿਆਇ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ)।

"	ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਈ ਵਾਰ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਾਰਨ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਕਾਰਨ ਰੋਂਦੇ ਸਨ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ, ਪਰ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ, ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਦੀ-ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨਾ ਜਾਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਜਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਡਰ ਗਏ ... ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਣ ਲਈ ਵੀ ਲਗਭਗ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। - ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋਣਾ ਲਗਭਗ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਖਾਤਿਆਂ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ। - ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਿੱਥੇ ਦੋਸਤ ਅਜੇ ਵੀ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚੇ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮਾਜਿਕ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਈ, ਪਰ ਘੱਟ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।

"

ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਜੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਇਕੱਲਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਇਕੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਬਿੰਦੂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੇ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।' ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ। - ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਜਦੋਂ ਤਾਲਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਏ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ 'ਬੁਲਬੁਲਾ' ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਰਗੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ ਉਲਝਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"

ਜਿੱਥੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੇਡਣ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ [ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ] ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕਹੋਗੇ, 'ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੌੜ ਕੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਫੜ ਸਕਦੇ।' ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿ ਇਸਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। – 3 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਬੁਲਬੁਲੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ। ⁹ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਆਮ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਖੇਡਦੇ ਸਨ।

"

ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦੂਜੇ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ... ਇੱਕ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ 26 ਤੱਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਵੱਖਰੇ ਛੋਟੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੇਡਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮਾਜਿਕ ਮੀਲ ਪੱਥਰਾਂ ਅਤੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

"

ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਗਰਮੀਆਂ ਲਗਭਗ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀਆਂ ਕਰਨ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੇ, ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ, ਇਹ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਹਰ ਹਫਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਪਾਰਟੀ ਕਰਨ ਵਰਗਾ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ... ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ... ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦੇਣ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਵਿਵਹਾਰ ਹੋਇਆ ਅਤੇ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਹਮਲੇ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਹੋਏ ਅਤੇ ਬਚ ਗਏ।

"

ਮੈਂ 22 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਵੀਹਵਿਆਂ ਦੀ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਸੈਕਸ ਡਰਾਈਵ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੋਈ ਰਿਹਾਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਕੁਝ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ 'ਤੇ ਗੁਆਚੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ... ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਚੰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਸਕ੍ਰੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੋਇਆ। – ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੋਗਦਾਨੀ, LGBTQ+ ਪੁਰਸ਼, ਬੇਲਫਾਸਟ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ 10

ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਸੰਪਰਕ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਗੁਆਂਢੀ, ਜਾਂ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਹਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਕਸਰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੋਣ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਮੌਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਲਗਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸਬੰਧ ਸਨ, ਵਧੇਰੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ। 

"

ਜੇ ਇਹ ਤਿੰਨ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਇੱਕ ਬੱਚਾ, ਦੋ ਬਾਲਗ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਬੱਚੇ ਦਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ ... ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਕੋਈ ਉੱਥੇ ਹੋਵੇ। ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉੱਥੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁਣਦੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਬੋਰਡ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਦੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। - 13 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਜੇ ਵੀ ਦੋਸਤ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਬਾਹਰ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤੀ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਸੀ... ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਗਲੇ ਘਰ ਦੇ ਹਨ! ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰੋਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨਗੇ ਅਤੇ ਬੱਸ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸੀ! ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਪਾਰਕ, ਬਾਗ਼ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 6, 11 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਅਤੇ ਫਿਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਅਤੇ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ 10,000 ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਨ ਜੋ ਸਾਰੇ ਅੱਧੇ ਮੀਲ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਜਿੰਨਾ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਦੇਖਭਾਲ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਦੂਜੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੱਖਰਾ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਸਟਾਫ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੀ ਇਕੱਲਤਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਨਵੀਂ ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੇ। ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਬਾਲਗਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ।

"

ਉਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਦੂਜੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਜੋ ਕਿ ਚੰਗਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨੌਜਵਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਲੈ ਜਾਂਦੇ। ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ, ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ। – ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਕੁਝ ਦੋਸਤੀਆਂ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸਿਰਫ਼ ਖੇਡਦੇ ਰਹੇ, ਨਹੀਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਅਸੀਂ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਸਟਾਫ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਭਾਲ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਸਟਾਫ ਕੋਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਲੱਗੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਨਵੇਂ ਸੰਪਰਕ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਵਾਲੇ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ, ਪਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।

"

ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ [ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ] ਕਾਫ਼ੀ ਦੂਰ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਸਵੈਨਸੀ ਤੋਂ ਸੀ, ਇੱਕ ਨਿਊਪੋਰਟ ਤੋਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਾਰਡਿਫ ਦੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਰੁਕਣਾ ਪਿਆ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਵੇਲਜ਼

"

ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਜੋ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜੋ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਜਾਂ ਸੀਰੀਆ ਤੋਂ ਸਨ, ਜਾਂ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਉਹ ਆਏ ਸਨ। ਤੁਰੰਤ, ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਘਰ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਸੰਪਰਕ ਬਣਾ ਸਕਣਗੇ, ਪਰ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਡਰਾਉਣਾ ਅਤੇ ਇਕੱਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋਗੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜੋ ਬਾਹਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਘੱਟ ਗਿਆ ਸੀ। – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲ ਸਕਣ ਕਰਕੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੰਪਰਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ।

"	ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਇਸ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਸੀ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, 'ਜੋ ਹੋਵੇਗਾ, ਹੋਵੇਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ, ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।' – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਬਚਾਅ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ। ਕੋਵਿਡ-19 ਦੀ ਲਾਗ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲੌਕਡਾਊਨ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦੇਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕੇ। ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਹੋਰ ਇਕੱਲੇ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ।

"

ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ, ਤਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਢਾਲ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ, 'ਮੈਨੂੰ ਢਾਲ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਿਉਂ ਲੋੜ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਇਹ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਹਾਂ? ਇਹ ਬਹੁਤ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਹੈ,' ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਝਣ ਯੋਗ ਹੈ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਦੋਸਤੀ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਾਹਰ ਸਨ ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਸਮਝਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਢਾਲ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਕੋਈ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਨਿਯਮਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਘੱਟ ਸਾਵਧਾਨ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਵੇਲਜ਼

 

ਔਨਲਾਈਨ ਸਬੰਧ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਇਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮਾਂ ਵਰਗੇ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਬੋਰੀਅਤ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਉਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸਨ।

"	ਸਭ ਕੁਝ ਫ਼ੋਨਾਂ ਅਤੇ ਲੈਪਟਾਪਾਂ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਲੈਪਟਾਪਾਂ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਫ਼ੋਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਮਿਲਣ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ। - 2 ਅਤੇ 5 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"	ਇਹ [ਔਨਲਾਈਨ ਰਿਸ਼ਤੇ] ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਸੀ। – ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਬੱਚਿਆਂ/ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਬਦਲ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਭਾਰੀ ਖਪਤਕਾਰ ਬਣ ਗਏ। - ਸਕੂਲ ਗਵਰਨਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧਿਆ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਉਹ ਅਮਰੀਕੀ ਵਾਕੰਸ਼ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 'ਡੈਪਰ' ਦੀ ਬਜਾਏ 'ਡਾਇਪਰ' ਅਤੇ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਚੈਨਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹਨ ਜੋ ਇਹ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ YouTube 'ਤੇ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ। - ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਜਾਂ ਨਵੀਂ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਘੱਟ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਫ਼ੋਨ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਲੈਪਟਾਪ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸੀ। ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਪਰ ਉਹ [ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ] ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਫ਼ੋਨ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਸੀ। ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚ ਕਹਾਂ ਤਾਂ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 2, 9 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਰਾਤ ਤੱਕ, ਜਾਂ ਸਵੇਰ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਘੰਟਿਆਂ ਤੱਕ, ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਵਰਚੁਅਲੀ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਕੱਲੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੇਮਿੰਗ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਹੋਣ, ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ ਜੋ ਵੱਡੇ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਆਸਾਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜੁੜ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਸਨ। ਕਈਆਂ ਕੋਲ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਕਾਲਾਂ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਸਨ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਡਿਵਾਈਸ ਖਰੀਦ ਲਏ।

"	ਉਸ ਕੋਲ ਫ਼ੋਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਟੈਬਲੇਟ ਜਾਂ ਫ਼ੋਨ ਆਦਿ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੇਡਣ ਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। - 5 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਮਿਲ ਗਏ - ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਛੇ ਅਤੇ ਦੋ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ - ਸਾਨੂੰ ਆਈਪੈਡ ਮਿਲ ਗਏ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਈਪੈਡ 'ਤੇ ਚੱਲ ਸਕਣ ਅਤੇ ... ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਡਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡ ਸਕੇ ਜਾਂ ਯੂਟਿਊਬ ਦੇਖ ਸਕੇ ਜਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰ ਸਕੇ। ਬਸ ਉਸਨੂੰ ਵਿਅਸਤ ਰੱਖਣ ਲਈ। - ਨਵਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ 2 ਅਤੇ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਦੋਸਤੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣਾ ਆਸਾਨ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਅਕਸਰ ਡਿਵਾਈਸ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੇ ਆਦੀ ਸਨ।

"

ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ 16 ਸਾਲ ਦਾ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਫ਼ੋਨ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਸਨੈਪਚੈਟ ਜਾਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਜਾਂ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਡਿਵਾਈਸ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਇਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਔਖਾ ਸੀ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੁੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸੋਸ਼ਲਾਈਜ਼ਿੰਗ ਵੱਲ ਜਾਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ। ਮੁੰਡੇ ਅਕਸਰ ਇਕੱਠੇ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁੜੀਆਂ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਂ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ।

"	ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ, ਦੋਵੇਂ ਮੁੰਡੇ ਗੇਮਰਜ਼ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮਿੰਗ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਰਾਹੀਂ ਸਮਾਜਿਕ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਇੱਕ ਵਰਦਾਨ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਖੇਡ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ। - 6 ਅਤੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਗੇਮਿੰਗ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੋਸਤੀ ਹੋਰ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ, ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੁੰਡੇ ਗੇਮ ਖੇਡਦੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਗੱਲਾਂ-ਬਾਤਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਕੁੜੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਨ ਜਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਗੇਮਿੰਗ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਰ ਵੀ ਇਕੱਲਾਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਗੇ।

"	ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਬਸ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਸਮਾਜ-ਵਿਰੋਧੀ ਬਣ ਗਿਆ, ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। - 5, 10 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵੱਲ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ-ਤੇੜੇ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤ ਬਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹੋਰ ਦੋਸਤ ਔਨਲਾਈਨ ਮਿਲੇ, ਇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕ ਔਨਲਾਈਨ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋ, 'ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ?' 'ਨਹੀਂ।' ਪਰ ਉਹ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਕੁਝ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ, ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ, ਜਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ... ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਹੋਰ ਦੋਸਤ ਮਿਲੇ। ਉਹ ਨੇੜਲੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। - 6 ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਹਰ ਮਰਦ ਪਲੇਅਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸੀ, ਵੱਖ-ਵੱਖ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਇਹੀ ਕੀਤਾ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਇਹੀ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜਿਕਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਬਣਾਏ ... ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪਹਿਲੂ ਤੋਂ ਇਕੱਠੇ ਇੱਕ ਗੇਮ ਖੇਡਦੇ ਸੀ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੇਮਾਂ ਖੇਡ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਨਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦਿਨ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮੇਂ ਲਈ ਚੰਗਾ ਹਾਸਾ-ਮਜ਼ਾਕ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਗਮਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਸ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਸੰਚਾਰ ਤੋਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਸਕੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"	ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਜੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਇਕੱਲਾ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਵੀ, ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੂਜੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਹੀ ਗੇਅ ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਜੈਂਸ ਨਾਲ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। - LGBTQ+ ਪੁਰਸ਼, ਬੇਲਫਾਸਟ ਸੁਣਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ

ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦੇ ਉਪਾਅ ਹਟਾਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਤਬਦੀਲੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਵਾਪਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

"

ਇਹ ਸਭ ਔਨਲਾਈਨ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ, ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਰੋਬਲੋਕਸ ਖੇਡਣਾ ਸੀ, ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਜੋ ਵੀ ਕਹੋ। ਰੱਬਾ, ਅਸੀਂ ਉਹ ਖੇਡ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਪਰ ਹੁਣ ਵੀ, ਉਹ ਇੱਕ ਵਟਸਐਪ ਜਾਂ ਫੇਸਟਾਈਮ ਕਾਲ 'ਤੇ ਲੌਗਇਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਕੱਠੇ ਰੋਬਲੋਕਸ ਖੇਡਣਗੇ। - 8 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੇ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮ ਖੇਡਦੇ ਰਹੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ] ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਾਰੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਉਹ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜੋ ਬੱਚੇ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਕੋਵਿਡ ਫੈਲਾਉਣ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ

ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ-19 ਵਾਇਰਸ ਫੈਲਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇਸ ਤੋਂ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਟੀਕਾਕਰਨ ਨਾ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।

"	ਨਵੀਂ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਰਹਿਣਾ ਔਖਾ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਕਸਰ ਕੋਵਿਡ ਫੈਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੂਤ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਇੱਕ ਆਸਾਨ ਭਾਈਚਾਰਾ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਜਨਤਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ 'ਦਾਦੀ-ਦਾਦੀ ਦੇ ਕਾਤਲ' ਬਣਨ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਉਹ ਮਾਸਕ ਨਾ ਪਹਿਨ ਕੇ ਅਤੇ ਟੀਕਾਕਰਨ ਨਾ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਪਿਛੋਕੜ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਕੋਵਿਡ-19 ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਨਸਲਵਾਦ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਕਈ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ।

"	ਏਸ਼ੀਆਈ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੁੜਬੁੜਾਉਂਦੇ ਸੁਣਾਈ ਦੇਣਗੇ ਕਿ 'ਘਰ ਵਾਪਸ ਜਾਓ, ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਹੋਇਆ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੁਹਾਡੀ ਗਲਤੀ ਹੈ'। – ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

"

ਕਾਲੇ, ਚੀਨੀ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਸਲਵਾਦ ਸੀ, ਲੋਕ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ 'ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਮਾਸਕ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ'। ਹਾਂਗ ਕਾਂਗ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇੱਥੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਸਲਵਾਦ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੁਹਾਡੇ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸ਼, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਾਮਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ। – ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

 

ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਤਜਰਬੇ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਅਤੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਬ੍ਰੇਕ ਲੈਣਾ ਸੀ। 

"	ਇਸਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦਿਵਾਇਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਨ, 'ਓਹ, ਖੈਰ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ... ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਹੋਣ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹਾਂ।' - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਐਮਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਪੌਲ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਮਨੋਚਿਕਿਤਸਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਐਮਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਲਿੰਗ ਪਛਾਣ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਐਮਾ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਾਥੀਆਂ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਕੱਲੀ ਅਤੇ ਦੁਖੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਤਾਲਾਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਐਮਾ ਨੂੰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦਿੱਤੀ। ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਹੈ। "ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜੋ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇੱਕ ਨਾਖੁਸ਼, ਇਕੱਲਾ ਬੱਚਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਆਈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, 'ਇਹ ਉਦੋਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਛਾਣ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਗਲਤ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਟ੍ਰਾਂਸ ਸੀ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਵਾਲੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਉਸ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦੇ ਸਕਦੀ ਸੀ।"

ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਇੱਕ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਮੁੱਦਾ ਰਿਹਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਵਾਧੂ ਦਬਾਅ ਵਧਾ ਦਿੱਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਰਾਹਤ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਹਾਇਤਾ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ।

ਹੰਨਾਹ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜੂਡਿਥ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਸ ਰਾਹੀਂ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਤਾਂ ਹੰਨਾਹ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਹੰਨਾਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਥਿਤੀ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਗੜ ਗਈ। ਇੱਕ ਮਿਹਨਤੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਹੰਨਾਹ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਵਧ ਗਿਆ। ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਬੇਰਹਿਮ ਸੀ, ਹੰਨਾਹ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। "ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰੇ। ਉਸਨੂੰ ਫੇਸਬੁੱਕ ਰਾਹੀਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਕਸਰਤ ਕਰਦੇ ਦੇਖਦੇ ਸਨ, ਉਸਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਐਸਡਾ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਨਾਮ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ।" ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ, ਜੂਡਿਥ ਨੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੰਨਾਹ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ, ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੇਗੀ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਇਸ ਤਬਦੀਲੀ ਨੇ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਹੰਨਾਹ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਵਿਲੱਖਣ ਦਿੱਖ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਸਟਾਈਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਦੇ ਕਾਰਨ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਕੂਲ ਢੁਕਵੀਂ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ, ਜੂਡਿਥ ਨੇ ਹੰਨਾਹ ਨੂੰ ਹੋਰ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਦਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ।  "ਮੈਂ ਫਰਵਰੀ 2022 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਉਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।"

ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਖੇਡਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਰਾਹੀਂ ਜੁੜਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਤੋਂ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਘੱਟ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। 

"

ਫ਼ੋਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸੂਚਨਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਕੁਝ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦਾ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਇਸ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਜਾਂ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਬਾਰੇ ਪੋਸਟਾਂ ਜਾਂ ਸਰੀਰ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ, ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਡੁੱਬ ਜਾਓ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਓ। ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡੁੱਬਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਈਬਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਈ ਅਧਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਸੁਣੇ ਹਨ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਾਈਬਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਿਵੇਂ ਪਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇਕੱਲੇ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਡਿਜੀਟਲ ਸਪੇਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀ ਗਈ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਅਕਸਰ ਅਟੱਲ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿ ਨਤੀਜੇ ਕਿੰਨੇ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

"	ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਆਤਮਘਾਤੀ ਸਨ। ਔਨਲਾਈਨ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

"	ਸਾਈਬਰ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਾਪਰੀਆਂ ਹਨ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਔਨਲਾਈਨ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਹੋਰ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਭਵ

ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮੁੱਦਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਔਨਲਾਈਨ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸਮੱਗਰੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਮਾਪੇ ਅਕਸਰ ਘਰੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਘਰੋਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜੇਕਰ ਉਹ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀ ਸਨ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਧੀਆਂ ਔਨਲਾਈਨ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਔਨਲਾਈਨ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੀ ਕਿਵੇਂ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹੀ ਸਾਧਨ ਜਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਆਨ ਹੈ।

"	ਕੁਝ ਬਾਲਗ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਔਨਲਾਈਨ ਹੋਣ 'ਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨ ਦਾ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਨੈਟ ਪ੍ਰਦਾਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ ਅਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਹੁਣ, ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਕ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਦੋ Snapchat ਖਾਤੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਹਰ ਮਾਪੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। - ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ 2, 15 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਕੈਮਿਲਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮੈਰੀ ਇੱਕ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ 18 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਤਿੰਨ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ: ਇੱਕ 10 ਸਾਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਅਤੇ 12 ਅਤੇ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ। ਮੈਰੀ ਦੁਆਰਾ ਫ਼ੋਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਾਰੇ ਸਖ਼ਤ ਨਿਯਮ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਧ ਗਈ। 12 ਸਾਲ ਦੀ ਕੈਮਿਲਾ ਨੇ ਨਾਬਾਲਗ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸਨੈਪਚੈਟ ਅਤੇ ਡੇਟਿੰਗ ਐਪਸ ਵਰਗੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ। 11. ਮੈਰੀ ਅਣਉਚਿਤ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਸੰਭਾਵੀ ਸੰਪਰਕ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਖ਼ਤਰਿਆਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। "12 ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਸਨੈਪਚੈਟ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਹ ਮਾਧਿਅਮ ਸੀ ਜੋ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਵਰਤ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਟਿੰਡਰ 'ਤੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, 12 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।" ਕੈਮਿਲਾ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ, ਮੈਰੀ ਨੇ 12 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਿਆ। ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਕੈਮਿਲਾ ਵੱਲੋਂ ਸਖ਼ਤ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਆ ਗਿਆ। "ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਐਪ ਖਰੀਦਣਾ ਪਿਆ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ; ਅਸੀਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹਟਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ... ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਫੋਨ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸਮੱਗਰੀ ... ਉਸਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚਿਆ।"

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚ ਵਾਧੇ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀ ਡੂੰਘੀ ਚਿੰਤਾ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ, ਡਿਜੀਟਲ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਧਣ ਨਾਲ, ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਅਤੇ ਅਪਰਾਧਿਕ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਸਮੇਤ ਜੋਖਮਾਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਏ। ¹². ਕੁਝ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹਾਂ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਅਤੇ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਲਈ ਰੈਫਰਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਵਾਧੇ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਔਨਲਾਈਨ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਹੋਈਆਂ ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਜਿਨਸੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਦੁਖਦਾਈ ਅਨੁਭਵ ਹੋਏ।

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਧਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਨ, ਉਹ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਵੀ ਹੋਇਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ - ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਮਿਲਦੇ ਵੀ ਸਨ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਮਿਲਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਾਰਕ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਥਾਂ 'ਤੇ ਮਿਲਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮਾਮਲਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਨਿੱਜੀ ਜਾਂ ਅਸ਼ਲੀਲ ਤਸਵੀਰਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਵਿਵਹਾਰ ਵਧੇਰੇ ਆਮ ਹੋ ਗਏ, ਕਈ ਵਾਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦਬਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਲੈਕਮੇਲ ਵੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਲਈ, ਇਹ ਡਰ ਕਿ ਇਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਨੇ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

"	ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਨੰਗੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਭੇਜਣ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਸਨ। ਮੁੰਡੇ ਵੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਨੰਗੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੇ ਲਈ ਬਲੈਕਮੇਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅਸ਼ਲੀਲ ਤਸਵੀਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਰ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਭੇਜ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇੱਕ ਹੋਰ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਜਿਨਸੀ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਭੇਜੀ ਸੀ। ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਸਕੂਲ ਭਰ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਗਰੁੱਪ ਚੈਟਾਂ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹਨ। ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਦੇਖਣਗੇ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਔਨਲਾਈਨ ਸੰਪਰਕਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। ਅਪਰਾਧਿਕ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਮੁੱਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਅਨੁਭਵ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਝ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧਿਕ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਟਿਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਐਲਨ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਟਿਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੇ ਜਿਸਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਪਰਾਧਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਟਿਮ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਐਲਨ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਮਾਜਿਕ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਟਿਮ ਨੂੰ ਡਿਜੀਟਲ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਲੱਭਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉੱਥੇ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਗੈਂਗ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਿਆ।  ਐਲਨ ਨੇ 'ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਅਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ' ਦੀ ਤੇਜ਼ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਟਿਮ ਲੰਘਿਆ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਗੈਂਗ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਟਿਮ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਸਮੱਗਰੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸਨੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਿੰਸਕ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਟਿਮ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। "ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵਧੀਆ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਔਨਲਾਈਨ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਉਲਝ ਗਿਆ, [ਕਿਸੇ ਵਿਰੋਧੀ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਸਮੱਗਰੀ ਬਣਾਉਣਾ]।  ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਪਰਾਧਿਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਰਮੀਆਂ ਤੱਕ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ [ਆਨਲਾਈਨ], ਬੋਰੋ ਦੇ ਇਸ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਐਲਨ ਨੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਮ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਟਿਮ ਦਾ ਇਸ ਗਿਰੋਹ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਇੰਨੀ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਵਧਦਾ। "ਇਹ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਬਿਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਂ, ਇਸ ਬੱਚੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਹੋ ਗਿਆ।"

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਔਨਲਾਈਨ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਵਧੇਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੋਰਨੋਗ੍ਰਾਫੀ, ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਵਾਲੇ ਵੀਡੀਓ ਅਤੇ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵਰਗੀ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। 

ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਅਸ਼ਲੀਲ ਸਮੱਗਰੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਗੁੰਮਰਾਹਕੁੰਨ ਸਮੂਹ ਜਾਂ ਖਾਤੇ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਕਾਰਨ। ਹੋਰ ਵਾਰ, ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇਸ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"	ਉਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿਣ, 'ਓਹ, ਇਹ ਸੈਕਸ ਗਰੁੱਪ ਹੈ।' ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਟੈਗ ਨਾਮ ਜਾਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬੱਚੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵੀਡੀਓਜ਼ ਨੂੰ ਦੇਖ ਅਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਕਾਫ਼ੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਪੋਰਨੋਗ੍ਰਾਫੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੁੰਡੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਹੋਰ ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਣਉਚਿਤ ਐਕਸਪੋਜਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। - ਸੁਰੱਖਿਆ ਮੁਖੀ, ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਈਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਸਮੂਹਾਂ ਅਤੇ ਫੋਰਮਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਦੇ ਪਾਇਆ ਜਿੱਥੇ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਵਧੇਰੇ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਾਪਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਧੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਨ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਪਰਿਵਾਰਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਲੱਭ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਵਾਲੇ ਫੋਰਮਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਔਨਲਾਈਨ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਤਮਘਾਤੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮੰਚ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਬਾਰੇ ਲਗਭਗ ਟਿਊਟੋਰਿਅਲ ਬਣ ਗਏ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਔਨਲਾਈਨ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਵਾਲੀ ਸਮੱਗਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਸਨ (ਇਸਦੀ ਹੋਰ ਪੜਚੋਲ ਅਧਿਆਇ 6 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ)। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਵੱਲ ਮੁੜੇ। ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਵਾਲੀ ਸਮੱਗਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

"

[ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ] ਆਪਣੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰਤਾ ਵੱਧ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਹਾਇਤਾ ਤੋਂ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੁਦ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ TikTok ਅਤੇ Facebook ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਮੱਗਰੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਾਫ਼ੀ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਸੀ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਜੇ ਵੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਤੇ [ਸਹਾਇਤਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ] ਉਹ ਨਿਯਮਤ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾਹਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੂਜੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਜੁੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਖ਼ਤਰਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵਿਚਾਰ ਮਿਲਣਗੇ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਫੈਲ ਰਹੀ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜਾਅਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ, ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ਜੋ ਅਕਸਰ ਡਰ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਔਨਲਾਈਨ ਦੇਖੇ ਗਏ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਏ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਪਛਾਣਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਸੱਚ ਕੀ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਮੁੱਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਵੀ ਬਹੁਤਿਆਂ ਲਈ ਜਾਰੀ ਹੈ।

"

ਜੋ ਵੀ ਆਉਂਦਾ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਖਾ ਲੈਂਦਾ... ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਮਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਜਿਵੇਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਔਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ, ਓਹ, ਇਹ ਸੱਚ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਪੋਸਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਵੇਲਜ਼

"

ਨਕਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ - ਪਰ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ... ਕੁਝ ਅਜੀਬ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, 'ਯਾਰ, ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਬਕਵਾਸ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਕਿੱਥੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ?' 'ਓਹ, ਇਹ ਇਸ TikTok ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਹੈ' ... ਮੈਂ ਔਨਲਾਈਨ ਬਕਵਾਸ, ਹਾਂ, ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬਕਵਾਸਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਇਸਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰਨ। - 11 ਅਤੇ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਜਾਅਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਸੀ ... ਅਤੇ ਲੋਕ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲੂਣ ਦੇ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕੁਝ ਲੋਕ ਔਨਲਾਈਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਪੋਡਕਾਸਟ 'ਤੇ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਟਿੱਕਟੋਕ 'ਤੇ, ਜਾਂ ਯੂਟਿਊਬ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਕੂਲਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਜੁੜਨ ਅਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਘੱਟ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਧਿਆਇ 6 ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ) ਸਕੂਲ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"	ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਠ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਬੁਲਬੁਲੇ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਸਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਫਾਰਮ ਗਰੁੱਪ, ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਭਾਵੇਂ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਇਸਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਵੇ। - ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ... ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ 8:30 ਵਜੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ 9:15 ਵਜੇ ਇੱਕ ਟੈਕਸਟ ਸੁਨੇਹਾ ਮਿਲਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਿਤੇ ਇੱਕ ਕੁੱਲ-ਡੀ-ਸੈਕ ਵਿੱਚ ਲੁਕ ਗਈ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। - 2, 5 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ 3 ਬੱਚੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬੱਚੀ ਅਜੇ ਵੀ ਇਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ 8/9 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਕਾਰਲਿਸਲ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਰਮੀਲੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ।

"	ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ 14 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਨਰਸਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਦੋ ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ ਸੀ - ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮੀਲਾ ਅਤੇ ਸ਼ੋਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਵਰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਸ਼ਰਮੀਲਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਮਾਜਕ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਜਕ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਹੈ ਨਾ? ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੈਨੂੰ, ਉਸਦੇ ਡੈਡੀ ਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਨੂੰ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਉਸਦੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। - 3 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"	ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਕਲੱਬ ਜਾਂ ਨੱਚਣ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਥੋੜੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਰਮੀਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੇ ਬੱਚੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੇ ਸਨ। - 14 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ (ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ) ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਿਸਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਲਈ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਟੀਮ ਵਰਕ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

"

ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨਰਸਰੀ ਜਾਂ ਪੀ1 ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ, ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਦਾ ਇੰਨਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਆਦਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਣ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਟਰੈਕ 'ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੀ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ, ਜੋ ਹੁਣ ਔਟਿਜ਼ਮ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ, ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸੀਮਤ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਹਨ ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਕਿ ਲਗਭਗ ਦੋ ਸਾਲ ਬੱਚਿਆਂ / ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹਾਂ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਹੇ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਹਾਂ, ਇਸਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ, ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਿਰਫ਼ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਖੋਹ ਰਹੇ ਸਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਵੇਲਜ਼

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲਾਂ ਜਾਂ ਵਿਦਿਅਕ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਦਿਲੋਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣਾ ਜਾਂ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ, ਨਵੇਂ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ। ਜੁੜਨ ਦੇ ਆਮ ਮੌਕਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਕਸਰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਦੋਸਤੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਨ।

"	ਉਸਨੂੰ ਨਵੇਂ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ 8ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਅੱਧ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਦੂਜੀਆਂ ਜਮਾਤਾਂ ਨਾਲ ਰਲਣ-ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। - ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਉਸਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੂੰ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ [ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ]। ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਜਿਸ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਉਹ ਹੁਣ ਵੀ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਸਕੂਲ ਗਿਆ ਸੀ ... ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਸਮੂਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੋਸਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏ ਹਨ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

4 ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਸਰੋਤਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ, ਕੁਝ ਵਿਦਿਅਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਪੇਪਰ ਪੈਕ ਵੰਡੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਸਕੂਲ ਜੋ ਤੁਰੰਤ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਵੱਲ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪੇਪਰ ਪੈਕ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂ ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਸਨ। 

"

ਇੱਕ ਹਫ਼ਤਾ ਇਹ ਸੱਪ ਅਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਸਫ਼ਾਈ ਸੇਵਕ ਦੀ ਭਾਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ; ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹੋ? ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ [ਮਾਪਿਆਂ] ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਸੋਨੇ ਦੇ ਭਾਰ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਨਰਸਰੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਖੇਡ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਜੋਂ ਖੇਡ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਬਾਲ ਵਿਕਾਸ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉਹ ਵਰਕਬੁੱਕ ਘਰ ਭੇਜਦੇ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਾਈ-ਫਾਈ ਜਾਂ ਲੈਪਟਾਪ ਜਾਂ ਆਈਪੈਡ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵਿਤਕਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨ ਲਈ ਵਰਕਬੁੱਕ ਘਰ ਭੇਜਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ [ਮਾਪੇ] ਵਾਪਸ ਪੋਸਟ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। - 3 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਕਾਗਜ਼ੀ ਕਾਪੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੰਮ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਅਤੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਨਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ।

"

ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਸੀ, 'ਕੰਮ ਕਰੋ, ਕੰਮ ਕਰੋ, ਕੰਮ ਕਰੋ,' ਪਰ ਇਸ 'ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹੋ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ ਜੋ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਸਹੀ ਕੰਮ ਹੈ ... ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਸਕੂਲਾਂ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੂਰੀ ਕਲਾਸ ਸੀ। - 8 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਹੋਰ ਸਕੂਲ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿੱਖਿਆ ਵੱਲ ਵਧ ਰਹੇ ਹਨ, ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਹੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ ਜਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਆਮਦਨ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ।

"	ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ [ਨੌਜਵਾਨ] ਕਹਿਣਗੇ, 'ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਕਾਰ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਮੁਫ਼ਤ ਵਾਈ-ਫਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕੀਏ ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਹ ਕਾਰ ਤੋਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।' - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਸਕੂਲਾਂ, ਭਾਈਚਾਰਕ ਸੇਵਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਨੇ ਉਪਕਰਣ ਉਧਾਰ ਦੇ ਕੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ¹³, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕੀਮਤਾਂ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ, ਜਾਂ ਡੋਂਗਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਇੰਟਰਨੈਟ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਕੇ ¹⁴. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇਸ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਨੂੰ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਦੀ ਸੀਮਤ ਗਿਣਤੀ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ।
ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲੀ ਵੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਵੀ ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਘਰਾਂ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਉਪਕਰਣ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਲਈ ਅਸਥਾਈ ਲੋਨ ਸਿਸਟਮ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਧਾਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਪੈਦਾ ਹੋਈ।

"	ਕਈ ਵਾਰ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਲੈਪਟਾਪ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਪਾਰਟ ਟਾਈਮ ਲੋਨ ਵਾਂਗ ਸੀ ... ਇਹ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਲੈਪਟਾਪ ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 8, 14, 17 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"	ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਕੋਲ ਕਾਫ਼ੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਡਿਜੀਟਲ ਡਿਵਾਈਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਲੈਪਟਾਪ ਕਈ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੇ। – ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ ਜਿੱਥੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਡਿਜੀਟਲ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਅਤੇ ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਉਸ ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਯਹੂਦੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਰਾਹੀਂ ਇੰਟਰਨੈਟ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਦੂਰ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਸਕਣ।

"

ਮੇਰੇ ਕਲਾਇੰਟ ਸਮੂਹ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਅਤਿ-ਆਰਥੋਡਾਕਸ ਯਹੂਦੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਤੋਂ ਹੈ ... ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਕੋਲ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ... ਉਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਕੋਲ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਫ਼ੋਨ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਸ਼ਾਇਦ 4 ਜਾਂ 5 ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲਾਂ ਅਤੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਸਾਫਟ ਟੀਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਤੱਕ ਇਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। - ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਾਠਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨੂੰ ਜੋੜ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਵੱਲ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨਯੋਗ ਪਾਇਆ। ਇਹ ਅਕਸਰ ਅਮੀਰ ਖੇਤਰਾਂ ਜਾਂ ਸੁਤੰਤਰ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਅਕਸਰ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

"	ਬੱਚੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਆਈਪੈਡ ਵਰਤ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਸਕੂਲ ਨੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਆਈਪੈਡ ਲੈਣ ਲਈ ਆਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ। - 5, 10 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਸ਼ਾਇਦ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਘੱਟ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਸਨ... ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਧੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਸਟਮ ਚਾਲੂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ... ਜਦੋਂ ਦੂਜਾ ਲੌਕਡਾਊਨ ਹੋਇਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਸੈਕੰਡਰੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਚਾਰੂ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚੱਲਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ। - 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਕਿਵੇਂ ਵੱਖਰੇ ਸਨ। ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਆਸਾਨੀ, ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸਮਰਥਨ ਮਿਲਿਆ, ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਦੁਆਰਾ ਆਕਾਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨੇ ਵੀ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਸਕ੍ਰੀਨ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਖਣਾ ਉਲਝਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਵਿਛੋੜਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਪਾਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਗੱਲਬਾਤ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਉਹ ਆਦਤ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਬੱਚੇ ਸਿੱਖਣ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਾਠ ਦੌਰਾਨ ਪਰ ਹੋਮਵਰਕ ਰਾਹੀਂ ਵੀ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  

"	ਇਹ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਹ ਸਮਝਣ ਦੀ ਬੋਧਾਤਮਕ ਯੋਗਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਛੋਟੇ ਦਿਮਾਗ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਡਾ ਦਿੱਤਾ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਥਾਂ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੀਡੀਓ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ, ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਹਾਰਨ ਵਾਲੀ ਲੜਾਈ ਸੀ। - 6 ਅਤੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਛੁੱਟੀ ਹੋਣਾ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਹਕੀਕਤ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਬੱਸ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹੋਮਵਰਕ ਜਾਂ ਕੰਮ ਓਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਿੰਨਾ ਉਹ [ਕਲਾਸਰੂਮ] ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਅਧਿਆਪਕ ਨਾਲ ਕਰਦੇ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਔਨਲਾਈਨ ਪਾਠਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕੈਮਰੇ ਅਤੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫ਼ੋਨ ਬੰਦ ਰੱਖਣ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਡੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇੱਕ ਢਾਂਚਾਗਤ ਸਕੂਲ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਅਤੇ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ।

"	ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੀ ਏ ਲੈਵਲ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪਿਛਲੀ ਮਿਹਨਤ, ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ! - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇਹ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਰਤ ਬੈਗ ਸੀ। ਕੁਝ ਨੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਠਾਂ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਤਸੁਕ ਸਨ ਅਤੇ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ, ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਚੈਟ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਰਤਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਸਨ। ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਨ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਲੌਗਇਨ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਜਿਸਟਰ ਆਦਿ ਲੈ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਪਾਠ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਲੌਗਇਨ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਕਦੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ਕਦੇ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ, ਬਸ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਡਿੱਗ ਪਈ - ਸਿਰਫ਼ ਸਕੂਲ ਦੇ ਕੰਮ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਲਈ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨੇ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜੋ ਮਾਪੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੰਮ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਟ ਉਪਲਬਧ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। 

"

ਮੈਂ ਬਸ ਸੋਚਿਆ, 'ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ।' ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਹਿੱਸਾ [ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ] ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ [ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ] ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। - 4 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"	ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਪੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਜੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ [ਬੱਚਿਆਂ] ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜੁੜਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ [ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ] ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਜੇਕਰ ਬੱਚੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਸੈਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਸਿਖਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸਮੱਗਰੀ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਜਾਂ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਹ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਿੱਖਿਅਕ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਰਿਮੋਟ ਸਿੱਖਿਆ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। 

ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਯੂਕੇ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਵਿੱਚ ਹਨ।

"

ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸੀ, 'ਮੰਮੀ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਹੋ,' ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ, 'ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਲ ਪੜ੍ਹੇ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਧਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ... ਉਹ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿਵੇਂ ਸਿਖਾਉਣੀਆਂ ਹਨ।' - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 4, 8 ਅਤੇ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਅਸੀਂ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਪਰ ਸਕੂਲ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕੰਮ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਹੋਰ ਕੰਮ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਯੂਕੇ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਬੋਰਡਾਂ ਬਾਰੇ ਸਮਝਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵਿੱਚ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਨੌਟਿੰਘਮ ਸੁਣਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ

"

ਮੈਨੂੰ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣੀ ਪਈ। ਮੈਨੂੰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਲਈ ਹਰ ਰਾਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਦੇਖ ਸਕੀਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਛੁੱਟੀ ਹੋਣ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਰੁਟੀਨ ਬਣ ਗਈ।

"

ਅਕਾਦਮਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ, ਛੁੱਟੀ 'ਤੇ ਜਾਣਾ ਇੱਕ ਵਰਦਾਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਸਕਿਆ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨ ਵਾਂਗ ਬਣਾਇਆ। ਉੱਠੋ, ਕੱਪੜੇ ਪਾਓ, ਅਸੀਂ ਨੌਂ ਵਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਸਮਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਬ੍ਰੇਕ, ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ, ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ... ਉਹ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸੀ। - 2 ਅਤੇ 8 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਛੁੱਟੀਆਂ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਪੜ੍ਹਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦੂਜੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਬੋਝ/ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੁੱਟੀਆਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ [ਸਾਡੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਆਹਾਂ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਹਰੇਕ ਦਾ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਹੈ]। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਕੂਲ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਤੋਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਆਨੰਦ ਆਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਸਮਾਜਿਕ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਵਿਅਸਤ ਸਕੂਲੀ ਮਾਹੌਲ ਦੇ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਈ।

"	ਮੇਰੇ ਜੁੜਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਲਈ, ਘਰ ਵਿੱਚ GCSEs ਲਈ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਫਾਇਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਵੈ-ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿੱਖਿਆ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਣ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ GCSE ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਮਿਆਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਪਹਿਲੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਚਿੰਤਤ ਕਿਸ਼ੋਰ ਵਧਿਆ-ਫੁੱਲਿਆ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਔਨਲਾਈਨ ਪਾਠ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਅਸੀਂ ਜੋ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਸੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ [ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤਜ਼ਰਬੇ ਹਨ] ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਕਮੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦਬਾਅ ਹਟਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਸਿੱਖਿਆ ਸੈਟਿੰਗ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਾ ਰੱਖਣ, ਜੋ ਕਿ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ (SEND) ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵੀ ਸੀ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬੈਠਣ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਸਿਖਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਇੱਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਗੱਲ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਘਰ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਿਆ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੋਧ ਦੇ ਸਮੇਂ ਲਾਭਦਾਇਕ ਰਿਹਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੀਹ ਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਖੁੰਝ ਗਈ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। - 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਕੂਲ ਨਾਲ ਜੂਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਸਕੂਲ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਿਹਤਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਔਟਿਸਟਿਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਤਾ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਭੀੜ-ਭੜੱਕੇ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੋਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਟਕਣਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ SEND ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ।

"	ਓਹ, ਮਿਸ, ਮੈਨੂੰ ਹੁਣੇ ਹੀ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸੁਣੋਗੇ।' ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਦੀ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਸੁਣੋਗੇ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ [ਔਟਿਜ਼ਮ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ] ਨਾਲ, ਛੋਟੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਉਸ ਸ਼ਾਂਤ, ਸ਼ਾਂਤ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਸਨੂੰ ਲੋੜ ਸੀ। ਫਿਰ ਇਹ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰੇਗਾ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਘਨ ਪਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਜੋ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਮਲਾਵਰ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਨ, ਜੋ ਉਸਦੇ ਲਈ, ਉਸਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾ ਜਾਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੈਨਤ ਭਾਸ਼ਾ ਸੁਣਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਇੱਕ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਬੋਲ਼ੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਉਪਸਿਰਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।  "ਕਾਲਜ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੰਚਾਰ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ। ਸੰਚਾਰ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਉਹ ਕੋਰਸ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ 'ਤੇ ਮੈਂ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਕੋਰਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਸੰਚਾਰ ਨਾਲ ਉਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਦੁਬਾਰਾ ਆਈ।"  "ਜ਼ੂਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਐਕਸੈਸ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਉਪਸਿਰਲੇਖ ਚਾਲੂ ਕਰਨ ਲਈ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਣਾ ਪਿਆ।"  "ਕਾਲਾਂ 'ਤੇ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਲੱਭਣਾ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ। ਕਾਲ 'ਤੇ ਇੰਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋਕ ਸਨ ਕਿ ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਲੱਭਣਾ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ, ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ।"

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਵੇਲੇ ਅਕਸਰ ਵੱਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੈਮਰੇ ਅਤੇ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫ਼ੋਨ ਰਾਹੀਂ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ਼ ਨਾਲ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਖੁੰਝ ਗਏ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਵੇਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕ੍ਰੀਨ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦੁਹਰਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਏਡਜ਼ ਨਾਲ ਇੱਕ-ਤੋਂ-ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਆ, ਰੁਟੀਨ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ ਹੁਨਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਮਦਦ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। 

"

ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਕੋਰਟੀਕਲ ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਇਮਪੇਅਰਮੈਂਟ (CVI) ਵਾਲੇ 15 ਅਤੇ ਸੰਵੇਦੀ ਲੋੜਾਂ, ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕਰੋਗੇ ਉਸਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। – ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਨੌਰਫੋਕ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

"

ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ADHD [ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਡੈਫਿਸਿਟ ਹਾਈਪਰਐਕਟੀਵਿਟੀ ਡਿਸਆਰਡਰ] ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਪਿਊਟਰ 'ਤੇ ਬਿਠਾਉਣਾ, ਉਹ ਇਸਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਤਰਜੀਹ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਕਰਨ ਦੇਣਾ ਜੋ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿੱਖਣ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣਾ। - 3 ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

"

ਇਹ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਸੀ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ, ਔਨਲਾਈਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ... ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਖਾਲੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਅਪਲੋਡ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਇੰਨੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਔਟਿਜ਼ਮ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਜਲਦੀ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਈ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ-ਨਾਲ-ਇੱਕ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਸ ਖਿੱਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ। ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਲੈ ਆਏ। - 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੌਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਆਪਣੀ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਜਟਿਲ ਪੋਸਟ-ਟਰਾਮੈਟਿਕ ਤਣਾਅ ਵਿਕਾਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੂੰ ਬਚਾਅ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ।  "ਮੈਂ ਪੜ੍ਹ-ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਫੇਫੜੇ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਇਕੱਲੀ ਮਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਸੀ।"  ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨੂੰ ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਲੱਗੀ। ਉਸਨੂੰ ਸਮੱਗਰੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ।  "[ਮੇਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ] ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਸਕੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਬਸ ਇਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਉਸਨੂੰ ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ ਹੈ - ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਬੁਰੀ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਅਤੇ ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਬਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਦਬਾਅ ਸੀ।"  ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਰਹੀ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਇਆ। "ਉਹ ਪੜ੍ਹਨ, ਲਿਖਣ, ਗਣਿਤ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਕਾਗਰਤਾ ਸਿਫ਼ਰ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ। ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਆਮ ਸਮਝ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਿਹਾਰਕ ਹੈ। ਮੰਗ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣਾ ਆਸਾਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।"

ਇਹਨਾਂ ਔਖੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਕੁਝ SEND ਮਾਹਿਰਾਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਿਖਲਾਈ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱਭੇ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਸਫਲ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਨਵੇਂ ਘਰੇਲੂ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

"

"ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹੋਏ ਸਿੱਖਿਆ। ਸਾਨੂੰ ਸਰੋਤ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ, ਅਸੀਂ ਸਰੋਤ ਬਕਸੇ ਪਹੁੰਚਾਏ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਚੋਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਸੀ, ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਭੋਜਨ, ਇਹ ਬਹੁ-ਸੰਵੇਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ, ਬਕਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਪਾਓ। ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੈ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਜੋ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨਗੇ, ਔਨਲਾਈਨ ਲਿੰਕ।" - ਅਪਾਹਜ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਦਾ ਸਟਾਫ, ਗਲਾਸਗੋ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਇਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਮੌਕਿਆਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮੈਟ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਢਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਗੁਆਚ ਗਏ। 

ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ 

ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਅਗਲੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਵਿਹਾਰਕ ਸਿਖਲਾਈ ਦੀ ਘਾਟ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਗਿਆਨ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਯੋਗ, ਤਕਨੀਕੀ ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਹਾਰਕ ਧਾਤ ਜਾਂ ਲੱਕੜ ਦਾ ਕੰਮ) ਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇਹਨਾਂ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਵਿਹਾਰਕ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ 'ਤੇ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕਾਫ਼ੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਗ੍ਰੇਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਮੌਕੇ ਸੀਮਤ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। 

"

ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਏ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਵਿਹਾਰਕ ਹੁਨਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਨ। ਸਾਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣੀ ਪਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦਿਖਾਉਣਾ ਪਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਿਵੇਂ ਵਰਤਣਾ ਹੈ। ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਲਈ ਗਿਆਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਗੁਆ ਬੈਠੇ, ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਸੈੱਟ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚਾਲੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਸੱਚਮੁੱਚ ਠੋਸ, ਚੰਗੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਧਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਵਿਹਾਰਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ NEA (ਗੈਰ-ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਮੁਲਾਂਕਣ) 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ GCSE ਨਤੀਜਿਆਂ 'ਤੇ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਇਸਦਾ ਇਹ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ A ਪੱਧਰ ਤੱਕ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੀਰੇਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ  ਕੀਰੇਨ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਪੀਈ ਅਧਿਆਪਕ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਪੀਈ ਪਾਠ ਔਨਲਾਈਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। "ਉਹ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਖਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ... ਜੇਕਰ ਬੱਚੇ ਆਪਣਾ ਬੈਡਮਿੰਟਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ, ਉਹ ਹੈਂਡਬਾਲ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਰਹੇ, ਉਹ ਫੁੱਟਬਾਲ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਰਹੇ, ਉਹ ਨੈੱਟਬਾਲ ਨਹੀਂ ਖੇਡ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੁਨਰ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਇਹ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਚਲਾ ਜਾਵੇਗਾ।" ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵੱਲ ਜਾਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਕੀਰੇਨ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਸੀਮਤ ਉਪਕਰਣਾਂ ਅਤੇ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ। "ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਵਿਹਾਰਕ ... ਵਿਸ਼ੇ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਕ੍ਰੀਨ ਰਾਹੀਂ ਬੈਡਮਿੰਟਨ ਰੈਕੇਟ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ... ਅਤੇ ਜੇ ਅਸੀਂ ਟੀਮ ਗੇਮਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ... ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਨੈੱਟਬਾਲ ਦਾ ਇੱਕ ਬਲਾਕ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਅਸੀਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਧਾਰਤ ... ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਧਾਰਤ ਅਤੇ ... ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਅਧਾਰਤ ਬਣਾਇਆ।" ਕੀਰੇਨ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਔਨਲਾਈਨ ਪੀਈ ਪਾਠਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਪਾਠਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਪੀਈ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਹੀ ਪਾਠ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ। "ਜੇਕਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ 28 ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਕਲਾਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਧੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋਵੋਗੇ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਔਨਲਾਈਨ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਇਹ ਸੀ, 'ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਔਨਲਾਈਨ PE ਹੈ। ਜਿਵੇਂ, ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਹੀ PE ਪਾਠ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।" ਕੀਰੇਨ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਨਿਯਮਤ ਅਭਿਆਸ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਪੀਈ ਹੁਨਰ ਵਿਕਾਸ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਸਰੀਰਕ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਟੀਮ ਖੇਡਾਂ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ। "ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਉਹੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁਝ ਸਾਲ ਓਨੇ ਨਿਯਮਤ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਖੇਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਅਜੇ ਵੀ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਆਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਨਰ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਲ ਹਨ। ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਹਾਰਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ 'ਤੇ, ਟੀਮ ਗੇਮਾਂ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ 'ਤੇ, ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ।"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਔਨਲਾਈਨ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਸੀਮਤ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਚਰਚਾ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਦਸ ਗੁਣਾ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਕੈਂਪਸ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਛਾਲਦਾ ... ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹੀ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੰਗੇ ਵਿਚਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਉਹ ਸਾਊਂਡਬੋਰਡ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਛਾਲ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਫੀਡਬੈਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਨਾ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਕਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਠੀਕ ਹੈ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸ਼ਾਟ ਹੈ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ 'ਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀਆਂ ਫੀਸਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਕਈਆਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲੈਕਚਰਾਰਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਪਹੁੰਚ ਕਿੰਨੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣਾ ਅਤੇ ਫੀਡਬੈਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਟਾਫ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ ਲਈ ਈਮੇਲ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ।

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ 'ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਅਸਰ ਪਿਆ... ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲੈਕਚਰਾਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਜਵਾਬ ਮਿਲਣ ਜਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਜਵਾਬ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਘੱਟ ਗਈ ਸੀ, ਯਕੀਨਨ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ 'ਟਿਊਸ਼ਨ' ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਇੰਨੀ ਮਾੜੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਯੂਟਿਊਬ 'ਤੇ ਵੀਡੀਓ ਵੀ ਵਰਤੇ ਹੋਣਗੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ £9,250 ਦਾ ਚਾਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮੂਹ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਆਈ ਅਤੇ ਯੂਕੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ।

"

ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਰਲਣ-ਮਿਲਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ - ਵੱਖ-ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮੂਹਾਂ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਤੋਂ ... ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਰੀਕਿਆਂ ਲਈ ਯੂਕੇ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਸੀ। - ਬੇਘਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੇਸ ਵਰਕਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਅਤੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ 

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਅਤੇ ਸਮਾਗਮ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟੈਸਟਰ ਡੇ (ਜਿੱਥੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨਵੇਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਜਾਂ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਨਵੇਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ) ਆਮ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਗਮਾਂ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਚਲਾਇਆ।

"

ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੇਵੇਂ ਅਤੇ ਸੱਤਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਉਸ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਤੁਸੀਂ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਰਦੇ ਹੋ ਪਰ ਉਸ ਸਭ ਨੂੰ ਸੋਧਣਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਲਈ, ਸਕੂਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ। ਆਮ ਬੰਧਨ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਤੁਸੀਂ ਉਮੀਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਆਮ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਿਆ। - 12 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਦੂਜੀ ਚੀਜ਼ ਜਿਸ ਤੋਂ ਉਹ ਖੁੰਝ ਗਏ ਉਹ ਹੈ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ। ਉੱਥੇ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਜਾਣ, ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਸਮਾਗਮਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਯਾਤਰਾਵਾਂ, ਪ੍ਰੋਮ ਜਾਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਸੈਂਬਲੀਆਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕਿੰਨੇ ਦੁਖੀ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਇਹ ਸਮਾਗਮ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ, ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਣ ਅਤੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਦਾ ਆਖਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰਿਆ ਮੌਕਾ ਹੁੰਦਾ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਛੁੱਟੀਆਂ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਸਭਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਛੁੱਟੀਆਂ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਪੀਜ਼ਾ ਪਾਰਟੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਛੇਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਦੇ ਰਸਮ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦਾ ਅੰਤ ਬੱਸ ਫਿੱਕਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ, “ਇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਹੈ, ਅਲਵਿਦਾ। - 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਗਏ ਹੋਏ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਮ ਡਰੈੱਸ ਖਰੀਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਫਿਰ [ਸਕੂਲ] ਨੇ ਪ੍ਰੋਮ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਪ੍ਰੋਮ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਉਸਦਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੀਲ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ 'ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੇ ਗਏ ਦੁੱਖ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਉਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਨਾ ਸਕੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਪਣਾ ਖੋਜ ਨਿਬੰਧ ਸੌਂਪਣਾ ਜਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ।

"

ਮੈਨੂੰ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ! ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚੌਥੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸੇ ਵੱਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਇਹੀ ਤੁਹਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਸੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਟੀਚਾ ਸੀ। ਨਾਲ ਹੀ, ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਚੰਗੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਅਲਵਿਦਾ ਜਾਂ ਜਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣਾ ਵਧੇਰੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਕੀਮਤੀ ਸੀ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਛੋਟੇ ਕਲਾਸਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸਟਾਫ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ, ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੇ ਵਿਘਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ।

ਲੀਅਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਡਾਨਾ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ 15 ਸਾਲ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੁੱਤਰ, ਲੀਅਮ ਨੂੰ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਪਹੁੰਚ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿਗੜ ਜਾਂਦਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ। "ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ, ਜੇਕਰ ਉਸਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਾ ਮਿਲੀ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ। ਉਹ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸੀ। ਕੋਵਿਡ-19 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚਕਾਰ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪਈ, ਇਸ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਇਹ ਸਭ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣਾ ਲਗਭਗ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਚੱਲੇ।" ਡਾਨਾ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਪ੍ਰਤੀ ਉਸਦੇ ਰਵੱਈਏ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਹੋਇਆ। "ਉਹ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸਮਾਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਬੀਤਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਵਰਦੀ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਮਾਂ ਚੰਗਾ ਬੀਤਿਆ। ਉਸਦਾ ਵਿਵਹਾਰ, ਸਿੱਖਣ ਪ੍ਰਤੀ ਉਸਦਾ ਰਵੱਈਆ, ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਾਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਭਾਵਨਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀ।"

ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਕੁਝ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।

ਜੇਮਜ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਲੂਸੀ ਇੱਕ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪੁੱਤਰ, ਜੇਮਜ਼, ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇਮਜ਼ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਉਸਨੂੰ 'ਪ੍ਰਾਥਮਿਕਤਾ ਦਾ ਮਾਮਲਾ' ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਦੇ ਦਖਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜੇਮਜ਼ ਨੂੰ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ। "ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦਾ ਮੁਖੀ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਬੇਰਹਿਮ ਸੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਤਰਜੀਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਤਰਜੀਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ, ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ। ਉਸਨੇ 3 ਮਹੀਨੇ, 4 ਮਹੀਨੇ ਚੰਗੇ ਲਏ। ਉਸਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਅੱਡੀ ਖਿੱਚੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ, ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਅੱਡੀ ਖਿੱਚੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ, 'ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ,' ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਨਿਯਮਾਂ ਬਾਰੇ ਉਸਦੇ ਵੱਖਰੇ ਵਿਚਾਰ ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸਾਰੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਪਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ।"  ਜਦੋਂ ਕਿ ਜੇਮਜ਼ ਅਜੇ ਵੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਲੂਸੀ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਟਰੈਕ 'ਤੇ ਰੱਖਣ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਲੂਸੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਬੇਲੋੜਾ ਤਣਾਅ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਜੇਮਜ਼ ਦੀ ਵਿਦਿਅਕ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।  "ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਪੜ੍ਹਨ, ਲਿਖਣ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚਿੰਤਤ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ।"

ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਾਂ ਜੋ ਦੂਜੀਆਂ ਜਮਾਤਾਂ ਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਬੱਚੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘਰ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ।

"

ਉਹ ਇੱਕ ਸ਼ਰਮੀਲਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਿਰਫ਼ ਤਰਜੀਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਕਲਾਸ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਸਕੂਲ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਮ ਢਾਂਚਾਗਤ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਵਿਘਨ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦੀ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਅਸਤ ਰੱਖਣ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਅਕਸਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ 'ਨਿਯਮਿਤ' ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਸਮਾਯੋਜਨ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਝੂਲੇ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਦੌੜਾਂ ਲਈ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ ਟਾਇਰ ਘੁੰਮਾ ਰਹੇ ਸੀ, ਆਪਣਾ ਲਾਵਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਸਟਾਫ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੈ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੋਰ ਕੁਝ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਹ ਸਕੂਲ ਇੱਕ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ ... ਇਸਦਾ ਨੁਕਸਾਨ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਛੇਵੇਂ ਸਾਲ ਦਾ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਹੈ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 'ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਬਣਾਓ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਚੱਲੋ।' ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘੇ। - ਟੀਚਿੰਗ ਅਸਿਸਟੈਂਟ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ, ਵੇਲਜ਼

 

ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸੀ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਰੁਟੀਨ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਰੁਟੀਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਜੋ ਨਰਸਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਕਿਵੇਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਣਗੇ, ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਹੈਂਡਓਵਰ ਬੱਚੇ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਧ ਗਈਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਪੇ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸੈਟਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"

ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਲਈ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤਬਦੀਲੀ ਸੀ: ਦਿਨ ਦੀ ਬਣਤਰ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠਣਾ ਅਤੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ਵੀ। - 5 ਅਤੇ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਸਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਮੁੱਖ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, 18 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਨਰਸਰੀ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮੀਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਰਹੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਉਮਰਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ। - ਇੱਕ ਨਵਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਜਾਂ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਸੰਬੰਧ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜੈਕੇਟ ਲਟਕਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸੌਂਪਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਕਹਿਣਾ ਪਿਆ ਕਿ ਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਯਮਤ ਸਕੂਲ ਦਿਨ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

"

ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ ਹੋ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਟੇਪ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਸਾਰੇ ਡੈਸਕ ਵੰਡੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਜੋ ਵੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸੀ, 'ਇਹ ਕੰਮ ਹੈ,' ਅਤੇ ਉਹ ਰਸਮੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਮਹੀਨੇ, ਮਹੀਨੇ ਅਤੇ ਮਹੀਨੇ ਲੱਗ ਗਏ। - ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਰੁਟੀਨ ਅਤੇ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਜਵਾਬਦੇਹ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਜੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ... ਵਿਵਹਾਰ ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਗੜ ਗਿਆ ਹੈ... ਇਕਾਗਰਤਾ ਦੇ ਪੱਧਰ ਵਿਗੜ ਗਏ ਹਨ। – ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

ਮਾਪਿਆਂ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਭਾਸ਼ਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਰੈਫਰਲ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਵੀ ਦੱਸਿਆ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸਦਾ ਕਾਰਨ ਲੌਕਡਾਊਨ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਦੌਰਾਨ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ।

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਬੋਲੀ ਔਸਤ ਨਾਲੋਂ ਮੀਲ ਪੱਥਰਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਸੀ - ਨਰਸਰੀ ਸਟਾਫ ਨੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਅਤੇ ਇਸ 'ਤੇ ਘੱਟ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ SEN ਕੰਸਲਟੈਂਸੀ ਦਾ ਕੁਝ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, 2023 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੰਕੇਤ ਮਿਲ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਲਹਿਰ ਆਵੇਗੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ, ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਕੁਝ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇਗੀ। - ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜਾਅਵਾਰ ਵਾਪਸੀ ਦੌਰਾਨ, ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬੁਲਬੁਲੇ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ¹⁶, ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੋਵਿਡ-19 ਉਪਾਅ ਜੋ ਕਿ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਵਿਡ-19 ਉਪਾਅ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾਲ ਜੂਝਣਾ ਪਿਆ ਜੇਕਰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਕੋਵਿਡ-19 ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਵੇਂ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਸਨ।

"

ਉਹ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ੋਅ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਛੋਟੇ ਬੁਲਬੁਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਉਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਜੋ ਸਕੂਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। - 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

ਕੋਵਿਡ-19 ਉਪਾਅ ਡਾਕਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਸਨ, ਕਈ ਵਾਰ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲਏ ਗਏ ਉਪਾਵਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਵਾਲੇ ਵੀ ਸਨ।

"

ਜਦੋਂ ਸਤੰਬਰ 2020 ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸਿਖਲਾਈ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਪਰਤੇ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਫਸੇ ਹੋਏ ਰਹਿ ਗਏ, ਕਲੀਨਿਕਲੀ ਕਮਜ਼ੋਰ (CV) ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਜਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਢਾਲ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਾਉਣਾ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਵਿਕਲਪਿਕ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ CV ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਭੀੜ-ਭੜੱਕੇ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਜਾਰੀ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ CV ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਲਾਹ ਦਾ ਟਕਰਾਅ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਜੈਂਟ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਖਾਸ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਔਟਿਜ਼ਮ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਅਤੇ ਹੈਂਡ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸੰਵੇਦੀ ਓਵਰਲੋਡ ਜਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵੀ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁਝ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਜੈਂਟ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਚਾਰ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਉਪਾਵਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ, ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਿਆ।

"

ਉਹ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਪਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬਦਬੂ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਹੈਂਡ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥ 'ਤੇ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਉਲਟੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਿਣਾਉਣੀ ਭਾਵਨਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਦੁਕਾਨਾਂ 'ਤੇ ਜਾਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੋ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਘਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਡੀਕੰਪ੍ਰੈਸ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। - ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ 2, 15 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਅਪਾਹਜ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮਾਸਕ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੀਜ਼ ਸੀ। ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਾਸਕ ਬਦਲਣ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਾਫ਼ ਮਾਸਕ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਬੁੱਲ੍ਹ ਦੇਖ ਸਕਣ। ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਕਿ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਣ ਨਾਲ ਸੰਚਾਰ 'ਤੇ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਹਿੱਸਾ ਖੋਹ ਲੈਂਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੇਚੈਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਜੋ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। - ਸਪੈਸ਼ਲ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ, ਗਲਾਸਗੋ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਲਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੁਝ ਅਨੁਕੂਲਨ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣਾ।

"

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਲਾਸ [ਕਮਰੇ] ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕ ਘੁੰਮਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸਨ ... ਇਸਨੇ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਖੇ ਜਾ ਰਹੇ ਬੇਕਾਬੂ ਵਿਵਹਾਰਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿੱਥੇ ... ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ; ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹਿੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਦਰਅਸਲ, ਅਸੀਂ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਟੁਕੜੇ ਸਿੱਖੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਆਸਾਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਵੀ ਵਰਤਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਸਟਾਫ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਘੱਟ ਬੇਕਾਬੂ ਹਨ। - ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਪਾਜ਼ੀਟਿਵ ਮਾਮਲੇ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਏ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕਾਂਤਵਾਸ ਅਤੇ ਘਰ ਭੇਜਣ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵਾਇਰਸ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕਾਂਤਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਘਬਰਾਹਟ ਦਾ ਕਾਰਨ ਦੱਸਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣਾ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ।

"

ਇਸ ਲਈ, ਮੰਨ ਲਓ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਸੋਮਵਾਰ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਬਾਕੀ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਦੋ ਵਾਰ ਟੈਸਟ ਨੈਗੇਟਿਵ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਨੀਤੀ ਸੀ। ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਜਦੋਂ [ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਬੱਚਾ] ਵਾਪਸ ਗਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਹੀ ਗੱਲ ਸੀ। ਜੇ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕਲਾਸ ਦੌਰਾਨ ਕੋਵਿਡ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ... ਬਸ [ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ] ਲਈ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਘਬਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕੰਮ 'ਤੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ... ਸਭ ਕੁਝ, ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਆਸਾਨ ਸੀ। - 9 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

 

ਵਿਦਿਅਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਅਗਲੇ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਈ ਘੱਟ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨਰਸਰੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੀ-ਸਕੂਲ ਵਰਗੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੱਖੇ ਗਏ ਕੁਝ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੁੱਲ ਮੋਟਰ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੁਰਨਾ, ਰੀਂਗਣਾ ਅਤੇ ਤਾਲਮੇਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਵਧੀਆ ਮੋਟਰ ਹੁਨਰ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੈੱਨ ਫੜਨਾ ਜਾਂ ਕਟਲਰੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਉੱਚ ਅਨੁਪਾਤ ਨੈਪੀ ਪਹਿਨ ਕੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਡਾਇਪਰ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ, ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਬੁਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਅਜੇ ਵੀ ਕਟਲਰੀ ਨਹੀਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ - ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਰਮ ਹੁਨਰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਦੇਰੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਸ ਨਿੱਜੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਇਤਫਾਕੀਆ ਸਿੱਖਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸਨ। - ਸਪੀਚ ਐਂਡ ਲੈਂਗੂਏਜ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

[ਉਸਨੂੰ] ਇਸਦਾ ਅਸਲੀ ਨੁਕਸਾਨ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਰਸਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹੀ ਉਹ ਸਮਾਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮੁੱਢਲਾ ਗਿਆਨ ਸਿੱਖਦੇ ਹੋ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੈਨਸਿਲ ਕਿਵੇਂ ਫੜਨੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਲਪਨਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ, ਮੇਰੇ ਲਈ, ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਦੋਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਈ, ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ,। - ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 5, 8 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨਵਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਅਸੀਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਪੇਸ਼ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਦਿਲੋਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨਵੇਂ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਏ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਕਿੰਨੇ ਨੌਜਵਾਨ ਚਿੰਤਤ ਜਾਂ ਚਿੰਤਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਤਬਦੀਲੀ ਲਈ ਆਮ ਸਹਾਇਤਾ ਸੀਮਤ ਸੀ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਦੋਸਤ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਘੱਟ ਗਏ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਸੀਮਤ ਸੀ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਉਸਨੂੰ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਵਧੀਆ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਹਾਂ, ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਉਹ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਜਾਵੇਗਾ, ਉਹੀ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। - 4, 11 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਸਭ ਤੋਂ ਦੁਖਦਾਈ ਘਟਨਾ ਸਾਡੀ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ ਨਾਲ ਵਾਪਰੀ ਹੈ। ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਨੇ ਜੋ ਇਕੱਲਤਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਢਾਂਚਾਗਤ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਪਹਿਲੂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ, ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਉਹ ਚਿੰਤਾ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ। ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਉਸ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ਸੀ: ਉਹ ਭੀੜ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ, ਸਕੂਲ ਦੇ ਰੁਟੀਨ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਉਸਨੂੰ ਔਖਾ ਲੱਗਿਆ। ਸਾਡੀ ਧੀ ਕੋਵਿਡ ਤੱਕ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ ਬੱਚੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਇਕੱਲਤਾ ਦਾ ਉਸ 'ਤੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। - ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਕਈ ਵਾਰ ਘੱਟ ਲਚਕੀਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਉਹ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੌਲੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ਦੇ ਬੋਝ ਨਾਲ ਦੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸੈਕੰਡਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਤੱਕ ਜਾਣਾ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਛਾਲ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇੱਕੋ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣਾ ਪਵੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਿਛੋਕੜਾਂ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਣ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਲਾਸਾਂ, ਵਿਸ਼ੇ, ਹੋਮਵਰਕ, ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀਆਂ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਛੇਵੇਂ ਫਾਰਮ ਕਾਲਜਾਂ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਿਹੜੇ ਕੋਰਸਾਂ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇਣੀ ਹੈ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੂਚਿਤ ਵਿਕਲਪ ਲੈਣ ਦੇ ਘੱਟ ਯੋਗ ਸਨ।

"	ਕਾਲਜ ਦੇ ਦੌਰੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਕਾਲਜ ਲਈ ਓਨੇ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨੇ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਫਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉੱਥੇ ਉਹ ਨਿਰਮਾਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਵਿਦਿਅਕ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਤੇ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ

ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਕੂਲ ਹਾਜ਼ਰੀ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿਘਨ ਦੇ ਇੱਕ ਮੁੱਖ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਜੋਂ ਦੱਸਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਰੁਕ-ਰੁਕ ਕੇ ਜਾਂ ਅਸੰਗਤ ਹਾਜ਼ਰੀ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਮਵਰਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

"	ਹੋਮਵਰਕ ਨਾਲ ਜੁੜਾਅ ਦਾ ਪੱਧਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਹੋਮਵਰਕ ਰਾਹੀਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਦੇ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੀਆਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੇ; ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਖਾਸ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਜਾਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ ... ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। – ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਂ ਲਗਾਤਾਰ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਸਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਵਜੋਂ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਾਂ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਂਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।

"	ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ [ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ] ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਵੀ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਅਜਿਹੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਸ਼ਾਇਦ 70% ਹੈ, ਉਹ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਦੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਏ। – ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਦੇ ਵਿਘਨ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਤੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਕਾਰਕ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਤੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਲੋਕ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਘੱਟ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਵੀ ਸੀ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਸਕੂਲ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਕੁਝ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਵਧਦੀ ਹੀ ਗਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਘੱਟ ਆਉਂਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।

"	ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਥੇ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਲਈਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਦਿਨ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਅਜੇ ਵੀ ਘੱਟ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵਿਕਲਪਿਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ... ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਬਿਲਕੁਲ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 10, 12 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"	ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਕਿ, 'ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ'। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਹਾਜ਼ਰੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹੈ। – ਹੈੱਡਟੀਚਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਹਾਜ਼ਰੀ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੀ ਪਾਬੰਦਤਾ ਵੀ, ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ 'ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰੇਂਗਾ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਜਾਵਾਂਗਾ', ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਪੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਕੱਢਣ ਲਈ ਫ਼ੋਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ [ਅਤੇ] ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਟੈਕਸਟ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ 'ਫ਼ੋਨ ਕਰੋ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ।' ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਤੱਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮੁੱਲ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੱਟ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਰਜੀਹਾਂ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਹਨ। - ਪਾਸਟੋਰਲ ਕੇਅਰ ਸਟਾਫ, ਸੈਕੰਡਰੀ [ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ] ਸਕੂਲ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਧਿਆਇ 6 ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਾਜ਼ਰੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਣ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ।

"	ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਜਾਂ ਦਿਲਚਸਪੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਲਈ, ਇਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਈ ਮਾੜੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਕਾਰਨ ਹੈ। – ਯੁਵਾ ਵਰਕਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਉਸਦੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਹਰ ਛੋਟੇ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਲੱਛਣ ਬਾਰੇ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖਾਸ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਜਾਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਣਜਾਣ ਸਨ ਜਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਪਾੜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਸਨ।

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਗਿਆਨ ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪਾਠ ਬਾਰੇ ਘਬਰਾਹਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, 'ਖੈਰ, ਮੈਂ ਉਸ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗਾ।' ਇਸ ਲਈ, ਕੁਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹਨ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਖਾਸ ਪਾਠਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕੁਝ ਖਾਸ ਦਿਨਾਂ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। – ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

 

ਮੁਲਾਂਕਣ ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਡ

ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੈਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤੇ ਗ੍ਰੇਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਘੱਟ ਹੋਣ 'ਤੇ ਆਮ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ। 

ਕੁਝ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਇਹ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤੇ ਗਏ ਗ੍ਰੇਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਆਮ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਚੇ ਗ੍ਰੇਡ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਅਨੁਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 'ਸ਼ੱਕ ਦਾ ਲਾਭ' ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।

"

ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪੱਖ ਤੋਂ ਗਲਤੀ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ A ਦੇ ਰਹੇ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ B ਸਨ ਪਰ ਸਿਰਫ਼ A ਨੂੰ ਛੂਹ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਅੰਕ ਲਗਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਅੰਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਹਨ ਜੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦੇ। – ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉੱਚ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪੈਣ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉੱਚ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਨ ਦੇ ਇੱਕ ਉਚਿਤ ਤਰੀਕੇ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉੱਚ ਗ੍ਰੇਡ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕਲਾਸ ਜਾਂ ਕੋਰਸ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

"

ਵਧੇ ਹੋਏ ਗ੍ਰੇਡ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿੰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਹ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਰੱਖਾਂਗਾ ਜਿਸਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ 5 ਵਿੱਚ A ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਫਿਰ, ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਮੇਰੀ ਉੱਚ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਵੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, 'ਉਹ ਇੱਕ A ਉਮੀਦਵਾਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ A ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।' ਪਰ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਹਨ ... ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਮੀਆਂ ਹਨ। – ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕ-ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤੇ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਸਨ। ਇਹ ਜਾਂ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਰਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਐਲਗੋਰਿਦਮ ਦੁਆਰਾ ਗਣਨਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉੱਚੇ ਗ੍ਰੇਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਸੀ। ¹⁷, ਜਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਰਕੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਸੀ।

"	ਕੁਝ ਉੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣੇ ਅਨੁਮਾਨਿਤ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬਿਹਤਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇਸਦਾ ਅਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਪਿਆ, ਉਹ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

"	ਮੈਨੂੰ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਮਾਨਿਤ ਗ੍ਰੇਡ ਮਿਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਬਹੁਤ ਅਸਪਸ਼ਟ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਿਸਦਾ ਮੈਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਛਤਾਵਾ ਹੈ - ਅਤੇ ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣ ਲਈ ਸਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, 'ਅਸੀਂ ਉਸ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਜਿਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਕੋਲ ਇਹ ਘੱਟ ਗ੍ਰੇਡ ਹਨ।' ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਐਲਗੋਰਿਦਮ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੇ ਗ੍ਰੇਡ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਿੱਥੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਹ GCSE ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤਾ ਗ੍ਰੇਡ ਹੈ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ, ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਤੋਂ ਜੋ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਐਲਗੋਰਿਦਮ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ। ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਨੇ ਵੱਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਲਿਆਂਦੀਆਂ, ਕੁਝ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਕਿ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਮਰੱਥਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।

"	ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ] ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਓਨਾ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਿੰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗੁਆਏ ਗਏ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਗ੍ਰੇਡਾਂ 'ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਪੁੱਤਰ ਡਿਸਲੈਕਸਿਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ GCSEs ਲਈ ਹੋਮਸਕੂਲਿੰਗ ਵਿੱਚ ਪਾਵਰਪੁਆਇੰਟ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਖੁਦ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਸੀ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਹਤਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਅਨੁਕੂਲਤਾਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ (ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਓਪਨ ਬੁੱਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨੋਟਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇ ਸਕਦੇ ਸਨ), ਜਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। 

"

ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਇਦ ਬਿਹਤਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਭਟਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ... ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਇਸਦਾ ਗ੍ਰੇਡਾਂ 'ਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਅਕਾਦਮਿਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲਗਭਗ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਕੁਝ ਸਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਜਨੂੰਨ ਮਿਲਿਆ; ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਔਖੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੌਸ਼ਨੀ ਸੀ। ਸਿੱਖਿਆ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚੰਗੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। - LGBTQ+ ਨੌਜਵਾਨ, ਬੇਲਫਾਸਟ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ

 

ਅਕਾਦਮਿਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਗਣਿਤ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਰਗੇ ਮੁੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਥਾਪਤ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ।

"	ਉਹ ਜੁੜ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਫਿਰ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦੇ ਜਾਰੀ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪਾੜੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਣਿਤ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਲੱਗਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੜ੍ਹਨਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਣਿਤ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਹੁਣ ਮਿਡਲ ਸਾਲ ਦੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸਮੂਹ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਮੰਨ ਲਓ, P3, 4, ਅਤੇ 5, ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਾਦਮਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਹਾਇਤਾ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੋਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਪਈ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ "ਇੰਗੇਜ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਫੰਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਪ-ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਸਾਖਰਤਾ ਅਤੇ ਅੰਕਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ ਲਿਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੱਖਣ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ, ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਹੁਨਰਾਂ ਵਿੱਚ ਓਨੀ ਤਰੱਕੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੀ ਜਿੰਨੀ ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"

ਉਸਦੀਆਂ ਵਾਧੂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। [ਉਹ] ਘਰ ਭੇਜੇ ਗਏ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ... ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੱਚਮੁੱਚ, ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਵਾਪਸ ਗਏ, ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਪਛੜ ਗਿਆ ਸੀ। - 7 ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	[ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ] ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਹਾਂ, ਉਸਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਉਸਦਾ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਲਿਖਣਾ ਸੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 10, 11, 15 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਗੁਆਚੀ ਹੋਈ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਬਾਰੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਵਿਚਾਰ ਸਨ। ਕੁਝ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਅੱਪ ਟੂ ਡੇਟ ਹੋ ਗਏ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਗੁਆਚੀ ਹੋਈ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਵੱਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਕਵਰ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਵਿਸ਼ੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

"	ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸਭ ਕੁਝ ਆਮ ਵਾਂਗ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਹੁਣ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ... ਇਹ ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਖੁੰਝ ਗਏ ਸਨ। - 9 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਪਾੜਾ ਹੁਣ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਮਿਟ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣਾ ਸੌਖਾ ਸੀ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਗਤੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਾਂਗ ਤੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੜਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। [ਇਹ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਹੈ] ਛੇ, ਸੱਤ, ਅੱਠ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, [ਜਿੱਥੇ ਹਰੇਕ] ਅਧਿਆਪਕ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਅਧਿਆਪਕ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ। - 6 ਅਤੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਦੂਜੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਸਿੱਖਿਆ ਖੁੰਝ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

"

ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਘਰੋਂ ਸਿੱਖਣਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਵੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾਲ ਤਾਲਮੇਲ ਬਿਠਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। - 7 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਵੀ ਪਾੜੇ ਹਨ।

"	ਬੱਚੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ 'A' ਧੁਨੀ ਕੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਨਰਸਰੀ ਦੇ ਹੁਨਰ ਸਿਖਾਉਣੇ ਪੈ ਰਹੇ ਹਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

"	11 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਉਮਰ ਸੱਤ, ਅੱਠ ਜਾਂ ਨੌਂ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਜਿੰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ... ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੱਭ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਖਰਤਾ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਫੜਨਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। - ਸਹਾਇਕ ਮੁੱਖ ਅਧਿਆਪਕ, ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੇ ਏ ਲੈਵਲ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸਨ... ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਏ ਲੈਵਲ ਸਮੱਗਰੀ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ GCSE-ਪੱਧਰ ਦੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। – ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

ਕੁਝ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਮਾਪੇ ਇਹ ਵੀ ਚਿੰਤਤ ਸਨ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਪਾੜੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਤੱਕ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ।

"

ਬੱਚੇ ਸੰਭਾਵੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਸਾਖਰਤਾ ਹੁਨਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾੜੇ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅੱਖਰਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦੀ ਹੁਨਰ ਅਜੇ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੰਜਵੀਂ ਅਤੇ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੱਕ ਬੁਨਿਆਦ ਟੁੱਟਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਵਧੇਰੇ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਟੈਕਸਟ ਲੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸੌਂਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਮੀਦਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕੰਮ ਦੀ ਗਤੀ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਇੰਨਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਹੀ ਹੁਨਰ ਸਿਖਾਏ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ ਜੋ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਹੈ - ਉਹ ਬੱਚੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਸਮੱਗਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਵਿਕਲਪ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ, ਕਾਲਜ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕੋਲ ਅਕਸਰ ਕੰਮ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਜਾਂ ਕਰੀਅਰ ਸਲਾਹ ਤੱਕ ਘੱਟ ਪਹੁੰਚ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਅਤੇ ਕਰੀਅਰ ਵਿਕਲਪਾਂ ਬਾਰੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ। ਕੰਮ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕੋਲ ਨੌਕਰੀ, ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਰਜ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਟ ਤਜਰਬਾ ਸੀ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੀਆਂ ਨੌਕਰੀ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ।

"

ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕਰੀਅਰ ਸਲਾਹਕਾਰ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਿੰਦੇ, 'ਖੈਰ, ਇਸ ਕਾਲਜ ਕੋਰਸ ਬਾਰੇ ਕੀ, ਜਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੀ?' ਅਤੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ: 'ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਗੇ ਜਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਗੇ। ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ, ਜਾਂ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਕਾਲਜ ਕੋਰਸ, ਜਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਬਾਰੇ ਕੀ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ?' ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਕੋਈ ਕੰਮ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸ ਲਈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸਦਾ ਉਸ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਤਜਰਬਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸੋਚ ਸਕੇ, 'ਕੀ ਮੈਂ ਕੰਮ 'ਤੇ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?' ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। - 14 ਅਤੇ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	2020 ਦੀ ਕਲਾਸ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਸਮੂਹ ਵਜੋਂ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜਿਸਨੇ ਡਿਗਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪਾਂ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਵਿਕਲਪ ਘੱਟ ਗਏ। 

"

ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਵੇਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਡਿਗਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਡਿਗਰੀ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਈਡ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਤਜਰਬਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਅਸਲ ਯੋਜਨਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਈਮੇਲ ਸੀ, ਇਹ ਜੁਲਾਈ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਕਿ ਸਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਲਈ ਸਾਰੀਆਂ ਪਲੇਸਮੈਂਟਾਂ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਸਭ ਕੁਝ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸ ਰਸਤੇ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧ ਸਕਿਆ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਆਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕੋਰਸ ਕੀਤਾ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਵੇਲਜ਼

ਕੁਝ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਆਮ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਕੋਰਸਾਂ ਜਾਂ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪਾਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਜਾਂ ਹੁਨਰ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਸਨ।

"	ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਰੀਅਰ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ ਹਨ ਜੋ 11ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ A ਪੱਧਰਾਂ ਲਈ ਸਹੀ ਚੋਣ ਕਰ ਸਕਣ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ A ਪੱਧਰ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਬਦਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਤੋਂ ਸਲਾਹ ਜਾਂ ਸਲਾਹ ਅਤੇ ਕੰਮ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਦਿਸ਼ਾ ਜਾਂ ਉਦੇਸ਼ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਇਸਨੂੰ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ: ਤੁਹਾਡਾ GCSE ਸਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣਾ ਅਜਿਹੇ ਪੜਾਅ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤੁਸੀਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਦੋਸਤੀਆਂ, ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹੋ ... ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਵੱਖ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸੈਮੂਅਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਆਇਸ਼ਾ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ 17 ਸਾਲਾ ਪੁੱਤਰ, ਸੈਮੂਅਲ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੜਾਅ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਿਆ। ਉਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਜਾਂ ਸਿਖਲਾਈ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। "ਜੇਕਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ GCSE ਤੋਂ ਠੀਕ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਨਾ ਗੁਆਉਂਦਾ... ਜੇ ਉਸਨੇ ਉਹ ਦੋ ਸਾਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਖਾਲੀ ਨਾ ਛੱਡਦਾ। ਜੇ ਉਸਦੀ ਟੋਪੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭ ਲੈਂਦਾ।" ਆਇਸ਼ਾ ਸੈਮੂਅਲ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਨਾਕਾਫ਼ੀ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ, ਅਤੇ ਸੰਭਾਵੀ ਵਿਦਿਅਕ, ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਜਾਂ ਕਰੀਅਰ ਦੇ ਮਾਰਗਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦੀ ਘਾਟ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾੜੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। "ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੰਮ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਾਰਾ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਉਹ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਹੈ।"

ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਬ੍ਰੇਕ ਲਿਆ ਪਰ ਫਿਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ। ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚੇ ਮੌਕਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦੇਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ, ਦੁਹਰਾਉਣਾ ਜਾਂ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।

"	ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਂਦਾ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ, ਕੋਵਿਡ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਕਾਰਨ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਵੇਲਜ਼

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਹੀਂ ਆਏ ਅਤੇ ਹੁਣ 18 ਜਾਂ 19 ਸਾਲ ਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਆਉਣਗੇ, ਜਾਂ ਅਰਜ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਲਈ ਆਉਣਗੇ ਜੋ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਕਦਮ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਬੇਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। - ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਆਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੰਮ ਅਤੇ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇਣ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ ਹੋਵੇਗਾ।

ਦਾਨਿਕਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਤਾਂ ਦਾਨਿਕਾ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਕਾਨੂੰਨ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਅਤੇ ਟਿਊਟਰਾਂ ਨਾਲ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ। "ਮੈਂ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਚ-ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੈਕਚਰਾਰਾਂ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਟਿਊਟਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਬਣਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਲੱਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਚਾਨਕ, ਮੈਂ ਕਾਫ਼ੀ ਅਸੰਗਠਿਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ... ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਨੇ ਇਸ ਵਾਧੂ, ਵਧੇਰੇ ਕੌੜਾ ਸੁਆਦ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਸੰਗਠਨ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ।" ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਝ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਡੈਨਿਕਾ ਨੇ 2020 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਲਈ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਦੇ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸਨੇ ਲੈਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ।  "ਉਸ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਮੇਰੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ... ਫਿਰ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ 100 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਪੜ੍ਹਾਈ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਾਂਗਾ, ਸਿਰਫ਼ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰਨ ਲਈ।"  ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਤਣਾਅ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੌਕਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸਦਾ ਉਸਦੇ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਲਾਭ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। "ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਅਪਲਾਈ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਮੈਂ ਪਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ... ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੀ ਫਰਮ ਸੀ ... ਇਸਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਤਾ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀਆਂ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨਾ, ਮੇਰੇ ਸੀਵੀ 'ਤੇ ਹੋਣਾ ਇੱਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਲਾਭਦਾਇਕ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ।"

5 ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ 

ਸਾਡੀਆਂ ਚਰਚਾਵਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਅਸੀਂ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ, ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਈ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ। ਖਾਸ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰ, ਭਾਸ਼ਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਅਤੇ ਬੇਘਰ ਹੋਣ ਦੇ ਕੇਸ ਵਰਕਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਇਹਨਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਾਲ ਸੁਰੱਖਿਆ ਚਿੰਤਾਵਾਂ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ, ਵਿਕਾਸ ਸੰਬੰਧੀ ਦੇਰੀ, ਵਿਦਿਅਕ ਸਹਾਇਤਾ, ਅਤੇ ਯੁਵਾ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨਾਲ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅੰਤਿਕਾ.

 

ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ, ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸੈਟਿੰਗਾਂ, ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਅਤੇ ਚੈੱਕ-ਅੱਪ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕੀ ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ। ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਨੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਦੇ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਅਤੇ ਐਮਰਜੈਂਸੀ (A&E) ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਡਾਕਟਰੀ ਦੇਖਭਾਲ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ (ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਮੁੱਦਾ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਵਧਿਆ ਸੀ), ਨਿਯਮਤ ਸਿਹਤ ਜਾਂਚਾਂ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ, ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

"

ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਆਈ, ਤਾਂ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੋਈਆਂ, ਪਰ ਉਹ [ਬੰਦ] ਹੋ ਗਈਆਂ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਐਕਿਊਟ ਕੇਅਰ। ਇਸ ਲਈ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਕੇਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਪੀ, ਫਾਰਮਾਸਿਸਟ ਹੋਣਗੇ, ਅਤੇ ਐਕਿਊਟ A&E, ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਬਾਲ ਰੋਗ ਵਿਗਿਆਨ ਹੋਣਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਾੜ ਕੱਸ ਲਈ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਟੀਵੀ 'ਤੇ ਸੁਨੇਹੇ ਭੇਜੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ... 'ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਮਰ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, A&E ਨਾ ਜਾਓ'। ਇਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਸਥਾਨਕ ਫਾਰਮਾਸਿਸਟ ਵੀ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਸਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਡਰਾਉਣਾ ਸੀ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਿਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਲੌਕਡਾਊਨ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਾਫ਼ੀ ਬਦਲ ਗਏ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੀ ਦੇਖਭਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ।

"

ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਕੇ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਛਾਤੀ ਦੀ ਲਾਗ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਪਤਾ ਕਿਵੇਂ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਇਹ ਬਹੁਤ ਡਰਾਉਣਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਬਿਮਾਰ ਹੈ, ਤੇਜ਼ ਬੁਖਾਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਡਾਕਟਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਡਾਕਟਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। - 5, 10 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਦਮੇ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੇ ਪਿਛਲੇ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੁਣ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਉਹੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਉਸ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ। ਇਹ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। - 11 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਾ ਅਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਡੂੰਘੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਢੁਕਵੀਂ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਸੀ।

ਨੂਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੌਰ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਾਊਸਿੰਗ ਸਪੋਰਟ ਅਫਸਰ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਪਨਾਹ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸੰਗਠਿਤ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜੋ ਯੂਕੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਇਲਾਜ ਨਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਲੱਬਫੁੱਟ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਇਆ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪੈਰ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਨ। ਉਪਲਬਧ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਉਸਦਾ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਨੌਰ ਨੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਵਧਦਾ ਮੁੱਦਾ ਸਮਝਿਆ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ ਅਤੇ, ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸੰਗਠਿਤ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਢੁਕਵੀਂ ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਸਰੀਰਕ ਦਰਦ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੋਈ।  "ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਸੀ ... ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਸਮਾਂ ਕਿਉਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ... ਇੱਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੰਕਲਪ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਉਡੀਕ ਸੀ।" ਨੂਰ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ, ਢੁਕਵੀਂ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ।  "ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਲਈ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋ ਗਿਆ ... ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸੀ ... ਉਸਨੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਸੰਤੁਲਿਤ ਸੀ।"

 

ਐਲੇਕਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਐਲੇਕਸ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦਾ ਇੱਕ ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ ਨੌਜਵਾਨ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਐਲੇਕਸ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸੀਮਤ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਨੂੰ ਵਿਗੜਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਗਈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੋਈ। "ਕੋਵਿਡ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣਾ ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਟ੍ਰਾਂਸ ਹੋਣ ਦਾ ਸੁਮੇਲ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਟ੍ਰਾਂਸ ਹੈਲਥਕੇਅਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ, ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।" ਸਥਾਨਕ ਡਾਕਟਰੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ, ਐਲੇਕਸ ਨੇ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖਰੀ ਉਪਾਅ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਔਨਲਾਈਨ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਸੇਵਾ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਐਲੇਕਸ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਪਹਿਲੂਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਉਸ ਕੋਲ ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੇ ਸਰੀਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਲਈ ਸਹੀ ਡਾਕਟਰੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਐਲੇਕਸ ਸੰਭਾਵੀ ਸਿਹਤ ਜੋਖਮਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। "ਮੈਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਕੋਲ ਗਿਆ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਡਾਕਟਰੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਦਾ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਹਾਰਮੋਨ ਲੈਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸਦਾ ਕੀ ਨਤੀਜਾ ਨਿਕਲੇਗਾ ਇਸਦਾ ਜੋਖਮ ਅਣਜਾਣ ਸੀ।"

 

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਬੋਲ਼ੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਢੁਕਵੀਂ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਬੋਲ਼ੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਵਾਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਜਾਂ ਉਹ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਨੁਕਸਦਾਰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਸੁਣਨ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਡਾਕਟਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਰਜੀਕਲ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਈ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਲਾਗਾਂ ਹੋਈਆਂ।

"

ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੇ ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ। ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਯੰਤਰ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਯੰਤਰ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਯੰਤਰ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਮਹੀਨਿਆਂ-ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ 'ਤੇ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੁਣਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਘਾਟ, ਬੋਲਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਵੱਖਰੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਵੇਲਜ਼

ਗ੍ਰੇਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਗ੍ਰੇਸ ਵੇਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਾਂ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਵਜੰਮੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਕੰਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਗਾਂ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਅਤੇ ਢੁਕਵੀਂ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।     "ਹਾਂ, ਇਸਦਾ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਇਸ ਲਈ ਪੂਰੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਅਸੀਂ ਉਸਦੇ ਲਈ ਅਪੌਇੰਟਮੈਂਟ ਲੈਣ ਲਈ ਲੜ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਠ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪੰਜ ਕੰਨਾਂ ਦੀਆਂ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨਾਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਲਗਾਤਾਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਕੀ ਇਸ 'ਤੇ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ?" ਵਾਰ-ਵਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੁਣਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਮਾਹਰ ਨੂੰ ਹੀ ਮਿਲ ਸਕਿਆ, ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਗ੍ਰੇਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੋਲ਼ਾ ਹੈ। ਗ੍ਰੇਸ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਜੇਕਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਇਲਾਜ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। "ਉਹ ਹੁਣ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਉਸਦੀ ਸੁਣਵਾਈ ਲਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਓ ਹਾਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇਸ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਕੰਨ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਬੋਲ਼ਾ ਹੈ।' ਜੇਕਰ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਆਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਚੁੱਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।"

 

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਜਾਂਚਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਨਿਦਾਨ ਖੁੰਝ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਰੀਰਕ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫਲੈਟ ਪੈਰ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਵਿਘਨ ਕਾਰਨ ਆਮ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

"	ਮੇਰੀ ਬੱਚੀ ਕੋਲ ਇਸ ਵੇਲੇ ਐਨਕਾਂ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਅਪਾਇੰਟਮੈਂਟ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਗੜਨ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ [ਅਜੇ ਵੀ] ਬਹੁਤ ਲੰਬੀ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਮਾ, ਸ਼ੂਗਰ ਅਤੇ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਸਿਹਤ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਵਿੱਚ ਦੁਖਦਾਈ ਦੇਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਰੀ ਦਾ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ, ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਰੀ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਸੰਭਾਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ।

"

ਮੇਰੀ ਕਿਸ਼ੋਰੀ ਦੇ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਪਤਾ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਜੀਪੀ ਅਪੌਇੰਟਮੈਂਟ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਲਟਰਾਸਾਊਂਡ ਅਤੇ ਐਮਆਰਆਈ ਲਈ ਉਡੀਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ... ਉਸਨੂੰ ਐਮਆਰਆਈ ਲਈ ਛੇ ਹਫ਼ਤੇ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪਈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਟਿਊਮਰ ਦਾ ਆਕਾਰ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੈਟਾਸਟੈਸਿਸ ਹੋ ਗਿਆ ... ਮੇਰੀ ਧੀ ਸ਼ਾਇਦ ਅਗਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਰ ਜਾਵੇਗੀ। ਜਲਦੀ ਪਤਾ ਲੱਗਣ 'ਤੇ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਬਚ ਜਾਂਦੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ 2 ਸਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਲ ਸਨ, ਸਰੀਰਕ ਸਿਹਤ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ, ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਦਮਾ ਜਾਂ ਸ਼ੂਗਰ ਵਰਗੀਆਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਜੀਪੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ। - ਬਾਲ ਰੋਗ ਵਿਗਿਆਨੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਬੱਚਾ ਅਪਾਹਜ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਲਈ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿਘਨ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਬਦਲਣਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਸਹਾਇਤਾ ਚਿਲਡਰਨ ਐਂਡ ਅਡੋਲਸੈਂਟ ਮੈਂਟਲ ਹੈਲਥ ਸਰਵਿਸਿਜ਼ (CAMHS) - NHS ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਨਿਦਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦਰਮਿਆਨੀ ਤੋਂ ਗੰਭੀਰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। 

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਗ੍ਰੇਸ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਵਧਦੀ ਮੰਗ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਉੱਚ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਗੜਦੇ ਦੇਖਿਆ, ਕਈ ਵਾਰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਹਸਪਤਾਲ-ਅਧਾਰਤ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।

"

ਮੇਰੇ ਤਿੰਨ ਦੋਸਤ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ। ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਕੋਈ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਕਲੰਕ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

"	ਮੈਂ 15 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ] ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ CAMHS ਯੂਨਿਟ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜੇਕਰ CAMHS ਸੰਕਟ ਟੀਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਮ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪੈਂਦੀ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਕੁਝ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਹੱਦ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਸਹਾਇਤਾ, ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ] ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਸਕ੍ਰੀਨ ਰਾਹੀਂ ਥੈਰੇਪਿਸਟਾਂ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਣਾਉਣਾ ਅਕਸਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਨਿੱਜੀ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਘਾਟ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।

"	ਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਅਤੇ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਅਪੌਇੰਟਮੈਂਟਾਂ ਲੈਣਾ ਜਿੱਥੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਕਿਸੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੇ ਬਿਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਿਦਾਨ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ, ਇਸਨੂੰ ਹਲਕੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕਹਿਣਾ ਹਾਸੋਹੀਣਾ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ, ਬਸ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਹਮਦਰਦੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਜ਼ਰੂਰਤ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਜਾਂ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਣਾ। ਅਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੰਚਾਰ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮਾਸਕ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਾਸਕ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹੀ ਨਿੱਜੀ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ (ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਸਰਵਿਸ), ਇੰਗਲੈਂਡ

ਥੈਰੇਪਿਸਟਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਤੋਂ ਥੈਰੇਪੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਮਾਹੌਲ ਕਾਰਨ ਕਈ ਵਾਰ ਥੈਰੇਪਿਸਟਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਜਾਂ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਗੱਲਬਾਤ ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਸੰਭਾਲ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। 

"

ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਔਨਲਾਈਨ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ, ਗੁਪਤਤਾ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੀਜ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਹ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱਭਣਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਰੁਝੇਵੇਂ ਘੱਟਦੇ ਗਏ। – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਵੇਲਜ਼

"

ਕਦੇ-ਕਦੇ, ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ, ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ, ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਕੀ ਸਨ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਦੋ ਮਿੰਟ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਕੋਈ ਡੂੰਘੀ, ਅਰਥਪੂਰਨ ਥੈਰੇਪੀ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਬਾਲਗ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵੱਲ ਤਬਦੀਲੀ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਵਧਦੀ ਮੰਗ ਅਤੇ ਵਧੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀਆਂ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਬਾਲਗ ਬਣ ਗਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਭਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੋਟਿਸ ਜਾਂ ਹੋਰ ਮਦਦ ਦੇ ਆਪਣੇ CAMHS ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਲੰਬੀਆਂ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ।

"

ਜਦੋਂ ਉਹ CAMHS ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੇਸ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਰਕਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਲਗ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਇਹ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਲਈ ਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ, ਨੌਜਵਾਨ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਏ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਿਉਂ ਭੇਜਿਆ? - ਬੇਘਰੇ ਕੇਸ ਵਰਕਰ, ਵੇਲਜ਼

"

CAMHS ਟੀਮ ਉਸਨੂੰ ਛੁੱਟੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਉਸਦੇ ਲਈ ਸਹੀ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਬੱਚੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਿਰਫ਼ CAMHS ਦੀ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਸਦੀ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮੁਲਾਕਾਤ ਲਈ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪਈ। - 2, 5 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਜਮਾਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਆਲੀਆਹ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜਮਾਲ, ਜੋ ਕਿ ਔਟਿਜ਼ਮ ਤੋਂ ਪੀੜਤ 16 ਸਾਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਔਟਿਜ਼ਮ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਡਿਸਆਰਡਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜਮਾਲ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ।  "[CAMHS] ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਗਏ ... ਹਰ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਉਹ ਗਾਇਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਜਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਸਨ ... ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਸੀ, ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਵਾਰ ਲੰਘਣਾ, ਉਹ ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ... ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਵਿਗੜ ਗਈ ਹੈ।" ਜਦੋਂ ਜਮਾਲ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਨਾਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਸੀ ਜੋ ਉਸਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਅਗਲੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਨੇ ਕੁਝ ਨਸਲੀ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਮਾਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅਸਥਿਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਜਮਾਲ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਲਈ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ।  "CAMHS ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲੌਕਡਾਊਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮੈਨੇਜਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ, ਪਰ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਸੀ ਜੋ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਨਸਲਵਾਦੀ ਸੀ... CAMHS ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਵਿਭਾਗ ਇਸ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ... ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ... ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਸੀ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਅਤੇ ਥੈਰੇਪੀ ਲਗਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸੰਚਾਰ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਰੱਖਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ।" ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਜਮਾਲ ਨੇ ਸਹਾਇਤਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਭਰੋਸਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ, ਅਣਸੁਣਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਲੀਆ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਥੈਰੇਪੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿਗੜ ਗਿਆ ਹੈ।  "ਉਹ ਘਰ ਨੂੰ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੜ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਨੂੰ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣਾ ਪਿਆ ... ਉਹ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਉਸ 'ਤੇ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ ... ਜਮਾਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਮੈਨੂੰ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੀ, ਮੈਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ' ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅਸਫਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ... CAMHS ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।"

 

ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਆਪਣੀ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰਾਂ ਵਰਗੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਆਮ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾ ਸਕਦੇ। ਸੇਵਾਵਾਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਜਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਜਾਂ ਵਿਦਿਅਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਿੱਜੀ ਸੰਪਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।

"

ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ, ਕਿਉਂਕਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਖੁੰਝ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮਾਪੇ ਅਕਸਰ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਨਗੇ ... ਬੱਚਾ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਕਸਰ ਮਾਪੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਗੇ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਜੀਪੀ ਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ, ਲੋਕ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ, ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ, ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ 'ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹੈ' ... ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਲੱਛਣਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਖੁੰਝ ਗਈਆਂ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁੱਕੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮੁੱਖ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ, ਪਰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪਹੁੰਚ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਸੰਭਾਵੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ।

"

ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਭਲਾਈ, ਤੰਦਰੁਸਤੀ... ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਜਾਂ ਸਟਾਫ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ ਜਾਂ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੈ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਤਾਂ, ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ 30 ਹੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਸਕ੍ਰੀਨ 'ਤੇ ਕੀ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ ਹੋ? – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਵੇਲਜ਼

ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਅਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਅਕਸਰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣ ਜਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਕਰਨ ਦੇ ਆਮ ਮੌਕੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

"

ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, [ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ] ਘਰ ਅਕਸਰ ਕਾਫ਼ੀ ਬੇਤਰਤੀਬ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਬਿਸਤਰੇ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਓਨੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾ ਮੇਰੇ ਸੰਪਰਕ ਦੌਰਾਨ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਠੀਕ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਂ ਜੋਖਮ ਦੇ ਪੱਧਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਇਕੱਲੇ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਹਾਲਵੇਅ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸੀਂ ਲਾਉਂਜ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦੇ ਸੀ ਜਾਂ ਬੱਚੇ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੌਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ, 'ਠੀਕ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੈ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।' ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਜੋਖਮ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਜੇ ਬੱਚੇ ਕੁਝ ਵੀ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉਹ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉਹ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਵੀ ਦੱਸਿਆ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਿੰਸਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵੀ ਹੋਏ।

ਇਮਾਨੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ  ਇਮਾਨੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਹੈ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ 18 ਸਾਲ ਤੱਕ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ। ਉਸਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਲੱਗਿਆ। "ਅਸੀਂ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਆਪਸੀ ਤਾਲਮੇਲ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਖੇਡਦੇ ਹਨ, ਦੇਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਾਲ ਹੀ, ਬੱਚੇ ਮਾਪਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ।" ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਜਾ ਸਕਣ ਕਾਰਨ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ-ਸਹਿਣ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਸਾਫ਼ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਨ।  ਇਮਾਨੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ, ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਵੱਡੇ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਏ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ, ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਚੁਅਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਅਤੇ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।   "ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, 'ਕੀ ਮੈਂ ਘਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?' ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਫ਼ੋਨ ਜਾਂ ਕੈਮਰੇ ਨੂੰ ਉਸ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਣਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜੋ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਇਹ ਗੱਲਬਾਤ, ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।" "ਅਸੀਂ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕੇ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਭੁੱਖੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।"

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ-19 ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਨਾ ਮਿਲਣ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਲਈ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"

ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕਾਫ਼ੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ, ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਪਛਾਣਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ ਕਿ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦੁੱਖ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੁਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮਾਪੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਸਨ, 'ਓਹ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਵਿਡ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ,' ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਜੋਖਮ ਨਾ ਲਓ। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, 'ਸਾਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਮਿਲਣ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ,' ਪਰ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਘਰ ਦੇ ਦੂਜੇ ਬਾਲਗ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੀ... [ਇੱਕ] ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਜੋ ਹੋਇਆ ਉਹ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮਾਂ ਇੰਨੀ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜੋਖਮ ਭਰੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ। ਮਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ 'ਤੇ ਆ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਦਾਖਲ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਵਜੋਂ ਵਰਤ ਰਹੇ ਸਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲਦੀ ਰਹੀ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਵਿਗੜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜਲਦੀ ਦਖਲ ਦੇਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। 

"

ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲਚਕਤਾ ਵਧਾਉਂਦੇ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ CAMHS ਸੰਕਟ ਟੀਮ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਸੰਕਟ ਟੀਮ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਫਿਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ, ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਨਿਯਮਤ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੇ ਆਦੀ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਹ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਵੀ ਸੰਕਟ ਵਿੱਚ ਦੇਖਾਂਗੇ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਉੱਚ-ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਬਾਲ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਕੋਈ ਤਾਂ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ ਸਾਡੇ ਹੇਠਲੇ-ਪੱਧਰ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਕਰਮਚਾਰੀ ਹੁਣ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਬੰਦ ਸਨ। ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਉੱਚ ਤਰਜੀਹ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਦੁਆਰਾ ਸਾਈਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕਈ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਣ 'ਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸ ਤਬਦੀਲੀ ਨੇ ਸਹਾਇਤਾ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ, ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਫਾਰਮੈਟ ਰਾਹੀਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਔਨਲਾਈਨ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਨਿੱਜੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ, ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮੈਟ ਨੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ-ਨਿਰਮਾਣ ਲਈ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਹ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।

"

ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕਿਹਾ ਉਸ ਬਾਰੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸਕ੍ਰੀਨ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ। ਉਹੀ ਭਾਵਨਾ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ... ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਹਾਂ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਸੀ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਵਾਪਸ ਆਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਈਆਂ। ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਚੁੱਕ ਰਹੇ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰਾ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਲਈ, ਇਹ ਸੀ, 'ਖੈਰ, ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਜਾਂ ਡੈਡੀ ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਜਾਰੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।' ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ, ਇੱਕ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦਾ ਜੋਖਮ, ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਡਰਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਉੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਣਾ ਕਿੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਔਨਲਾਈਨ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਾਲਾਂ ਜਾਂ ਟੈਕਸਟ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਥਾਪਿਤ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। 

"

ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਲੱਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਟੈਕਸਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟੈਕਸਟ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ, ਕਿਸ਼ੋਰ ਉਮਰ ਦੇ, ਉਹ ਟੈਕਸਟ, ਕਾਲਾਂ, ਜਾਂ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲਾਂ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਸਨ ... ਇਹ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਸਮਾਂ-ਸੀਮਾ ਹਰ ਛੇ ਤੋਂ ਅੱਠ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ। ਜੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲਾਂ, ਵਟਸਐਪ ਵੀਡੀਓ ਹੁੰਦੇ, ਅਤੇ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਉਹੀ ਸੰਚਾਰ ਹੁੰਦਾ। ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਇੰਨੀ ਇਕੱਲੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਉਹ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਸਨੇ ਉਸਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਦੂਰ ਤੋਂ ਜੁੜਨ ਦੇ ਕੁਝ ਪਹਿਲੂ ਪਸੰਦ ਆਏ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਟੈਕਸਟ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਸਨ।

"	ਅਸੀਂ ਟੈਕਸਟਿੰਗ ਨਾਲ ਉਹ ਸਬੰਧ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਟੈਕਸਟ ਰਾਹੀਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਦੱਸੀ ਹੋਵੇਗੀ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਅਪਰਾਧਿਕ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ, ਔਨਲਾਈਨ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਜਾਂ ਸੁਣਵਾਈਆਂ ਨੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਦਾਲਤੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦਾ ਘੱਟ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਵਿਕਲਪ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਅਰਥਪੂਰਨ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਮਿਲ ਸਕਣ ਜਾਂ ਬਿਹਤਰ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਸਕੇ।

"

ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦਸ ਵਜੇ ਇੱਥੇ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, 'ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਤੱਕ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।' ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਸੀਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, 'ਮੈਂ ਉੱਠਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਮੈਨੂੰ ਉੱਠਣ ਦੀ ਖੇਚਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਕਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।' ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੁਲਤਵੀ ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਲਿੰਕ ਦੁਆਰਾ ਕਵਰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਤੋਂ ਕੋਰੀਡੋਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਤੁਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਵੀਡੀਓ ਲਿੰਕ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬੇਲਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬੇਲਾ ਇੱਕ ਬਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਛੱਡਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਅਪਰਾਧਿਕ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨੌਜਵਾਨ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਯੂਥ ਆਫੈਂਡਿੰਗ ਟੀਮ (YOT) ਦੀਆਂ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਘੱਟ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਔਨਲਾਈਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ, ਇਹ ਔਨਲਾਈਨ ਹੋਣ 'ਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਚੁਅਲ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ। "YOT ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜ਼ੂਮ ਕਾਲ ਜਾਂ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਨੌਜਵਾਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਹਰ ਤਰੀਕਾ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਪਰਕ ਖਰਾਬ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਣਗੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿਣਗੇ, 'ਮੈਂ ਜੁੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।'" ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਬੇਲਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਅਦਾਲਤੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਉਸ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਹੋਣ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨੌਜਵਾਨ ਅਕਸਰ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਘੱਟ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। "ਅਦਾਲਤੀ ਮਾਮਲੇ ਵਰਚੁਅਲ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕੁਝ ਵਰਚੁਅਲ ਅਦਾਲਤੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਖਰਾ ਅਨੁਭਵ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਜੱਜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਿਠਾਉਣਾ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਦਸ ਵਿੱਚੋਂ ਨੌਂ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ [ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ] 'ਠੀਕ ਹੈ, ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ।' ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼, ਜਿਵੇਂ, 'ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ।' ਉਹ ਆਪਣੀ ਖੇਡ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਹਨ।" ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਵਰਚੁਅਲ ਜਾਂ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ। ਬੇਲਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦੇਖਭਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। "ਸਥਾਨਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਉਹ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲ ਜਾਂ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਸ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਵੀ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ 'ਤੁਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੇਰੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆਏ। ਤੁਸੀਂ ਫ਼ੋਨ ਕਰੋਗੇ ਜਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ੂਮ ਕਰੋਗੇ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ।'"

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁ-ਏਜੰਸੀ ਮੀਟਿੰਗਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਲ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮੂਹ ਕਾਨਫਰੰਸਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਵਰਚੁਅਲ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋਇਆ। ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਘਰ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਤੋਂ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਸਨ।

"

ਨੌਜਵਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਵਿਹਲੇ ਸਮੇਂ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ... ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇਹ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਿਹਤਰ ਅਤੇ ਘੱਟ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਢੁਕਵਾਂ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਾਅ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋ ਗਈ।

"

ਸਾਡਾ ਪਿਛਲਾ ਤਜਰਬਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਨਾਲ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧ ਹਨ। ਕੁਝ ਅਜੇ ਵੀ ਹਨ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਕਾਫ਼ੀ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, 'ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲੈ ਗਏ ਹੋ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ।' ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਦੇਖਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਜੇ ਵੀ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਹੈ। - ਚਿਲਡਰਨ ਹੋਮ ਸਟਾਫ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

[ਨੌਜਵਾਨਾਂ] ਨੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ ... ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ, ਦੋਵਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪਈ, ਕਿਉਂਕਿ, ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਦੂਜੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਨ। - ਬੇਘਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੇਸ ਵਰਕਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਰਕਰਾਂ ਨਾਲ ਬਣੇ ਸਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਨਿਯਮਤ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਰਹਿਣਾ ਪਿਆ ਜੋ ਉਹ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

6 ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਕਈ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਬਾਲ ਰੋਗ ਵਿਗਿਆਨੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰ, ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਕੁਝ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਤ ਜਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿੰਤਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਵਧੇਰੇ ਤੀਬਰ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ, ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ, ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ।

 

ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਆਮ ਭਾਵਨਾਵਾਂ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ। ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋਈ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। 

"

ਉਸਨੂੰ [13 ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ] [ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ] ਸਕੂਲ ਨਾ ਜਾਣਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ, [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ] ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਜੇ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੈ। ਇਹ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਉਣੇ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਉਹ ਸਮਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਚਿੰਤਾ ਅਜੇ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਯੋਗ, ਯੋਗ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਹੈ, ਪਰ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਾਰਨ ਉਸ ਕੋਲ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਹੈ। ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਕੋਲ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੋਵਿਡ ਹੈ। ਉਹ ਘਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ] ਇਹੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ। - 13, 15 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਉਹ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ] ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਅਤੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈ, ਰਿਮੋਟ ਲਰਨਿੰਗ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੋਵਿਡ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਾਰਨ ਦਿਨ ਗੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਚਿੰਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠਾਂ ਆਈ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕੀ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਯੋਗਤਾ ਦੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਪਹਾੜ ਸੀ। - 2, 15 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਸਾਡੀ ਧੀ, ਜੋ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਸੀ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਚਿੰਤਤ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਵਿਡ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ 'ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੁਖਾਰ ਨਾਲ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਜੀਪੀ ਕੋਲ ਜਾਣ ਦਾ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਜਰਬਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਹੈਜ਼ਮੈਟ ਸੂਟ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਦੇਖਣਾ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਧੀ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਈ। ਉਹ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਇੰਨੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਲਹਿਦਗੀ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਬੈੱਡਰੂਮ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਉਸਦੇ ਨੇੜੇ ਖੰਘਦਾ ਵੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਡਰ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਰੈਫਰਲ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ - ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਅਕਸਰ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬਾਹਰੀ ਕਾਰਕ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੁੱਦੇ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸੰਕਟ, ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਕ ਰਹੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਹਾਲਾਤਾਂ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋਣਾ, ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ।

"

ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਚਿੰਤਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਹੁਣ ਵੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਇਹ ਉਸ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਹੈ ਜੋ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੋਕ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਇੱਕ ਅਰਾਜਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਜ ਖਾਣਗੇ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਠੰਡਾ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਅਤੇ ਦੋਸਤ ਹਨ ਜੋ ਸਲਾਹਕਾਰ, ਖੇਡ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੇ ਵਧੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ 20 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੱਕ ਚਿੰਤਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋਣਾ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਹਰ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 'ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋਵੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।' ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਰਨ, ਸੈਂਕੜੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਰਨ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਵੇਲਜ਼

ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਕਿ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਇਹ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਾਰੀ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹਨ।

"

[ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ] ਜ਼ਰੂਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਝਟਕੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਕਲਾਸਰੂਮ ਤੋਂ ਚੈੱਕ ਆਊਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਚਾਰ, ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਅਧਿਆਪਕ ਜਾਂ ਅਧਿਆਪਨ ਸਹਾਇਕ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਲਾਸਾਂ ਬਹੁਤ ਔਖੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਰੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਬਾਲਗ ਮੁੱਦੇ ਹਨ ... ਪੈਸਾ, ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਸੌਣ ਲਈ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ 'ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ?' ਉਹ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ [ਨਿੱਜੀ ਜਗ੍ਹਾ] ਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ। - ਅਧਿਆਪਨ ਸਹਾਇਕ, ਵੇਲਜ਼

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਵਧੇਰੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ।

"

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਨੱਕ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਵਗਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਚਮੜੀ ਨੂੰ ਖੁਰਚ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸਿਰਫ਼ ਚਿੰਤਾ ਕਾਰਨ। ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ [2023], ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਨ। ਸਿਰਫ਼ ਦੋ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਦੋ ਸਵੈ-ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਹੈ, ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅਤੇ ਕੀ ਇਹ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। - ਪੇਸਟੋਰਲ ਕੇਅਰ ਦੇ ਮੁਖੀ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	25 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਬੱਚੇ ਇੰਨੇ ਚਿੰਤਤ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਵੀ। ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦਾ ਬੱਚਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਸਾਰੇ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਤੋਂ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ। 

"

ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਵਧ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸ਼ਾਇਦ ਪ੍ਰਤੀ ਕਲਾਸਰੂਮ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਸ਼ਾਇਦ ਹਰੇਕ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ 50% ਬੱਚੇ ਹਨ ਜੋ ਹੁਣ ਚਿੰਤਾ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਦੋ ਸਾਲ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਹ ਸਮਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇਹ ਸਮਝ ਸਕਣ, ਦੁਨੀਆ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਣ। ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲਈ। - ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਨਰਸ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਵਧ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਉਹ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੰਨੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਤੋਂ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ, ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਦੇ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਕਰਨਾ, ਪਾਰਟੀਆਂ ਛੱਡਣ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਖੁੰਝਣਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ। ਇਸਦਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੀ ਛੋਟੀ ਬੱਚੀ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਕੋਵਿਡ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। ਉਹ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਧੀ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਚੁਣਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਸਥਾਨਕ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਕੂਲ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਚਿੰਤਾ ਵਿਕਾਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। – ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ

ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਅਤੇ ਵਾਲ ਖਿੱਚਣ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਵਿਵਹਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਕੁਝ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਕੂਲਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹੱਲ ਕੀਤਾ - ਕੁਝ ਨੇ ਸਹਾਇਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ ਘਟਾਈ ਗਈ।

"

ਮੇਰੇ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਜੋ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚਿੰਤਤ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਹਨ ਜੋ ਘੱਟ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ 'ਤੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਭੇਜ ਸਕਦੇ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ 7ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਧਮਾਕੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੈ ਜਾ ਸਕੇ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਲਿਆ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ 13 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪੱਧਰ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਈ, ਉੱਥੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ, ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਮਰੋੜਦੀ ਹੋਈ। ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਟੋਪੀ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ CAMHS ਗਈ, ਪਰ ਇਹ ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਵਾਪਰੀ ਕਿਸੇ ਘਟਨਾ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਖੁਲਾਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਇਸਦਾ ਉਸ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਘਰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਲੌਕਡਾਊਨ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ। ਇਸ ਬਾਹਰੀ, ਕਾਫ਼ੀ ਬੁਲਬੁਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ... ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਰਜਿਤ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਇਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਮਦਦ ਲਈ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਵਧੇਰੇ ਚਿੰਤਤ ਅਤੇ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿ ਗਏ।

"

ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਭੂਰੇ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਇੱਕ ਵਰਜਿਤ ਹੈ। ਏਸ਼ੀਆਈ ਪਰਿਵਾਰ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਇਕੱਲਾ ਸਮਾਂ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਵਧੇਰੇ ਚਿੰਤਤ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਏਸ਼ੀਆਈ ਮਾਪੇ ਵਧੇਰੇ ਗੰਭੀਰ ਹਨ, ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ 'ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਮੁੱਦੇ ਹਨ?' ਅਸੀਂ ਮਜ਼ਦੂਰ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਮਿਹਨਤੀ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ... ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ'। – ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਸਮੂਹ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਨਾਹ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਖਾਸ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਸਦਮੇ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਲਿਆਂਦੇ ਗਏ ਵਾਧੂ ਤਣਾਅ ਨਾਲ ਸਿੱਝਣਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ।

"	ਸ਼ਰਨ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਦਮੇ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਖਰੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਲੰਕਿਤ ਹਨ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ [ਦੁਭਾਸ਼ੀਏ ਰਾਹੀਂ] ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਾ ਹੋਣ ਨਾਲ ਢੱਕ ਦਿੰਦੇ ਹੋ। ਇਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। - ਪਰਿਵਾਰਕ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਸਥਾਨ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ... ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਗੜਿਆ ਵਿਵਹਾਰ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਦਮੇ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਸਦੇ ਸਹੀ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਕਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਿੱਸੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਅਸੀਂ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ ਹੈ। ਕੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਮੁੰਡੇ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਗਏ, ਕਾਫ਼ੀ ਹਮਲਾਵਰ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਨਿਊਰੋਡਾਇਵਰਸ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਵਧੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ, ਵਾਧੂ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁਟੀਨ ਦਾ ਅਚਾਨਕ ਵਿਘਨ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਨੁਮਾਨਤ ਬਣਤਰ ਅਕਸਰ ਔਟਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ਧਿਆਨ-ਘਾਟਾ/ਹਾਈਪਰਐਕਟੀਵਿਟੀ ਡਿਸਆਰਡਰ (ADHD) ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

"	ਸਾਡੀ ਔਟਿਸਟਿਕ ਧੀ [ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ] ਨੂੰ ਇਹ ਤਬਦੀਲੀ ਅਤੇ ਰੁਟੀਨ ਦੀ ਘਾਟ ਬਹੁਤ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਲੱਗੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ADHD ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਡਿਸਲੈਕਸਿਕ ਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਔਟਿਜ਼ਮ ਦੇ ਲੱਛਣ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਧੀ, ਉਹ ਔਟਿਜ਼ਮ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੁਟੀਨ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਕੂਲ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਮੰਮੀ ਸਾਨੂੰ ਲੈਣ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਪਾਰਕ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਹ ਇੱਕ ਰੁਟੀਨ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 4, 9 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਪਰਾਧਿਕ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿਘਨ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਅਦਾਲਤੀ ਸੁਣਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਕਾਰਨ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ 15 ਜਾਂ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਪਰਾਧ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 18 ਸਾਲ ਦੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਹੋਏ ਕੇਸਾਂ ਨੂੰ ਬਾਲਗ ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸ ਨਾਲ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।

"

ਸੀਸੀਟੀਵੀ, ਡੀਐਨਏ ਸਬੂਤ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ... ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਉਮਰ 17-18 ਸਾਲ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਅਪਰਾਧ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਡਰਾਉਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਅਪਰਾਧ ਉਦੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ 15, 16 ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਆਯੋਜਕਾਂ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਜੋ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਘਰ ਤੋਂ ਫੰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਵਧੀ ਹੋਈ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਵਿੱਤੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨੇ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਇਆ।

"

ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਮਦਦ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵੈਸਟਰਨ ਯੂਨੀਅਨ ਰਾਹੀਂ ਘਰ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਫੰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਬੰਦ ਸਨ। – ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਕਿਰਾਇਆ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਨਾਲ ਬਿਮਾਰ ਸਨ। – ਹਰ ਕਹਾਣੀ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਸਾਊਥ ਏਸ਼ੀਅਨ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਕੋਵਿਡ-19, ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਫੜਨ ਅਤੇ ਫੈਲਣ ਦਾ ਡਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।

"

ਮੇਰੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਸੰਬੰਧੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਹ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ, ਉਸਦੀ ਮਾਸੀ ਬਾਰੇ ਸੀ। ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, 'ਮੰਮੀ, ਮੇਰੇ ਨਹੁੰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੈ। ਬੌਬ ਮਾਰਲੇ ਦੀ ਮੌਤ ਨਹੁੰ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਹੋਈ।' ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ, 'ਯਿਸੂ ਰੋਇਆ। ਤੁਸੀਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੀ ਖੋਜ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ?' ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਮਾਂ ਸੀ। - 16 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਵਧੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੀਨ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ।

"

ਸਿਰਫ਼ ਬੱਚੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਵੀ। ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ। ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਣਾ, 'ਕੀ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ਼ ਹੈ? "ਓਹ, ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚਿੰਤਤ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹਾਲਵੇਅ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੰਘਦੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ।" ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਬੱਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਉਹ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਛੋਟੇ ਸਪੰਜਾਂ ਵਾਂਗ ਹਨ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਹੈਲਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ  ਹੈਲਨ ਵੇਲਜ਼ ਤੋਂ ਇੱਕ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਇਲਾਜ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ ਜੋ ਕੋਵਿਡ-19 ਬਾਰੇ ਡਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਚਿੰਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। "ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਜਿਸਦੀ ਮੈਂ ਕਾਊਂਸਲਿੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਇੰਨੀ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਅੱਠ ਮਹੀਨੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਹੀ ਆਇਆ ਸੀ। 'ਜੇ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲਵਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?' ਅਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ਬਦ [ਕੋਵਿਡ]। "ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, 'ਦੁਨੀਆ ਅਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ'।" ਸੋਚ-ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ 'ਤੇ, ਹੈਲਨ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਪੈਮਾਨੇ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।  "ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਵੇ, 'ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋਣੇ ਪੈਣਗੇ।' ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਓਸੀਡੀ ਹੁਣ ਉਸ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਬੋਧਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਨੌਂ ਜਾਂ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਸੀ।"  ਹੈਲਨ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਬਹੁਤ ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਤੀਬਰ ਸਨ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। "ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਹੀ ਸੁਨੇਹਾ ਸੀ - ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਖੰਡ ਦੀ ਪਰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ, 'ਸਾਨੂੰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਹੱਥਾਂ 'ਤੇ ਕੋਈ ਕੀਟਾਣੂ ਨਾ ਹੋਣ।' ਇਹ ਸੀ, 'ਤੁਸੀਂ ਮਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਲੋਕ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਸੈਂਕੜੇ ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ।' ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਡਰਾਉਣੀ ਗੱਲ ਹੈ - ਉਹ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੈ।"

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਧੋ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣਗੇ। ਵੱਡੇ ਬੱਚੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖਣ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਬ੍ਰੀਫਿੰਗਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣਗੇ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਕੋਵਿਡ-19 ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਦੇ ਰੁਝਾਨਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣਾ।

"

ਮੌਤ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਇੰਨੇ ਧੋਤੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਵਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਉਹ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀਟਾਣੂ ਘਰ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮੀ ਅਤੇ ਡੈਡੀ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਰਹੀ, 'ਪਿਆਰੇ, ਉਹ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਜਵਾਨ ਹਨ, ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਨ ... ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿਓਗੇ।' 'ਪਰ ਮੈਨੂੰ [ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧੋਣਾ] ਪਵੇਗਾ।' ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਖੂਨ ਵਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਸਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ।' - ਪਾਸਟੋਰਲ ਕੇਅਰ ਅਤੇ ਸੇਫਗਾਰਡਿੰਗ ਲੀਡ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਉਲਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ। ਉਹ ਇੰਟਰਨੈੱਟ 'ਤੇ ਜੋ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਜਨੂੰਨ ਸੀ। - 14 ਅਤੇ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਕੋਵਿਡ-19 ਫੈਲਣ ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਡਰ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੀਡੀਆ ਜਾਂ ਬਾਲਗਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੋਵਿਡ-19 ਫੈਲਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਵਾਇਰਸ ਨਾਲ ਸੰਕਰਮਿਤ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਮਰ ਜਾਣਗੇ। ਇਸਦਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਭਾਰੀ ਭਾਰ ਪਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ।

"

ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਸੀ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕੋਵਿਡ ਮੌਤਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸਨੂੰ ਫੈਲਾਉਣ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਚਰਚਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਨ। ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰਾ ਦੋਸ਼ ਅਤੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਭਰ ਦੇਵੋਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਦਾਦੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ [ਉਹ] ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਮ ਸੀ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੱਲ ਫੈਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ [ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਉਹ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ] ਮਾਰ ਦੇਵੋਗੇ। ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਕੰਮ 'ਤੇ ਆ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਦਲ ਗਿਆ, ਪਰ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਜੋ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਵਿੱਚ ਪਿੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ 'ਜੇ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ' ਵਰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। - ਐਵਰੀ ਸਟੋਰੀ ਮੈਟਰਜ਼ ਯੋਗਦਾਨੀ, ਕਾਰਲਿਸਲ ਲਿਸਨਿੰਗ ਇਵੈਂਟ

"

ਇਹ ਉਸ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ। ਕੁਝ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ, ਸੰਪਰਕ ਲਈ ਬੇਤਾਬ ਸਨ। ਪਰ ਦੂਸਰੇ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਢਾਲ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਅੰਦਰ ਆਉਣ, ਕੋਵਿਡ ਨੂੰ ਫੜਨ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆਉਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਉਸ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ 'ਸਾਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ'। - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਅਸੀਂ ਇਸ ਸਭ 'ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਡਟੇ ਰਹੇ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ [ਲਾਕਡਾਊਨ] ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਲਈ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਪੈਦਲ ਤੁਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਡਰ ਗਏ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਇਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਫੜਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਇਸ ਤੱਥ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਵੇਲਜ਼

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬਹੁ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੈਂਬਰ ਵਿੱਚ ਕੋਵਿਡ-19 ਫੈਲਣ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਪਿਛੋਕੜ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਵੱਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।

"

ਅਸੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁ-ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੈਂਬਰ ਸੀ ਜੋ ਜਾਂ ਤਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਿਮਾਰ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਠੀਕ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਜੋ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਿੰਨੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗਾ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਲੋਕ ਮਰ ਗਏ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਨਸਲੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਪਿਛੋਕੜ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵੀ ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਜੋਖਮ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਨਸਲੀ ਸਮੂਹਾਂ 'ਤੇ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ।

"

ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਹੋਰ ਚਿੰਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟੀਵੀ ਹੈ - ਉਹ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਨਸਲੀ ਜਨਸੰਖਿਆ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਸ਼ਾਇਦ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ 'ਤੇ ਕੁਝ ਅਸੈਂਬਲੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਅਸੀਂ ਸਬਕ ਲਏ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ [ਸਬੂਤਾਂ] ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਵੇਖਣਾ ਹੈ ਅਤੇ [ਕੋਵਿਡ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ] TikTok 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਹੈ। – ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਡਰ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਉਹ ਨਿਯਮਤ ਹੱਥ ਧੋਣ, ਮਾਸਕ ਲਗਾਉਣ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦੂਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਵਿਡ-19 ਦੀ ਲਾਗ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਡਰ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਬੱਚੇ ਹੁਣ ਕੋਵਿਡ-19 ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਾਇਰਸਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ 'ਤੇ ਸੰਭਾਵੀ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਤ ਹਨ।

"

ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਪੂੰਝ ਰਹੇ ਸੀ। 'ਉਸਨੂੰ ਨਾ ਛੂਹੋ। ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋਵੋ। ਜੈੱਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ'। ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲਣ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। ਵੱਡੀ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ 12 ਸਾਲ ਦੀ] ਨੂੰ ਹੁਣ OCD [ਜਨੂੰਨੀ-ਕੰਪਲਸਿਵ ਡਿਸਆਰਡਰ] ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਹਟਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਦੂਰ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਜੇ ਕੋਈ ਉਸਦੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦਾ, ਉਸਨੂੰ ਛੂਹਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ। ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਜੈੱਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। - ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ 8 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਇੱਕ ਨਵਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਅਜੇ ਵੀ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਚਿੰਤਤ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮਰਨ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। ਉਹ ਹੁਣ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਹਨ। 'ਓਹ, ਜੇ ਫਲੂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?' ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੰਕੀਪੌਕਸ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਜੇ ਉਹ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ - ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। - ਸਕੂਲ ਨਰਸ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

SEND ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ

ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਵੱਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਸ ਸੰਬੰਧੀ ਦੇਰੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸੰਕੇਤਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਨਾਲ ਫੋਨ 'ਤੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਡਾਇਗਨੌਸਟਿਕ ਮਾਰਗਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ।

"

ਅਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 27-30 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਾਪੇ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ, 'ਓ ਹਾਂ, ਉਹ ਇਹ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਉਹ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।' ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆ ਗਿਆ ਜੋ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, 'ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਚਿੰਤਤ ਹਾਂ', ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਲਈ ਉਹ ਮੌਕਾ ਲਗਭਗ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣਾ ਪਵੇਗਾ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਧੀ ਦਾ ਜਨਮ ਲੌਕਡਾਊਨ ਤੋਂ ਠੀਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਕਾਸ ਸੰਬੰਧੀ ਟੈਸਟ ਖੁੰਝ ਗਏ ਸਨ ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਔਟਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸਹਾਇਤਾ ਜਾਂ ਮੁਲਾਂਕਣ ਦੀ ਲੋੜ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਧਿਆਪਕ ਔਨਲਾਈਨ ਪਾਠਾਂ ਦੌਰਾਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ ਸਨ। 

"

ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਖਾਸ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਹਨ ਜੋ ਜਾਂ ਤਾਂ ਖੁੰਝ ਗਈਆਂ, ਅਣਪਛਾਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਾਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਗਈਆਂ ... ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ, ਸਗੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਵੀ, ਜੋ ਕਿ ਔਨਲਾਈਨ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਦਰਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਗਏ। - 10 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁਲਾਂਕਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੇਵਾਵਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀਆਂ ਹੋਰ ਵੀ ਲੰਬੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਸਕੂਲਾਂ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤਸ਼ਖੀਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹੀਨਿਆਂ ਜਾਂ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 

"

ਇੱਕ ਖਾਸ ਟੀਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਨਿਊਰੋਡਾਇਵਰਸ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੰਬੀ ਰਹੀ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਇਹ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਤੱਕ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਇਹ ਲਗਭਗ ਦੋ ਸਾਲ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ। ਉਹ ਬੱਚੇ ਨਿਦਾਨ ਹੋਣ ਲਈ ਉਹ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਸਕੂਲ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਨਿਦਾਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ [ਬੱਚੇ] ਬਿਨਾਂ ਨਿਦਾਨ ਦੇ ਔਟਿਜ਼ਮ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਡਿਸਆਰਡਰ ਯੂਨਿਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਣਗੇ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵੀ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜੋ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਲਾਂਕਣ ਲਈ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣਾ ਪਿਆ।

"

ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਕਾਰਨ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਟਿਜ਼ਮ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ, ਉਡੀਕ ਸੂਚੀ ਪੰਜ ਸਾਲ ਲੰਬੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਉਹ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਬਾਲਗ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਸੂਚੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਉਸ ਪੜਾਅ ਤੱਕ ਮੁਲਾਂਕਣ ਲਈ ਸੱਤ ਸਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਪਈ। - ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਦੇ 2, 15 ਅਤੇ 20 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

"

ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਪਤਾ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਲਗਭਗ ਆਪਣੇ GCSE ਕਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਹੁਣ ADHD, ਡਿਸਲੈਕਸੀਆ, ਡਿਸਪ੍ਰੈਕਸੀਆ, ਡਿਸਗ੍ਰਾਫੀਆ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦਾ... ਦੋ ਸਾਲ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਚਾਰ [ਸਾਲ] ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਕਰਨੀ ਪਈ। - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ SEND ਦੀ ਜਾਂਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਔਨਲਾਈਨ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ SEND ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਖਾਸ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।

"

ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਔਨਲਾਈਨ ਸੈਸ਼ਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਮੈਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜੋ ADHD ਕਲੀਨਿਕ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ... ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੌਜਵਾਨ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਸੰਬੰਧੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਔਨਲਾਈਨ ਤਾਲਮੇਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਦੇ ਹੋ ... ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰਥਤਾਵਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ, ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਰਹਿ ਗਏ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਾਰੇ SEN ਬੱਚੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ। - ਨਿਊਰੋਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟਲ ਨਰਸ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਔਟਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ADHD ਵਾਲੇ ਨਿਊਰੋਡਾਈਵਰਜੈਂਟ ਨੌਜਵਾਨ ਰਿਮੋਟ ਵਰਕਿੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ, ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸੈਸ਼ਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਵੋਗੇ ਅਤੇ ਉਹ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ਜਾਂ ਮੈਨੂੰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਤੇਜਕ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਟਕਣਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਹਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਢਿੱਲ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੋਵਿਡ-19 ਦੇ ਜੋਖਮਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਰੋਕਥਾਮ ਉਪਾਅ ਅਜੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਸਨ। SEND ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ ਜੋ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਦੋਂ ਸਮੱਸਿਆ ਵਾਲਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਸੰਚਾਰ ਹੁਨਰਾਂ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।

"

ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਮਾਸਕ ਪਹਿਨਦੇ ਸੀ। PPE ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ 'ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਔਟਿਜ਼ਮ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸੰਚਾਰ ਹੁਨਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਢੱਕ ਰਹੇ ਸੀ ... ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਮੁਲਾਂਕਣ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਢੱਕ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਹੀ ਮਾਨਕੀਕਰਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਮੁਲਾਂਕਣਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਬੰਧਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। - ਸਪੀਚ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"	ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਮਾਸਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਸਕਾਂ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਟਾਲ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਵੇਲਜ਼

ਦੂਜਿਆਂ ਵਾਂਗ, SEND ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨਾਲ ਔਨਲਾਈਨ ਜੁੜਨਾ ਆਸਾਨ ਲੱਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਦੂਰ ਤੋਂ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਲੱਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੇ ਕਲੀਨਿਕ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦੇ ਤਣਾਅ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਭਾਸ਼ਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪਿਸਟਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੁੜਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤਾ।

"

ਅਸੀਂ ਪਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਔਟਿਸਟਿਕ ਬੱਚੇ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਕ੍ਰੀਨ 'ਤੇ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਜੋ ਫੀਡਬੈਕ ਮਿਲਿਆ ਉਹ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ ... ਜੇਕਰ ਬੱਚਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਕਿਰਦਾਰ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਦੂਰ ਤੋਂ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ ... ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਘਰ ਤੋਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਜੋ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਲੀਨਿਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ। - ਸਪੀਚ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪਿਸਟ (ਔਟਿਜ਼ਮ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਲੀਨਿਕ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ), ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸਪੀਚ ਥੈਰੇਪੀ ਲਈ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ, 'ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?' ... ਜਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਵਰਦੀ ਵਿੱਚ ਗਲਿਆਰੇ 'ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਇੰਨਾ ਗੁਪਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਆਰਾਮ ਤੋਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ। - ਸਪੀਚ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਥੈਰੇਪਿਸਟ (ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ), ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

 

ਘੱਟ ਮੂਡ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਮੂਡ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਇਕੱਲਤਾ, ਖੁੰਝ ਜਾਣ ਦੇ ਡਰ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਉਮੀਦ ਦੀ ਘਾਟ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ।

"

ਮੈਂ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਖਰਾਬ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ, ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਖਰਾਬ ਹੋਣ, ਜਾਂ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਜੋਂ ਬਿਆਨ ਕਰਨਗੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜਿਕ ਇਕੱਲਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਪੁੱਤਰ, ਜੋ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਸੀ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਮੇਰੀ ਕਿਸ਼ੋਰ ਧੀ, ਜੋ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਡਿਪਰੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪੀੜਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਵਾਨੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਮਾੜੇ ਮੂਡ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਵੀ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ।

"

ਮੈਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਡੇਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਖ ਸਕੋਗੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਕਾਫ਼ੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ। ਅਤੇ ਬਸ ਇਸਨੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਆਮ ਡਰ। ਇਸਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ। ਅਤੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੁਕੇ ਰਹੇ, ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਪਰਿਪੱਕਤਾ 

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਵਿਕਾਸ 'ਤੇ ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਨੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਅਤੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੰਭਾਲਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਆਮ ਘਾਟ ਦਾ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ।

ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪਰਿਪੱਕਤਾ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਘਾਟ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ। ਨਰਸਰੀ-ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਸਮੂਹ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਜੋ ਵਧੇਰੇ ਨਿਰਭਰ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪਰਿਪੱਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਸੀਮਤ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ।

"

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਜਾਂ ਘਾਟ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਚਮਚ ਨਾਲ ਖੁਆਉਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਸੋਚ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਗਠਿਤ ਕਰਨ ਵਰਗੇ ਆਮ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਉਹ ਓਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੁੰਦਾ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। - ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਨ ਸਹਾਇਕ, ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਕੂਲੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਓਨੇ ਪਰਿਪੱਕ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਬੱਚੇ ਸ਼ਾਇਦ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਪਰਿਪੱਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਸਮਾਜਿਕ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਘੱਟ ਉੱਨਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇਖਦੇ ਹੋ। – ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਵੇਲਜ਼

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਪਵਿੱਤਰ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਾਡੇ 10ਵੀਂ ਅਤੇ 11ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੇ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ। ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ, 'ਕ੍ਰਾਈਕੀ'। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਲਗਭਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਇਹ ਮੂਰਖਤਾਪੂਰਨ ਖੇਡ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫੜ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਟਾਈਆਂ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਕਾਲਰ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਹਨ। ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੂਰਖਤਾਪੂਰਨ ਵਿਵਹਾਰ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ, 'ਠੀਕ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ ਹੋ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕੇ'। - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਹੁਨਰਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਇਹਨਾਂ ਹੁਨਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਖੁੰਝ ਗਏ, ਜੋ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਢਾਂਚਾਗਤ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਨੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲੋੜੀਂਦੇ ਹੁਨਰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਵਧਦੀ ਇਕੱਲਤਾ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵਧੇਰੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ।

"

ਜੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੁਰੰਤ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਰੋਣਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਖਿਡੌਣੇ ਨਾਲ ਖੇਡਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 'ਓ ਪਿਆਰੇ, ਇਹ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੈ' ਕਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ 'ਇਹ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ।' ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਅੰਤ ਵਾਂਗ ਹੈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨੀਵੇਂ ਪੱਧਰ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਬਾਲਗਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕੁਝ ਲਚਕੀਲਾਪਣ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਬੁਲਬੁਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਨ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ, ਵੇਲਜ਼

"

ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੁਨਰ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਬਸ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹੋ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹੋਣ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਣ ਅਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹੋਣ। ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਿਹਤਮੰਦ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਗੁੰਮ ਸਨ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਜੋਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ   ਸੈਂਡਰਾ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਹੈ, ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਜੋਸ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ, ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇਕੱਲਤਾ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ।  ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪੇਂਡੂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਜਿੱਥੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮੌਕੇ ਸੀਮਤ ਸਨ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਧਣ ਨਾਲ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਇਕੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਖੇਤਰੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ, ਉਹ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਅਤੇ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰਹਿ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਔਨਲਾਈਨ ਗੇਮਿੰਗ ਨੂੰ ਸਮਾਜਿਕ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ। ਸੈਂਡਰਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਅਨੁਭਵ ਉਸ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸ਼ੋਰ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੀ।  "ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਖੁੰਝਾਈ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ 16 ਤੋਂ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਮਨਾਈਆਂ ਅਤੇ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।" "16 ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ, ਭਾਵੇਂ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਉਹ ਬਾਹਰ ਹਨ, ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਗਨ ਹਨ, ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਹੀ 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲੱਭ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।"  ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਹਟਾਏ ਜਾਣ ਅਤੇ ਜੋਸ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਸੈਂਡਰਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਇਕੱਲਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਜੇ ਵੀ ਕਾਇਮ ਹਨ। ਉਸਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਵਸਥਾ ਦੌਰਾਨ ਵਿਕਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।  "ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, 'ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ।' ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਸੜਕ 'ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਟੇਜ ਬੁੱਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਲਈ ਉੱਥੇ ਰਿਹਾ। ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਹਫ਼ਤੇ ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਕੌਫੀ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜੋ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਇੰਨੀ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਬਿੰਗ, ਕਲੱਬਿੰਗ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ ਜੋ ਤੁਸੀਂ 16 ਤੋਂ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਹੋ।"

 

ਸਮੱਸਿਆ ਵਾਲੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਅਤੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੇ ਵਿਕਾਰ

ਕੁਝ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਡਰ ਅਤੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕੁੜੀਆਂ, ਆਪਣੀਆਂ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ।

"

ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਸੰਦੀਦਾ ਖਾਣ ਵਾਲੇ, ਜਾਂ ਚੋਣਵੇਂ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਮਿਲਣਗੇ। 'ਮੈਂ ਇਸ ਤੱਥ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਖਾਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕੀ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ।' ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਹ ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਜਾਂ ਖਾਣ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਕਾਰ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਾਣ ਵੱਲ ਵਧੇਗਾ। ਦੁਬਾਰਾ, ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੀ ਉਸ ਭਾਵਨਾ ਲਈ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਸੁਣਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਸਦੀਆਂ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਉਦੋਂ ਵਿਗੜਦੀਆਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਵੀਆਂ ਵਿਦਿਅਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਇਕੱਲਤਾ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਨੂੰ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ CAMHS ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਰੀਜ਼ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ ਮਾਹਰ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।

ਏਲਸਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਤੋਂ ਫਿਓਨਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਐਲਸਾ, ਜੋ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਹਟਾਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਮਾਜਿਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਉਸ ਲਈ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਕਲੱਬਾਂ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਦੀ ਰਹੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਦੋਸਤੀ ਸਮੂਹ ਲੱਭਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਇਕੱਲੀ ਹੋ ਗਈ। "ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੇ ਬੱਚੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਾਜਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਚੰਗੇ ਸਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਸਨ? ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕੁਝ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।"  ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਏਲਸਾ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਤੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਝਿਜਕਦੀ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਨਵੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ, ਉਹ ਬਾਹਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਜੂਝਦੀ ਰਹੀ। ਫਿਓਨਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਚਿੰਤਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਧੀ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਡਾਕਟਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਬਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। "ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਚਾਰ ਪੱਥਰਾਂ ਵਾਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਘਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ... ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ। ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦੀ ਸੀ; ਉਸਨੂੰ ਪੈਨਿਕ ਅਟੈਕ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਪਰਿਪੱਕ ਹੋਣ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਬਸ ਫਿੱਕੀ ਪੈ ਰਹੀ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਉਸਦੀਆਂ ਪਸਲੀਆਂ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸੀ।"  ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ, ਐਲਸਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਗੜਦੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇਹ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਵੀ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਨੂੰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮਾਪੇ CAMHS ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਜਿਸਨੇ ਮਦਦ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ।  "ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਕਿ NHS ਨੇ ਕਦਮ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ CAMHS ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਅਸੀਂ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ, ਉਹ ਹੁਣ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੈ।"

 

ਰੂਬੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਰੂਬੀ ਦੀ ਮਾਂ, ਜੇਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੀ ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਨਾਲ ਲੜਾਈ 'ਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਦੁਖਦਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ। 2019 ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗਣ 'ਤੇ, ਰੂਬੀ ਇੱਕ ਟੀਅਰ 4 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇਨ-ਮਰੀਜ਼ ਸੀ। 20 ਜਦੋਂ ਲੌਕਡਾਊਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਿਸ਼ੋਰ ਖਾਣ ਸੰਬੰਧੀ ਵਿਕਾਰ ਯੂਨਿਟ। ਯੂਨਿਟ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਟਾਫਿੰਗ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਉਪਾਅ ਕਰਨੇ ਪਏ ਅਤੇ ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਠ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਰੂਬੀ ਨੂੰ 24 ਘੰਟੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਭੇਜਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਅਤੇ, ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਸਹਿਣ ਕਰੇਗੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਕਈ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਰੂਬੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ।  "ਮੈਨੂੰ [ਅੰਤ ਵਿੱਚ] ਵੀਕਐਂਡ 'ਤੇ ਸੈਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਥੈਰੇਪੀ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੇ ਉਸਦੀ ਰਿਕਵਰੀ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਈ"। ਰੂਬੀ 2020 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਈ ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਅਤੇ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਵਿਦਿਅਕ ਸੈਟਿੰਗਾਂ 'ਤੇ ਪਤਝੜ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਕੱਲੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਨਵੰਬਰ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਖਾਣਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਵਾਰਡ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਟੀਅਰ 4 ਬੈੱਡ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਲਿਜਾਣ ਅਤੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਖੁਦ ਟਿਊਬ ਫੀਡ ਕਰਨ ਦਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ। ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਰੂਬੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਸਨ।  "ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਕਿ ਇਹ [ਉਸਦੇ ਲਈ] ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਡਰ ਬਾਰੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ - ਇਸ ਲਈ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੈਰਾਸ਼ੂਟ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਡਾਕਟਰੀ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਮੈਨੂੰ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਵਾਰ ਨੈਸੋਗੈਸਟ੍ਰਿਕ ਟਿਊਬ ਪਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਜੇਕਰ [ਇਹ] ਗਲਤ ਥਾਂ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਜੋਖਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।" ਫਰਵਰੀ 2022 ਵਿੱਚ ਰੂਬੀ ਦੀ ਸਿਹਤ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਵਿਗੜ ਗਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਟੀਅਰ 4 ਯੂਨਿਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿਸਤਰਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਉਪਲਬਧ ਬਿਸਤਰਾ 250 ਮੀਲ ਦੂਰ ਸੀ। ਆਉਣ-ਜਾਣ 'ਤੇ ਕੋਵਿਡ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਰੂਬੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੂਰ ਰਹੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਠੀਕ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੇਨ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਰੂਬੀ ਲਈ ਇਸ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ "ਦਸ ਗੁਣਾ ਬਦਤਰ" ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

 

ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ

ਅਸੀਂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਮੁੜਨ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਈ ਬਾਲਗਾਂ ਤੋਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ, ਇਕੱਲਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਲਾਕਡਾਊਨ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇਕਸਾਰਤਾ ਅਤੇ ਇਕੱਲਤਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸਮਝਿਆ।

"	ਕੋਵਿਡ ਦੌਰਾਨ ਨੌਜਵਾਨ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸੈਂਟਰਾਂ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਨਾਈਟਰਸ ਆਕਸਾਈਡ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਬਣ ਗਈ। – ਯੂਥ ਵਰਕਰ, ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ ਲਿਸਨਿੰਗ ਈਵੈਂਟ

"

ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਘਾਹ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੋਕੀਨ ਅਤੇ ਗੁਬਾਰੇ ਪੀਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। 21 ਅਤੇ ਉਹ ਡੱਬੇ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ 22 … ਉਸਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲਈ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੋ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਰੱਦ ਹੋ ਗਿਆ, ਇਸ ਲਈ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਹਰ ਰਾਤ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਆਈ ਤਬਦੀਲੀ ਨਾਲ ਸਿੱਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। - ਵੇਲਜ਼ ਦੇ ਇੱਕ 18 ਸਾਲਾ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ

"

ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਏ। ਕਿਉਂਕਿ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਤੇ ਹੁਣ, ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੈ। – ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵਰਕਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਕੁਝ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸੰਗਠਿਤ ਅਪਰਾਧ ਗਿਰੋਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ੇ ਵੇਚਣ ਲਈ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਭਰਤੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਉਪਭੋਗਤਾ ਵੀ ਬਣ ਗਏ।

"	ਗੈਂਗ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ੇ ਵੇਚਣ ਜਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ਉਕਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਡੈਨੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਡੈਨੀ ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਗਰੁੱਪ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅਰਧ ਸੈਨਿਕ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ।  "ਅਰਧ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਡਰੱਗ ਸਾਮਰਾਜ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਪਰਾਧਿਕ ਗਿਰੋਹ ਹਨ। ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧੀ ਅਤੇ [ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ] ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ 50% ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਨਦੀਨ ਜਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਨਮੂਨਾ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਇਦ ਔਖਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ [ਕੁਝ] ਦੁਕਾਨਾਂ ਬੰਦ ਸਨ। ਉਹ ਉਦੋਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਨੁਸਖ਼ੇ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਇੱਕ ਮੁੱਦਾ ਬਣ ਗਈਆਂ, ਕੋਕੀਨ ਦਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਡਰੱਗ ਗਿਰੋਹਾਂ ਨੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰੈਂਕ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਇਸ ਕਰਜ਼ੇ ਨੂੰ ਵਧਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਲਈ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜੋ ਲੋਕ 24 ਘੰਟੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਸਨ, ਉਹ ਕੰਧਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਲਿਆ। ਇਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਫੈਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਜੋਂ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਅਸਲ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸੀ।" ਡੈਨੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਦੱਸਿਆ।  "ਮੇਰੇ ਕੋਲ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕੋਕੀਨ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਹੱਲ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਭੰਗ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਇਹਨਾਂ [ਡਰੱਗ] ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਬਸ ਬਰਫ਼ਬਾਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣਾ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਸੀ। ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅਰਧ ਸੈਨਿਕ ਰੈਂਕ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।"  ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਡੈਨੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਲਈ ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।  "ਸਾਡੇ ਕੋਲ 18-24 ਸਾਲ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ 12 [ਲੋਕ] ਸਨ। ਇਹ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ 12 ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਅੱਧੇ ਤੱਕ ਸੀ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ 'ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਸਕੀਏ। ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੜਕਾਏ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, 'ਠੀਕ ਹੈ, ਆਓ, ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਵਾੜ ਪੇਂਟ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਜਾਇਦਾਦ 'ਤੇ ਕੁਝ ਬਾਗਬਾਨੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ।' ਇਹ ਉਦੋਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿੱਥੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਾਡੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ - ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ। ਅਸੀਂ ਪਹਾੜੀ ਸਾਈਕਲ ਖਰੀਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵਾਰੀਆਂ 'ਤੇ [ਜਦੋਂ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ] ਕੱਢਿਆ। ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਚੰਗੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਾੜ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਉਣਾ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਰਨਾ, ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਟਰੈਕ 'ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।"

 

ਆਤਮਘਾਤੀ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਡੂੰਘੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਵਿਲੱਖਣ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਇਕੱਲਤਾ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਔਨਲਾਈਨ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਅਨੁਭਵ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਮੁਸ਼ਕਲ ਜਾਂ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰਪੂਰਨ ਪਰਿਵਾਰਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਲਈ, ਨਿਯਮਤ ਰੁਟੀਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਕਾਰਨ ਇਹ ਦਬਾਅ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਮਦਦ ਲਈ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ।

"	ਮੇਰੇ ਔਟਿਸਟਿਕ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਕਈ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪੈਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਆਪਣਾ ਸਹਾਇਤਾ ਨੈੱਟਵਰਕ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਦੋ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਦਿਲ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਗੁਆ ਸਕਦੀ ਸੀ... ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਇਸ ਸਾਲ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਠੀਕ ਹੋਇਆ ਹੈ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ CAMHS ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੇਸਲੋਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨ ਸਨ ਜੋ ਜੋਖਮ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ [2024 ਵਿੱਚ] ਛੱਡਿਆ, ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਕੇਸਲੋਡ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਜਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਹੇ ਸਨ ਜਾਂ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਸੋਗ ਦੇ ਅਨੁਭਵ 

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਲਗਾਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਭਾਵੁਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਾ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਮੌਤ ਅਤੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਆਮ ਅਭਿਆਸਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਉਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਅਕਸਰ ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਧੀਆਂ, ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਣਸੁਲਝੇ ਸੋਗ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ। ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਦਿਅਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜਤਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਕਿਸੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਲਝਣ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ।

"

ਸਾਡੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਵੇਗੀ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਰੀਏ। ਉਹ ਔਨਲਾਈਨ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਗੁਬਾਰੇ ਛੱਡੇ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਸ ਸਭ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਲਈ ਜਾਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਸੀ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਡਾਊਨ ਸਿੰਡਰੋਮ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਡੈਡੀ ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਰਵਾਇਤੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜੋ ਕੈਥੋਲਿਕ ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵੇਲੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ। ਉਹ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, "ਕੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੀ ਮੇਰੀ ਦਾਦੀ ਅਤੇ ਦਾਦੀ ਸਵਰਗ ਗਏ ਸਨ?" ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦੇਵਾਂਗਾ 'ਹਾਂ, ਉਹ ਸਵਰਗ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਰੱਬ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।' ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਦਿਲਾਸਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇਹੀ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਨ, 'ਖੈਰ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕਬਰ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।' ਜਾਂ, 'ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੈਪਲ ਜਾਂ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੇਲ ਮੈਰੀਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। – ਯੂਥ ਵਰਕਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਸਮਾਜਿਕ ਦੇਖਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ, ਜਾਂ ਹੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਜੈਵਿਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਨੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ] ਜਾਂ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਮੌਤ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸੋਗ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਅਕਸਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲਗਾਵ ਅਸੁਰੱਖਿਆ, ਤਿਆਗ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ, ਉਦਾਸੀ, ਚਿੰਤਾ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਮੁੱਦੇ। 

"

ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਜਾਂ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਦੀ ਓਵਰਡੋਜ਼ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਰ ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪਾਰਕ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਨੇੜਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਲਗਭਗ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੋਵੇਗਾ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਸੀ ਜੋ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਇਸ ਲਈ [ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ] ਉਹ ਮੰਮੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ ਦਸ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਮਝਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸਮਾਂ ਸੀ। - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪੜਦਾਦੀ ਦੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਣ, ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਦੀ ਉਸਦੀ ਯੋਗਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਭੁਲਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਹ ਉਸਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਤਾਜ਼ਾ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਵੀ [ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ] ਉਹੀ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਿੰਨਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ। - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਸਟਾਫ਼, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਰੱਖਣਾ ਪਿਆ।

"

ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਬੱਚੇ ਅੱਠ ਅਤੇ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਂ 30 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿੱਥੇ ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ 'ਓਹ, ਪੇਰੀ-ਮੇਨੋਪੌਜ਼ਲ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਉਮਰ ਹੈ,' ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕੋਵਿਡ [ਲਾਕਡਾਊਨ] ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕੀ। 'ਓਹ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਭੇਜੋ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਈਮੇਲ ਭੇਜੋ।' ਅਤੇ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੀ 2022 ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸਨੂੰ ਮਾਹਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਰੈਫਰ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਚਾਰ ਜਾਂ ਪੰਜ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕੀ। ਉਸਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਅਥਾਰਟੀ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਪਿਆ। ਉਸਦੀ ਧੀ ਅਜੇ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ 'ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਦੀ ਮੌਤ ਇਸ ਲਈ ਹੋਈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।' ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਪਿਆ, 'ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋ'। – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ।

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੋਗ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਿਵੇਂ ਅਸੰਗਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਉਪਲਬਧਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਸੀ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ CAMHS, ਚੈਰਿਟੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਅਕਸਰ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਮ ਮਦਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸੋਗ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।

"

ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਇੰਨਾ ਅਚਾਨਕ ਹੋਇਆ [ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਾਦਰੀ ਮੁਖੀ ਦੀ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਮੌਤ] ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਸੀ। ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸੋਗ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। - 10 ਅਤੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

ਸਾਡਾ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ [ਓਵਰਡੋਜ਼ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ] ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਵੀ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ, ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ CAMHS ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਨਿਯਮ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਥਾਈ ਸੈਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਸੋਗ ਸਹਾਇਤਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਜਾਂ ਟੈਲੀਫੋਨ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸ ਸਹਾਇਤਾ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਪਹੁੰਚ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕ੍ਰੀਨ ਅਤੇ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸੈਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ।

"	ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਨ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੋਗ ਮਨਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲੱਭਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਟੈਲੀਫੋਨ ਜਾਂ ਵੀਡੀਓ ਕਾਲ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਔਨਲਾਈਨ [ਸੈਸ਼ਨਾਂ] ਲਈ ਉੱਥੇ ਬੈਠਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸੀ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵੇਲਜ਼

ਟਰੇਸੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ  ਟਰੇਸੀ ਇੱਕ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸਹਾਇਤਾ ਨਰਸ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸੋਗ ਮਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਉਸਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਪੇਸ਼ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਾਰੇ ਭਾਵੁਕਤਾ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। "ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜੋ ਦੇਖਭਾਲ ਵਿੱਚ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪੇ [ਕਈ] ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। [ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਮਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੋਗ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸੀ।"  ਟ੍ਰੇਸੀ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਚੈਰਿਟੀ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ, ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਟੀਮ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਸਹਾਇਤਾ ਤਰੀਕੇ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਔਨਲਾਈਨ ਖੋਜ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੈਮੋਰੀ ਬਾਕਸ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਛਾਪਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।  "ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਦੁਆਰਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਾਸਟਰਲ ਸਹਾਇਤਾ ਜਾਂਚ ਕਰੇਗੀ, ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲ ਹੋਵੇਗੀ। ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਬੱਚੇ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਹੈ ਨਾ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕਣਾ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੈਰਿਟੀਆਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੈਫਰ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ, 'ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਰੈਫਰਲ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਹੇ ਹਾਂ,' ਜਾਂ 'ਇਹ ਦੋ ਸਾਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।"  ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਅਸਥੀਆਂ ਕਿੱਥੇ ਖਿੰਡੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ। "ਉਹ [ਮ੍ਰਿਤਕਾਂ] ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ [ਫੰਡ ਕੀਤੇ] ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਨਿੱਜੀ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਜਾਂ ਸਸਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇਹ ਹੋਇਆ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅਸਥੀਆਂ ਕਿੱਥੇ ਖਿੰਡੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਕੌਂਸਲ ਦੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ 'ਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਬਰਸਤਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਗਰਿੱਡ ਦੇਣਗੇ। ਕੌਂਸਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਖਿੰਡਾਇਆ ਹੈ। 'ਉਹ ਇਸ ਗਰਿੱਡ ਵਿੱਚ ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ, ਜਾਂ ਉਸ ਗਰਿੱਡ ਵਿੱਚ'। ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਲਈ ਉਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੱਭਣੀ ਪਈ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈ।"

7 ਸਰੀਰਕ ਤੰਦਰੁਸਤੀ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ

ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ

ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਥਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਪੱਧਰ, ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਫ਼ਰਕ ਪਾਇਆ। ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜ, ਰਿਹਾਇਸ਼, ਇਲਾਕੇ ਅਤੇ ਬਾਹਰੀ ਥਾਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਕਈ ਕਾਰਕਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਹਤ ਅਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ।

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਅਤੇ ਹਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਬਾਹਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਦੇ ਰੁਟੀਨ 'ਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ।

"

ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ, ਸਾਡਾ ਘਰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਂਝਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਵਾੜ 'ਤੇ ਗੇਂਦਾਂ ਮਾਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੇ ਫੁੱਟਬਾਲ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ, ਬਿਨਾਂ ਰੁਕੇ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਨਿਕਲੀ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛੋ, ਤਾਂ ਉਹ ਸੀ ਉਹ। - 6 ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸੈਰ ਲਈ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਇਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਰਾਤ ਦੇ ਦਸ ਵਜੇ ਜਦੋਂ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸਾਡੇ ਦੋ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਯਾਤਰਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਿਹਤਮੰਦ ਸੀ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	ਜੇ ਮੈਂ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ, ਦੋ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਆਕਾਰ ਦਾ ਬਾਗ ਹੈ; ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਬਾਗ਼ ਜਾਂ ਨੇੜਲੇ ਪਾਰਕ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲੱਗਿਆ।

"

ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਤਾਂ ਬਾਗ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਪਾਰਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਬਾਗ਼ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੋ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਮੋਟਰ ਗਤੀਵਿਧੀ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੈਰ ਲਈ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਿਲਣਗੇ। - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਛੋਟੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸਰਗਰਮ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਕਸਰਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪੜਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਰਨ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ, ਲਈ ਸੀ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ।

"

ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਾਵਾਂ ਦਾ ਅਸੀਂ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੋਟਲ ਜਾਂ ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਜਾਂ ਪਾਰਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਇੱਕ ਸੀਮਤ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜਿੱਥੇ ਕੁਝ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕੋਲ ਰੀਂਗਣ ਜਾਂ ਘੁੰਮਣ-ਫਿਰਨ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਤੁਰਨ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਉਹ ਤੁਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਤੁਰਨ ਜਾਂ ਰੀਂਗਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਕੁਰਸੀ 'ਤੇ ਜਾਂ ਬਿਸਤਰੇ 'ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਸ਼ਰਣ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਟਲ ਦੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਥਾਈ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੀ, ਅਕਸਰ ਕਈ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੇਡਣ ਜਾਂ ਭੱਜਣ ਲਈ ਸਾਂਝੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ।

"	ਹੋਟਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੌੜਨ ਜਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਦੀ ਵੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਮਰਾ ਮਿਲੇਗਾ ਅਤੇ ਬੱਸ। ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਦੇ ਹੋਣਗੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਂ, ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਦਾਦੀ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ। - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਘੱਟ ਆਮਦਨ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਤੰਗ ਅਤੇ ਅਢੁਕਵੇਂ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਘਰਾਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਉੱਲੀ ਵਾਲੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਬਿਤਾਈ, ਜਿਸਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਾਹ ਦੀ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਗੰਭੀਰ ਅਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ ਹੈ।

"	ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਬਗੀਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਲੀ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਸੀ। ਉਹ ਬੱਚੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। - ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ  

ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਗਤੀਵਿਧੀ ਪੱਧਰ, ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ, ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਦੇ ਰੁਟੀਨ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਈ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਦੇ ਕਾਰਨਾਂ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਹੋਣਾ, ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਬੰਦ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ-ਅਧਾਰਤ ਸਮੂਹ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਡਾਂਸ ਕਲਾਸਾਂ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ।

"	ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰਕਤ, ਤਾਕਤ, ਮਰੋੜ, ਮੋੜ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਹਰਕਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ABC, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਹਿੱਸਾ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੱਕ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ... ਅਸਲ ਸਰੀਰਕ ਹਰਕਤ ਅਤੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮੌਕਾ ਸੀ। – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪੈਣ ਕਾਰਨ ਘੱਟ ਸਰਗਰਮ ਹੋ ਗਏ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਲਈ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਸਨ।

"	ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਪੁੱਤਰ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ 3 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕੋਈ ਨਰਸਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਨੂੰ ਊਰਜਾ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਖੇਡ ਦਾ ਮੈਦਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, 30 ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੈਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੋਈ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੋਈ ਖੇਡਣ ਦੀਆਂ ਤਾਰੀਖਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਕੋਈ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੋਈ ਟ੍ਰੈਂਪੋਲਿਨ ਪਾਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੋਗਦਾਨੀਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਕਸਰਤ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਸੀ ਜੋ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਜਾਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਛੇਵੀਂ ਜਮਾਤ ਜਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਲਾਜ਼ਮੀ PE ਕਲਾਸਾਂ ਨਹੀਂ ਸਨ।

"	ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ, ਜੋ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਧਦਾ-ਫੁੱਲਦਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਲਗਭਗ ਚੁੱਪ ਨੌਜਵਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਹੁਣ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਗੀਤ, ਖੇਡ ਅਤੇ ਸਕਾਊਟਿੰਗ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। – ਨੌਜਵਾਨ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

ਉਹ ਜਿੰਮ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਖੇਡਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਛੇਵੀਂ ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਉਹ ਮਿਸ਼ਰਤ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੁੰਦੀ। ਖੇਡ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣਾ, ਫੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਣਾ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਗੇਮਿੰਗ ਕਰਨਾ, ਗੇਮਿੰਗ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ। – 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

ਬੌਬੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ  ਕੈਟੀ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਥੈਰੇਪਿਸਟ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਰਧ-ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਬੌਬੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜੋ ਓਲੰਪਿਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਤੈਰਾਕੀ ਵਿੱਚ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਸਵੀਮਿੰਗ ਪੂਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਿਖਲਾਈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅਭਿਆਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਜਾਂ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਲਈ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ। "ਉਹ ਜੂਨੀਅਰ ਪ੍ਰੀ-ਓਲੰਪਿਕ ਵਰਗੇ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਇੱਕ ਤੈਰਾਕ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਟੀਮ ਜੀਬੀ ਲਈ ਕੁਆਲੀਫਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਜਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਤੈਰਾਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਸਵੇਰ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਖਲਾਈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਦੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੌਕੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਸਿਖਲਾਈ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਉਹ ਖੁੰਝ ਗਿਆ।" ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੌਕਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਨਾਲ ਬੌਬੀ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਅਸਰ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਕੈਟੀ ਨਾਲ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਤੈਰਾਕੀ ਉਸਦਾ ਜਨੂੰਨ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਤਾਂ ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਪਛਾਣ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। "ਉਹ ਕੋਵਿਡ ਕਾਰਨ ਹੀ ਕਾਉਂਸਲਿੰਗ ਲਈ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਦਾਸ ਸੀ। ਤੈਰਾਕੀ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੰਤੁਲਿਤ ਅਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਰਹਿਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ। ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਪਛਾਣ ਸੰਕਟ ਵਾਂਗ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।"

ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਲੌਕਡਾਊਨ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਖੇਡਾਂ ਜਾਂ ਗਤੀਵਿਧੀ-ਅਧਾਰਤ ਕਲੱਬਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਐਕਸੈਸ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਕਸਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਵਜੋਂ ਬਾਹਰ ਸੈਰ ਕਰਨ ਜਾਣਾ, ਆਪਣੇ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਘੁੰਮਾਉਣਾ ਅਤੇ ਔਨਲਾਈਨ ਕਲਾਸਾਂ ਰਾਹੀਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਸਰਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।

"	I think activity levels were low, unless children were doing Joe Wicks classes with their family or running around their houses. – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਵੇਲਜ਼

"	My daughter’s dance classes were kept on during the whole pandemic via Zoom in my living room. So, I was really lucky that my children didn’t become couch potatoes, watching telly and their games, constantly. – Parent of children aged 11 and 12, Scotland

Some young people were able to prioritise exercise during the pandemic, for example by going for regular runs or walks. Many were in university accommodation or returned to their family home during the lockdown. Some found exercise was their only opportunity to get outside during pandemic restrictions and they developed exercise routines and habits that continue to this day.

"

I probably got healthier during lockdown if I’m honest. I just had more time on my hands to exercise and run … So, I exercised more and I ate healthier. I was just in a better routine, than at university when I was busy doing the things you do at university, like drinking too much! – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	Being at home gave me more time to spend with my family at home, I got into a nice routine and actually started losing a bit of weight thanks to being encouraged to go out and get daily exercise! - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

 

Diet and nutrition

Children’s access to healthy meals during lockdown differed greatly based on the family’s financial and other circumstances. Some children ate healthier diets during the pandemic because their parents had more time to cook nutritious meals. Due to the lockdown restrictions, some children benefited from parents having developed better routines for food shopping, preparing meals and eating as a family.

"	I think we probably ate better because you could only go shopping once a week and it was like a big event, so we’d come home and we’d wipe everything down, then you ended up making proper meals, because we were probably better at just eating what was there. – Parent of children aged 9 and 11, Wales

"	We probably ate better. We had no junk. Hardly any takeaways. I was cooking proper Indian food. With lots of veg and loads of dahls that take a bit too long to cook when normally you come home from work - 16 ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Some young people were also able to develop healthier eating habits over lockdown because their lives had slowed down, with fewer university and work responsibilities.

"

The pandemic probably had more of a positive impact on my physical well-being because I had moved back home, so I was getting my meals cooked for me by my parents … at uni I ate like rubbish and drank … So, it probably had a better impact on my physical health. – ਨੌਜਵਾਨ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Professionals described how children and young people in children’s homes were provided with meals from ‘Covid menus’ during lockdown. This meant they ate normal healthy meals, even when they were unable to leave their rooms.

However, other children faced food poverty during the pandemic. Parents and professionals expressed how many families already faced difficulties in accessing enough food before the pandemic, relying heavily on foodbanks. With lockdown measures in place, children lost access to breakfast and lunch provided in schools. This was particularly problematic for children eligible for free school meals as their parents struggled to afford the additional cost of extra food.

"	I feel I have had to financially take a hit to get through lockdown, it has cost me a lot in lost work earnings due to reduced working hours, the loss of free school meals costed me more, and the burden of responsibility for my child’s education. - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

Children were coming to our group sessions smaller than before because they were not eating as much because they were not getting school dinners anymore. Most of the children I work with are in food poverty. Before lockdown, they would be getting free school meals for lunch every day and then, suddenly, it fell onto the parents to provide that. That’s why we started doing food deliveries. - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

There’s not been much recognition about how underlying inequalities affected people’s Covid experience … if you’re a white middle-class person, of course your children suffered, but it’s nothing like what happened to the children from other communities … Not everybody was baking bread with their children and spending time in the garden. That’s not what was happening. The harms are just absolutely multiplied for those who don’t have existing resources. - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Some families faced difficulties accessing affordable food stores or food banks during lockdowns. During this challenging time some children lost weight, despite parents making sacrifices such as skipping meals or avoiding public transport to save money for food.

"

The vulnerable families that I was working with, not having access to money, not having access to shops, people didn’t drive, so they were walking to the Co-op, or the Scotmid that cost a fortune, they were relying on foodbanks, and parcel deliveries. Kids’ physical health was impacted by not having good nutrition, and their family not having a lot of money to provide food … And families were having to walk with young kids [rather than take the bus] to be able to work their budget, budget their money to be able to feed their family. – Social Worker, Scotland

"

We provided food bank vouchers which skyrocketed during lockdown. The food banks closed for various reasons, like they weren’t getting the donations or it wasn’t safe. So, a lot of the time what we would see parents forego meals to feed the children. Or when we’d see children, they would sometimes be saying they were hungry, or we would get requests for destitution payments to be made. – Social worker (working with survivors of domestic abuse), Scotland

"	The lockdown, that impacted on him. His weight actually drastically dropped, you know. You’re talking about a young fellow who was, what, just over 6 foot and weighed something like 9.5, 10 stone. So, it had an impact on his physical health. – ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

At the start of the pandemic, families eligible for free school meals faced significant challenges in feeding their children.  Although systems across the UK were introduced to support families on free school meals, there were delays and glitches in implementation.  However, we heard from a number of community groups and schools who responded immediately to support their families most in need by distributing food parcels and vouchers.  Some spent hours everyday delivering parcels to family homes to ensure they had food to eat.

"	In particular, it was amazing how school staff stepped in to try to support wellbeing, with weekend and evening working and by distributing food parcels and vouchers to families who would normally get free school meals – ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

I was part of the pastoral team that ensured that every free school meal student was provided with a free school meal on a daily basis. So, we were the ones that went out in the minibus and delivered those. It could take up to three or four hours a day, sometimes, delivering the free school meals. But we had an obligation to provide that free school meal. – Pastoral care staff, England

Other professionals thought the support offered was inconsistent and poorly managed, leaving children without enough food. The online free school meal voucher system in England was unable to handle the volume of website traffic and was difficult to navigate. This meant that some children and young people struggled to get food during the pandemic.

"

The impact on the kids that weren’t getting their free school meals was massive. There were different community initiatives in certain areas so that people could still access food but they weren’t consistent throughout the whole country. It really was dependent on what community links and resources you had to access warm, nutritious food. The loss of access had a huge impact on children’s physical health and wellbeing - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

I had to organise free school meal vouchers for the pupils not in-school using the absolutely awful online voucher system which was in no way equipped to deal with the volumes. I used to have to get up at 3am to place orders on the online voucher system as it was the only time I could get access without being kept in a perpetual loop. – School worker, England

Sruti’s story  Sruti was an Assistant Head Teacher and SENCO at a large primary school with a high level of deprivation. The start of the pandemic was a chaotic time for her team as they attempted to create new systems for supporting and safeguarding pupils over lockdown. This included making sure that children eligible for free school meals received other support. “It’s safe to say that I’ve never worked harder and for someone who works in education that is quite the feat, considering we give our souls to our communities. We were a leadership team of six who had to adapt constantly to changing demands from the government, new rules and a highly anxious community. We had very little time to put into place new systems. This included surveying every single family, so we knew what jobs our parents did, who was going to be at home with children, who needed support and safeguarding. During the start of the first lockdown, Sruti worked tirelessly to make sure eligible families could access vouchers that replaced free school meals. She saw parents who would have been unable to properly feed their children without this support. “I had a camping chair that I kept in the boot of my car. I drove from house to house, sitting in people’s gardens and helping them to fill out forms so they could claim the free school meals vouchers. Thankfully as a team we knew which parents were illiterate so I could call them up and offer help without them having to lose face or admit that they didn’t have enough money to feed their children because they couldn’t understand the forms.”

During lockdown, many ethnic minority families faced sudden barriers to accessing specific ingredients essential for their traditional cooking. This meant parents often had to buy less familiar foods and prepare meals that were not part of their usual diet, making it difficult to maintain nutritionally balanced meals for their children. Relying on unfamiliar foods sometimes led to a reduction in overall diet quality, impacting on children’s nutritional health.

"

We did notice … for the multicultural families, they were coming back and the children were a lot thinner, because they weren’t able to go and get all of the food that they ordinarily would eat … We had a lot of feedback from parents saying that they struggled during the pandemic because of this. - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਅਭਿਆਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Some asylum-seeking children were housed in hotel rooms with no access to a kitchen during lockdown. Contributors recalled that they had to rely on the food provided by the hotel and what they could occasionally buy from nearby shops. As a direct result of this, these children had a very poor diet and many were malnourished.

"	As part of my job, after lockdown, I surveyed around 21 hotels housing asylum seeking families, most of the kids were malnourished and the kids weren’t getting the appropriate food and they were having anaemia. - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

Some professionals saw an increase in children seeming weaker and undernourished because their bodies did not receive sufficient essential nutrients including vitamins and minerals necessary for proper growth.

"

I think children struggled to even get the right vitamins because what they were having to eat was long-life shelf products, which left them with not a lot of vitamin intake. I remember seeing a lot of children quite pale with black under eyes and things like that in these children that were suffering throughout the food insecurity. - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

Contributors also mentioned that some children and young people lacked vitamin D, which commonly happens when someone does not get enough time outside in the sunlight.

"	We have a big issue with vitamin D deficiency … that came post-Covid … so what we do now is issue vitamin D drops to every single child in our caseload who is not drinking baby formula. - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"	My doctors also believe that lockdown could have caused my vitamin D deficiency which also effects being able to gain weight and gain muscle. - ਨੌਜਵਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Some parents and professionals said they have seen a lasting impact of the pandemic on some children’s relationship to food and their diet. They described children being more selective about food and choosing to eat less healthy meals that do not provide a balanced diet.

"

But we’ve got so many picky eaters now, it’s absolutely ridiculous, like the amount of children who will go for school dinner and it’ll literally just be a cheese panini and they don’t want anything else touching on their plate … I think they were allowed to eat whatever they wanted at home. And then they come back in, ‘But I don’t want that, I don’t like.’ And we have never had it that hard. – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	My youngest’s eating habits are terrible now. Whereas before Covid she would have eaten anything … but a lot of things that she ate before she doesn’t eat now. - 9 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

 

Patterns of weight gain  

Some parents shared examples of children putting on weight and becoming less healthy during the pandemic. They linked this to children being less active during lockdown and eating more food that was often lower quality, cheaper and more processed. Some parents also discussed the role of boredom, with their children ‘comfort eating’ more to pass the time indoors

"

My son’s eating habits became really bad during lockdown, instead of eating breakfast, going to school, eating school lunch, he would be snacking more during the day, and drinking fizzy drinks late at night. We noticed that the children would be snacking more, eating because they’re bored, not because they’re hungry, choosing to have more oily and carby food. Their whole routine and diet changed – Parent of children aged 5, 10, and 14, Scotland

"

The boredom factor, as well and what I also found was they were both comfort eating. They were eating! They put on so much weight, because it was something [to do]. They didn’t have anything else to do, other than just going through cupboards and going through the store. - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

We heard from some parents how their feelings of worry and anxiety during lockdown were linked to their children gaining weight and becoming less healthy. Eating more was often seen as a way to manage their emotions during the stress and uncertainty of the pandemic. In some cases, contributors gave examples of the weight gained during the pandemic not being lost and children developing chronic illnesses like diabetes linked to their poor diets.

"	He’s now got type 2 diabetes, recently diagnosed. He was a very fit and sporty young man and as soon as Covid hit, that all stopped. He stopped doing sports, he gained a lot of weight. It’s had a huge amount of ramifications. - ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Jason’s story Mia is a mother in Wales whose son was near the end of primary school during the pandemic. Before the pandemic, her son Jason was very active and athletic and enjoyed spending time outdoors exploring. However, during lockdowns, Jason was stuck at home and ended up gaining a substantial amount of weight: “My eldest was very lean, he was very agile, he was always able to climb trees, he was on the go all the time. He was very strong and very energetic. Then during the pandemic he piled on a lot of weight.”  After the pandemic, Jason was unable to lose the extra weight. Mia feels that this is continuing to impact his health, weight and motivation to exercise to this day. “That still knocks him until this day because he hasn’t been able to shift it. He’s 13, going through the changes, he’s got that puppy fat, but he’s never been able to lose what he gained during the pandemic. He was a lot more active before the pandemic.”

 

Infant feeding 

Contributors reported that some mothers  faced problems feeding their newborn babies during lockdown. Some struggled to buy baby formula because of shortages in local shops and online. The financial pressures some faced during the pandemic also made it difficult to afford baby formula. 

We also heard that some mothers benefited from the additional time at home to breastfeed during lockdown, while many still found breastfeeding difficult without the usual post-natal support from health visitors, midwives and other professionals. This led to negative health impacts, such as babies who are tongue-tied ²³ being underfed and losing weight.

"

There is that element that mothers were at home so there’s less distractions, and there’s no visitors coming round so that had a positive impact on their time to breastfeed, but generally I think it was quite negative because with breastfeeding you need that face-to-face rapport if the positioning is not right and then you need that ongoing peer support with it, which they didn’t have. - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	There were no baby groups, no clinic visits, no connections with other mums and quite quickly the requirement to look after a newborn and home school a 4-year-old simultaneously. - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Gina’s story Gina is a health visitor in England who works closely with new mothers and their babies. She described how lockdown caused mothers to miss out on essential breastfeeding support from midwives and health visitors, due to resourcing pressures and restrictions on face-to-face visits. “The level of support we give around being on latch was totally impacted in lockdown. Remember the mums that didn’t have anyone with them to provide support. The midwives on the post-natal wards would normally do everything for the mums, but then over lockdown the breastfeeding support probably wasn’t there. These mothers didn’t have their partners or any family members with them … so if the midwives weren’t able to do that, then it’d be over to the health visiting service but the health visitors weren’t there and the infant feeding team couldn’t do it.”  Some mothers were not able to breastfeed properly, with some giving up entirely. After lockdown, Gina saw cases where the baby was not feeding properly because they had an untreated tongue-tie. This caused them to lose weight at a key stage in their development that has lasting impacts on their health as they grow older.  “We had mums giving up breastfeeding because the latch was not good and very painful and then babies had tongue-tie. It really did impact and was quite a big thing because normally we’d book mothers into our clinic, we’d observe the tongue-ties … I remember quite a few cases where there were very distraught mums, with babies that weren’t gaining weight properly, faltering to grow because the latch wasn’t right.”

 

Sleep patterns

Over the course of the pandemic, children and young people’s sleep patterns changed.  Parents and teachers explained how children and young people’s bedtime and wake up time were disrupted by the change of routine associated with lockdowns and having to stay home. Keeping a regular sleep pattern was particularly difficult at the very beginning of the first lockdown when schools were not yet set to teach online. For some children the initial disruption to sleep patterns continued irrespective of school morning classes. 

Parents explained how children and young people would stay up later on their phones, watching TV or gaming despite warnings and sometimes against their parents’ knowledge.

"

The societal norms of getting up at eight am to go to school, then come back, then have dinner, then go out to go to a youth club, those structures just totally disintegrated. And that meant that there’s no norm in terms of going to bed at a proper time. Young people were doing all-nighters, going to five in the morning gaming with somebody in America and then parents trying to get them up to go to breakfast were unaware that their child had been up for most of the night gaming. - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

"

Their sleeping habits were out of the window because they knew they were not accountable to anybody, in terms of going to school. A lot of their friends stayed online, like midnight and all that. I remember, sometimes, you’re sleeping, it’s past midnight and you’re hearing little voices in their rooms. You go in, they’re always on a gadget. You’re like, ‘Goodness me.’ He’s on a device. - 6 ਅਤੇ 9 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

I remember having conversations with particular boys in my class who would often be playing on their PlayStation late at night, because they weren’t allowed outside to meet up or socialise with their friends. That they could have a chat with them whilst playing on their PlayStation for three or four hours at night, and then it runs past midnight. That probably still happens now but that had more of an impact during lockdown because of the lack of being able to do anything else - ਸੈਕੰਡਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Late nights meant that some children struggled to engage with remote learning the next day. Teachers gave multiple examples of children sleeping during online classes.

"	Sleeping patterns changed during the pandemic. During the pandemic, there were lots of time when students were actually sleeping during online classes. They’d wake up, log themselves on, and go back to sleep during a remote lesson. - ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਅਧਿਆਪਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Parents explained how problems with sleep that started during the pandemic, continue to impact their children’s sleep still.   

"

My daughter still goes to bed later and I think that that did start during the pandemic. When she started to go back to school, it was pretty hard to convince her that she needed to go back to bed at eight o’clock. It’s like, alright, five more minutes, and suddenly it’s half-nine, quarter-to-ten and she’s still up. That definitely didn’t happen before Covid. She’d have been in bed on time. – Parent of children aged 8 and 5, England

 

Dental treatment

Children and young people were unable to receive essential dental care during lockdown. Contributors linked this to problems like tooth decay, especially in young children, where teeth are more vulnerable to damage or decay.

"	My youngest child has had to have a tooth removed due to not having any dental checkups for such a long time over Covid. - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

One little boy, really, they’d booked in to have a couple of teeth extracted and had to wait and was in so much pain, he ended up being admitted to hospital. That caused a lot of anxiety. It wasn’t anybody’s fault but had he been able to go to the dentist, then that wouldn’t have escalated and that wouldn’t have happened. He ended up being sedated to have a couple of teeth out, whereas that wouldn’t have happened pre-Covid. - ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ, ਵੇਲਜ਼

The lack of routine dental appointments for children meant parents were not told how to prevent tooth problems worsening. Parents told us about how this led to children having poor dental hygiene, tooth decay and losing teeth early.

"	I feel like medically, I was let down by the NHS, having been waiting several years for dental treatment, and then not being seen at all and shipped around waiting lists meant that the 5 fillings I was supposed to have turned into 13 fillings and 3 teeth removed. – ਨੌਜਵਾਨ, ਵੇਲਜ਼

 

Immunity to disease 

Parents and teachers shared how children and young people experienced high levels of illness when returning to school and other social settings where they mixed with others. They related this to reduced exposure to peers during lockdown, which limited their interaction with common diseases and meant their immune systems did not develop properly.

"	The year he went back to secondary, the first term he was ill continuously picking up infection after infection in school and then spreading it at home. - ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Noah’s story Saoirce is the mother of a young boy called Noah in Northern Ireland whose nursery closed at various points during the pandemic. On his return to nursery after lockdown, Noah repeatedly became ill, along with the rest of his class.  “When he actually went to nursery, nearly his whole class was off because they were suddenly encountering all these germs that they hadn’t encountered before. They had no immunity to [them] because they hadn’t been gradually introduced to them over time, mixing with other kids in social settings. So, it was like the plague. They were just constantly sick, all of them.” This eventually led to Noah developing severe tonsillitis, and subsequently having his tonsils removed at a very young age. Saoirce felt that this a direct result of lockdown on her son’s underdeveloped immunity to such illnesses. She also thought that there was a lack of planning around the return to school after lockdown, and children with more vulnerable immune systems were not considered. “He got tonsillitis eight times in six months and he ended up, at only three, going in and having his tonsils removed. Emergency surgery to remove his tonsils, because they were literally fusing together, because the swelling was just getting worse. I don’t think that he would’ve been as susceptible to all those bugs if he had built up some kind of immune system before being thrown into the nursery environment.”

Healthcare professionals were concerned they had seen a decrease in vaccination rates for babies and young children during the pandemic. They suggested that this was due to services being moved online and not being able to speak to parents about immunisation in the usual way. Some parents are now more hesitant to have their child vaccinated because of increased concerns during the pandemic around the safety of vaccinations. As a result, some children have missed key points for immunisation, which is leading to more outbreaks of certain diseases.

"

I think that there was a lot of misinformation around the Covid vaccine and how the vaccine was developed and I think that played into … more general scepticism. Slightly scarily – it was probably about six or eight weeks ago we had a notification of measles cases in the areas where I work again. So, yes, I think that has been a real knock-on effect of the pandemic. - ਹੈਲਥ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Clara’s story Clara is a health visitor in a large city in England. She works with children aged 0-5, supporting with early years health assessments, development checks and immunisations. Over the pandemic, appointments where she could discuss the importance of immunisations became remote, were delayed or missed completely. Clara thinks parents missed out on essential information around the importance and safety of immunisation, which is leading to lower vaccination rates and increased outbreaks of diseases amongst young children: “We have pockets of TB, we have pockets of measles, whooping cough where I work. Those immunisation appointments that children are usually taken to, now parents just decline to take them … that might be because they just weren’t given the appropriate health information, particularly on vaccinations. There’s a lot spoken around vaccinations and parents get scared about vaccinations” Clara thought this had led to lower take up of vaccinations in some communities and for some children. “Particularly parents who have emigrated to this country and maybe aren’t as well aware of the vaccination programme that has been well-established here. There is a lot of fear because it’s not necessarily something that they’re used to … and their children just aren’t getting vaccinated as much.”

8 Post-viral conditions linked to Covid

The impact of post-viral conditions linked to Covid

We heard about the huge and often life-changing impact on children and young people of severe or longer-term conditions that developed following infection with Covid-19. As explained further below, some of these conditions, Kawasaki disease and Paediatric Inflammatory Multisystem Syndrome (PIMS), predominantly affect children and young people. 

Kawasaki disease is a condition that mainly affects children under the age of five. There was a sharp increase in cases seen during the pandemic ²⁴. It causes swelling of the blood vessels throughout the body, including sometimes affecting the blood vessels supplying the heart muscle ²⁵. 

The severe inflammation caused by Kawasaki disease has led to severe physical complications and symptoms for young children. One parent shared about their child developing aneurysms, which are swellings in the arterial walls that can cause blood clots. The medication prescribed for Kawasaki suppresses their child’s immune system, increasing susceptibility to infections and presenting further physical challenges.

"

“It caused damage to his coronary arteries, and he got aneurysms … they rescanned his heart and they said that the aneurysms had got that big that they could burst at any time. Obviously, if it did burst, that meant he could die … because he’s on warfarin, he gets covered in bruises.” – Parent of child with Kawaski

Paediatric Inflammatory Multisystem Syndrome (PIMS) is a complication of Covid-19 that causes inflammation throughout the body. It occurs mainly in school-age children but can affect infants or young adults ²⁶.

Parents described how children with PIMS experience damaging physical impacts similar to those seen in children with Kawasaki.

"	“Despite being caught early, her consultant caught it straight away and saved her life, despite all that treatment she has heart problems, aneurysms clotted over. The implications of disease have lasted for years.” – Parent of child with PIMS, Listening Event Targeted Groups

Parents of children affected by PIMS shared the profound physical impacts their children have experienced. These include serious health conditions from heart problems to fatigue and potential brain injuries. We heard how the cognitive impact of PIMS means some children experienced severe impairments in cognitive functioning, particularly in their ability to recall recent events.

Children with PIMS During a listening event with parents of children living with PIMS, we heard about the devastating impact the condition has had on many children. “He still has damage to his heart but is slowly improving, there is a slight leak on a valve and still has some inflammation around joints that causes pain, which is made worse by changeable weather.” Every Story Matters Contributor, PIMS Listening Event “A few weeks later he had a headache, tummy ache, sore everything, tiredness, fatigue and blurred vision. We took him to an eye specialist who saw inflammation behind his eyes and said he might have a brain injury.” Every Story Matters Contributor, PIMS Listening Event “His memory was fantastic, and now he can’t remember what day it is, the brain fog is so bad, he won’t remember what had for tea the day before.” Every Story Matters Contributor, Listening Event Targeted groups

Long Covid can be developed by both children and adults after infection with Covid-19. Long Covid usually presents with clusters of symptoms, often overlapping, which continue for more than 12 weeks, can fluctuate and change over time and may affect any system in the body 27. For some people, Long Covid has worsened pre-existing conditions.

We heard about the persistent nausea experienced by one child with Long Covid. This makes it extremely difficult for them to take part in everyday activities, and meant the child became clinically underweight, worsening other health conditions.

"	“He had severe nausea. He would just say, ‘I can’t watch you eat,’ and he would take a little bit of food upstairs to his bedroom. He lost a whole load of weight, and he’s never really put it back on yet, so he’s still clinically underweight.” - 10 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

Parents shared how children and young people experienced memory loss and cognitive difficulties because of Long Covid, which they said had made it more difficult for them to reach their previous potential.

"

“We got to the stage where his cognitive function was so bad, he couldn’t even tell me what his surname was. It was like he couldn’t do basic maths; he couldn’t do the things that my daughter was doing at primary school, the things that he would normally have excelled at.” - 8 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

For some young people, living with a post-Covid condition has affected their sense of identity. The severe disruption to their plans and aspirations has left them unsure about their futures.

"

“I was meant to be beginning pro-ballet as a career. To go from that to being in bed all the time is massive. At a young age it’s difficult as you are finding out who you are. I’m 18 and still don’t know who I am, four years later. It’s an identity I don’t want.” – Young person with Long Covid, Listening Event Targeted groups

Misdiagnosis and lack of understanding

Parents described how some healthcare professionals initially rejected the idea that children could experience post-viral conditions like Long Covid. Some parents pointed to misconceptions about the impact of Covid-19 impact on younger people as leading to this scepticism among some health care professionals. This was a common problem when reporting symptoms and seeking diagnosis and treatment for their children. Many parents continue to feel frustrated and angry as a result of their experiences with healthcare professionals.

"

“The response was, ‘Well, children don’t get Covid.’ I know they’ve got Covid because that’s where I’ve got it from. They’ve had the same symptoms as me, but they were more severely ill. We were in A&E with the boys because they were so ill. They got taken in by an ambulance, blue-lighted twice.” - 6 ਅਤੇ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	“I’ve literally had a GP say to me, ‘Your son can’t possibly have Long Covid,’ because children didn’t get Covid … if you speak to any parent of a child with Long Covid, it’s the exact same story.” - 8 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

"

“I was getting very cross when I was hearing that children were not affected by Covid, especially when my son nearly died because of it … the lie being told that children were not affected. The doctors we saw did not even recognise PIMS as a possibility. I think that’s what angers me, the fact that maybe they should have known that this was a possibility and not brushed it off for as long as they had.” - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 4, 8 ਅਤੇ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

A lack of understanding of post-Covid conditions in education settings has led to some children and young people not being properly understood and supported. As a result, children and young people struggled with unrecognised needs. In some cases, this led to their symptoms being seen as behavioural issues rather than health conditions, an issue that is still ongoing.

"

“If there had been the right information from the start about kids getting Covid and if they would make schools follow rules. I still struggle with my college, I get told off for falling asleep in class, being told I’m rude and disruptive when there is nothing I can do. Schools should be educated on this; there’s not enough information on it.” – Young person with Long Covid, Listening Event Targeted groups

Children and young people with post-Covid conditions were often misdiagnosed with other conditions. Delays to correct diagnosis meant it took longer to access the support they needed. For example, one child’s Long Covid symptoms overlapped with those of Postural Tachycardia Syndrome (PoTS). Her symptoms included extreme fatigue and body aches that made it difficult to carry out everyday activities. The similarity between Long Covid and PoTS led to delays in obtaining the appropriate diagnoses and treatment for each of the conditions.

"	“She has to sit as much as possible because the more time that she stands up, because she’s got PoTS, the second she stands up her heart rate shoots up. She’s been told to sit as much as possible to get her heart rate lowered.” – Parent of children aged 9 and 12, England

 

Alfie and Jacob’s story Lois, a 50-year-old mother of two boys Alfie and Jacob, aged 6 and 7 at the start of the pandemic, told us about her children contracting Covid-19 and then developing a range of debilitating symptoms. She thought her children had PIMS and raised this with doctors early on. “The hospital didn’t know what that was. They literally said, ‘What’s that?’ I told them what it was, but they were like, ‘We’ve never heard of that before, and we’ve never heard of anything relating to Covid’.” Lois believes this late diagnosis contributed to brain inflammation and the development of PANS/PANDAS 28. Alfie and Jacob’s quality of life has been substantially impacted by the persistent symptoms and inadequate treatment. “He [neurologist] said, ‘Yes, they have missed PIMS,’ which caused the brain inflammation, which is why they’ve got PANS/PANDAS now … So, they were left with that, and we still suffer to this day.” Lois’ children developed further symptoms. She suspected MCAS 29 but testing was delayed for years. “I was saying each time, ‘I think they’ve got MCAS,’ because again all their symptoms are very classic of MCAS and a lot of people are getting it after Covid … an immunologist said, ‘Well, I don’t think they’ve got MCAS, but we’ll test anyway. But I don’t believe they’ve got it from what you’ve said.’ The results came back which were positive … so he diagnosed them with MCAS. That’s four years on. It’s just ridiculous it took that long to be heard and get a diagnosis.” During this time, Lois took her sons to a Long Covid clinic, where they prioritised pacing strategies 30 and mental health assessments. The doctors said Alfie and Jacob’s symptoms were because of lockdown-related anxiety rather than physical illness, which contributed to delays in getting the right medical treatment in place. “[The doctor] was asking loads of leading questions, clearly pushing them down a mental health route. It felt like he was asking questions that were suggesting it’s because of lockdown.”

Other contributors shared how the lack of knowledge from healthcare professionals about post-Covid conditions often led to them being diagnosed as mental health conditions. This meant children and young people were offered mental health support, despite the presence of physical symptoms.

"

“They [Long Covid hub] told me it was mental health condition. It made me question if I was faking it, when you keep getting told this, after a year of complete bed rest, requiring help eating, needing a wheelchair, seizures, blacking out, exhaustion and no help from the NHS.” – Young person with Long Covid, Listening Event Targeted Groups

Lack of healthcare support 

Parents of children with post-Covid conditions shared the many ongoing difficulties they have had getting the right treatment and support, particularly when conditions have not been properly recognised.

"

“I did recently find out that we should have had a social worker because we reached the end of the list for the Long Covid clinic and one of the first questions they asked us was ‘who is your social worker?’. We’ve never had a social worker. We don’t meet the criteria because the council doesn’t recognise Long Covid as a disability. She doesn’t get picked up by the Children with Disabilities team which would give you a social worker who could help make these points in all these meetings I’ve had to go to on my own. A lot of it is people not being asked to recognise it as anything.” – Parent of children aged 5 and 10, England

Oliver’s story Stephanie shared how her 14-year-old son Oliver caught Covid-19 right at the start of the pandemic and since has faced persistent difficulty in getting the right medical help, despite ongoing efforts. The effects of Covid-19 continue to have a huge impact on him today. “The reality is they [the GPs] didn’t really know what test to be running for him. They started to talk about it being Long Covid, and we thought ‘this is new, we understand that there’s no support there,’ but we are now four-and-a-half years into my son’s illness, and he’s still not seen a single specialist on the NHS. Our GP referred my son to Neurology to Cardiology to Rheumatology and to Respiratory, and every single referral has been rejected, nobody would see him.” Stephanie’s pursuit of care for Oliver included raising his case with local and national politicians. Despite taking these steps, Oliver remained unseen by any NHS specialists. “We’ve had a lot of support from our local politicians, but it’s not made a difference. I’ve had conversations with the health ministers, with the cabinet secretary … I’ve escalated it to the ombudsman, and they wrote to [the] NHS health board … they had 20 days to respond. And on the 20th day, they just came back and said, ‘We need more time, we’ll come back to you in four weeks and advise you.’ Four weeks later and I’ve still not heard anything. I can’t begin to emphasize how difficult it has been to access healthcare.” Oliver’s age was a substantial barrier in securing appointments with specialists through private healthcare, as most would only see young people who are aged over 18. This forced them to travel long distances, further complicating his health condition. “We ended up going to a BUPA hospital in [City], we went to an [City] Hospital. I’ve taken my son to London to see a specialist. Even that, taking him on a train journey to London to see somebody, he was in bed for three weeks after that because of the physical toll that took on his health. It shouldn’t be that hard, we shouldn’t have to be traipsing round the country … but that’s been the reality of trying to access private healthcare as well.” Oliver’s experience means he does not want to speak directly to healthcare professionals because he finds it too exhausting. “My son is 19 now, and he’s basically signed all these forms saying, ‘Just speak to my Mum,’ because he doesn’t want to engage any more … It’s exhausting. He hasn’t got it in him, and he says, ‘If I spend an hour trying to get through to the doctors, I then don’t have the energy to actually go to the doctors if I get an appointment.”

Impact on education

Parents described how post-Covid conditions have severely disrupted education for many children. They often faced substantial challenges in attending school due to their health conditions, resulting in falling behind and being unable to complete milestones.

"

“The fact that Long Covid hit meant that he’s gone from being, I think he was in the top five performing students in his year group at school, to having not attended school for two years … in terms of educational impact there, absolutely catastrophic, because if we are having a really good day he might manage to get one, maybe two, GCSEs. Whereas before he would have probably been a grade eight, nine, student 31" - 10 ਅਤੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

“He had 100 percent attendance, post-Covid he’s at 66 percent. That was his attendance last year because his immune system can’t cope and he keeps getting ill … the schools are cracking down on attendance and it feels like all they’re bothered about is numbers, their attendance figures, and they’re not really bothered about what Covid has done in terms of illness to the children … There should be more support in schools as well because again, that’s not there and it’s not really recognised. Even when you’ve got the diagnosis, the schools still push attendance over and above the physical illness.” - 6 ਅਤੇ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"	“Now that she’s been ill for the whole of year seven … she is struggling now, she can’t absorb anything really at the moment. She is in school, but she can’t absorb anything.” – Parent of children aged 9 and 12, England

Some children with Long Covid experienced severe symptoms and faced difficulties socialising with their peers, which prevented them from continuing their education at that school.

"

“Socialising with kids my own age was non-existent. I dropped out of school. I got bullied for faking it, everyone called me a part-timer and bullied me for wearing a mask. People were jealous that I was taking so much time off school.” – Young person with Long Covid, Listening Event Targeted Groups

Sarah’s story Anna is the mother of Sarah, who at the start of the pandemic was 10 years old and has Hypermobility Spectrum Disorder. This means that she can sometimes walk without support but often needs a wheelchair to help her move around. Sarah contracted Covid-19 during the transition from primary to secondary school and developed Long Covid, which exacerbated her condition. She now uses a wheelchair full-time. Despite her worsened health condition, Anna described how Sarah’s school refused to accommodate her wheelchair needs. The lack of understanding by the staff led to Sarah’s isolation and her not being managed safely in the school. “When she got Covid and then obviously that turned into Long Covid, they still wouldn’t allow her to have her wheelchair. When she started in the September, they made her walk around for a whole day … they would leave her in corridors on her own and it was a really big school. They would just leave her in a corridor with no safeguarding.” Anna said that the lack of acknowledgement of and support for Sarah’s health conditions has contributed to her disengaging from education. “It doesn’t matter what she says, she’d got to a point where she’d stopped speaking up. We’d gone and spoken to the headteacher, and we’d been promised things. We were doing our part to encourage her to do her best. She’s just gone, ‘well, no one is listening to me so I’m just going to shut down.’”

Impact on emotional wellbeing

We heard about the severe and damaging impact on the emotional wellbeing of children and young people living with post-Covid conditions. Inadequate medical support and isolation triggered feelings of anxiety, especially around catching other illnesses or Covid again.

"

“He is an anxious child since this. Any illness he gets, he goes to the worst-case scenario. He has nightmares and pure fear that he will be back in that situation. Despite our reassuring him he goes straight back to that place. He suffers with anxiety as a result.” – Every Story Matters contributor, PIMS Listening Event

"	“He did subsequently catch Covid a second time … There was anxiety for him because he said, ‘the first time I had Covid, I then got PIMS. If I get Covid again, does that mean I’m going to get PIMS again?’ He was terrified.” - ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ 4, 8 ਅਤੇ 11 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ

Some children and young people also experienced low mood and depression because of their post-Covid condition.

"	“He then suffered clinical depression because he was locked away and isolated in his room, pretty much left to rot. I don’t say that lightly, if it wasn’t for us constantly fighting and trying to get him healthcare, he’d just be left there.” - 8 ਅਤੇ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

ਲੀਅਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ Emily, a 48-year-old mother, detailed the struggles her 13-year old son Liam faced with Long Covid, and how these led to him experiencing suicidal thoughts. “He became suicidal very quickly. At that point, he had a complete physical crash. He was sleeping, probably for about 18 hours a day. Physically, he struggled to get out of bed before four o’clock in the afternoon … He went from being an outgoing, sociable child, to being really withdrawn.” She explained that Liam’s challenges were made worse by a lack of support from healthcare services, especially within critical moments of crisis. She described services dismissing his needs. “I was on the phone to them, explaining where we were, and they wanted to speak to Liam and said, ‘But do you actually want to kill yourself?’ And he’s shouting back, ‘Yes, I want to kill myself. What more do you want to hear?’” Despite Liam’s clear distress, Emily reported a lack of proactive follow-up from professionals, contributing to him struggling even more with his condition and not wanting to engage with healthcare. “There was no follow up, despite the fact that he was obviously suicidal. After the response from the CAMHS crisis team, he refused and still refuses to this day, to speak to anybody at CAMHS, counsellors, anything like that. He will not have anything to do with it … the response from healthcare services has been, ‘Well, keep doing what you’re doing.” She feels these repeated experiences of feeling unseen and unheard have led to Liam feeling abandoned. “I guess you just feel completely abandoned. Certainly, let down, certainly angry at times. Liam will frequently say to me, ‘the doctor has got about two minutes before I stop engaging with them, if I don’t think they’re actually listening to me.”

Some parents told us that schools not properly supporting children living with post-Covid conditions was also harmful to their emotional wellbeing. A child with Long Covid developed post-traumatic stress disorder because of how their school treated her.

"	“As a result of everything she’d been subjected to, she’d been diagnosed with post-traumatic stress disorder … she would literally vomit at the mention of the school and the mistreatment and neglect she experienced.” – Parent of children aged 5 and 10, England

Archie’s story Archie, a 16-week-old infant, presented with a persistent fever and appeared unwell during the pandemic. After his diagnosis of Kawasaki disease, he required annual check-ups. “The tests that he has to do every year are uncomfortable for him. He has to lie still, he has to have a scan, he has to have stickers on him, and he does get quite upset and he’s quite an anxious little boy.” After intense and frequent visits to the hospital, Archie now feels anxious in environments that may look or smell a bit like a medical setting. “He grabbed hold of me and said, ‘Am I in the hospital? I’m not going to see the doctor. I’m not going to see Doctor’, he mentioned the name of the cardiologist, ‘I’m not going to see him?’. He just saw lots of staff in masks, and he was three at that time, and I said, ‘No, we’re in an airport, we’re not at the hospital’. I think it looked very similar, the lights, the sterile sort of environment. We went to a party once, we walked in and there was quite a strong smell of disinfectant and instantly he said, ‘Oh, I’m not going to the doctor, I’m not going to see the hospital.’”

9 Lessons learnt

Prioritising children in future pandemics 

Many parents, professionals, and young people reflected on the huge impact the pandemic had on a generation of children. While recognising the need for restrictions, contributors wanted more to be done to prioritise the needs of children during future pandemics. They saw it as important to try to reduce the impact on children’s lives. 

"

“I think it is important to remember that we need to treat them as children because we took a lockdown policy geared towards adults, and we implemented it for children as well … why did we isolate them? I’d say some of the measures were quite draconian around children. Did we really need to do that?” – Paediatrician, Northern Ireland

"

“Opportunities have been missed and children are being failed, and then what happens to them? I believe the children who went through the pandemic are a lost generation. Every department failed them and they were meant to be protected by the system. Covid is just the icing on the cake, the problems were already there.” – Parent of children aged 5 and 13, England

Contributors also suggested that children and young people should be consulted before decisions are made on their behalf.

"	“Young people were never asked about anything. No youth voice or young people involved in decision making – where was it? People thought ‘ah young people they are the resilient lot they will get over it.’ Young people were telling me we weren’t being considered and asked.” – Youth Worker, Bradford

Keeping schools and other services open as much as possible

One important way to prioritise children in a future pandemic should be to keep schools open. Many felt strongly that closing schools to most children should be avoided unless there is no alternative. Contributors stressed the role of education in providing long-term social, emotional and physical benefits, beyond just academic learning. 

"

“I understand it’s very tricky, but you can’t take children out of education for 9 months, and not expect to have absolute chaos, and not to expect irrevocable issues in children … these children were left at home with nobody really looking out for them. That can’t ever happen again, no matter what. Everybody was looking out for the old people, and the sick people, which is right, but who was looking after the children?” - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਇੰਗਲੈਂਡ

We also heard that the closure of other services and facilities like youth centres, sports clubs and family centres was damaging for children’s social lives and mental health. These kinds of closures should be reconsidered in future pandemics. 

"

“The importance for young people to have that space just to spend time with other young people is really important for me … I think that’s impacting our young people’s resilience and how they see themselves. Things haven’t got better since the pandemic, they’ve only got worse.” - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

“I think that we underestimated the roles of things like schools, wider agencies and centres have over children and young people, especially our children and young people that are much more vulnerable or that are from families that may be struggling. So, looking forward, how do we protect those centres and places, and look to ensure those things are in place for those children and families to reduce the risks is probably the biggest thing.” – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

Planning for changes to education

Given the value they placed on schools being open as much as possible, many contributors discussed how important it was for education settings to be prepared to operate effectively in future pandemics. They thought this should build on the lessons from the Covid-19 pandemic.  

Teachers emphasised the importance of better preparedness for online and home learning. They wanted to ensure all pupils had access to technology and more digital training for staff.

"

“Giving more funding for schools to then be able to facilitate online learning better, to get more digital training for teachers, so that if it ever came up again, we would be much better prepared for something like that to happen. Also making more technology available for schools, so that if there are parents and families struggling, that they know the school will have the equipment for them.” – ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਧਿਆਪਕ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

Professionals thought that better communication and consultation between the government, local authorities, and schools would also help strengthen the support provided to children and increase confidence in education provision continuing safely.

"

“If it happened again, there should be more consultation between education, social work, health, even possibly police. Those organisations that we sit down with to really look at the children that need our support, and whether you minimise the number of people going in, or you prioritise it.” - ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

We heard from young people about what schools could do to reassure pupils about moving to home learning. They said this would allow students to adjust to new ways of learning in the case of another pandemic.

"

“I think that in future, another lesson maybe, if for any reason schools have to close again … prepare packs that teachers can have with extra information on home learning. We had so many questions, and the school just didn’t even know where to start answering them. It would definitely be making sure that teachers are prepared by some process where teachers are given additional information that’s maybe not put on the news, so that they can help students who are struggling with the idea of schools closing.” – ਨੌਜਵਾਨ, ਵੇਲਜ਼

Maintaining face-to-face contact with healthcare professionals

Healthcare professionals shared lessons they thought should be learnt to help minimise the impact of future pandemics on children’s health and physical development. Many felt that healthcare services for children should still be offered in person. This was seen as particularly important for young children at key developmental stages. They described how seeing children and their families face-to-face is necessary to carry out physical checks and provide information to parents. 

"

“I think the importance of face-to-face contact with the health professional, whether that’s the GP or the health visitor – particularly in those early years, those first 2 years particularly – how important it is. Not just in assessing the baby’s health and safeguarding but in supporting parents. We take for granted that everyone knows how to be a parent and I tell you, the majority of us don’t know. If you don’t have somebody to guide you, it’s incredibly difficult. So, I think face to face contact is really important.” – ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਵੇਲਜ਼

Better assessing and supporting vulnerable children

Professionals and parents shared their frustrations with how children were assessed as vulnerable during the pandemic, noting how this was not done consistently and should be improved in preparation for future pandemics.

"	“We were in a position where the vulnerable could go into schools, and who deemed who were vulnerable and who weren’t vulnerable? When half the time you actually don’t know what’s going on with the young people.” - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਇੰਗਲੈਂਡ

"

“In looking to the future I want us to think more about how do we assess risk and vulnerability in a better way, in terms of how do we become more creative in getting in and amongst children and young people should anything like that happen again to make sure that we’re not missing things?” - ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ, ਸਕਾਟਲੈਂਡ

Contributors also wanted better support to be in place for vulnerable children in future pandemics. This included offering coordinated financial and practical help for families that does not rely solely on community organisations and school staff.

"

“Communities facing economic disadvantage were impacted 10 times more by the pandemic than more privileged communities. So, there definitely needs to be something around a support programme for families that are on benefits and making sure all kids can access free school meals.” - ਸਵੈ-ਇੱਛੁਕ ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਕ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਉੱਤਰੀ ਆਇਰਲੈਂਡ

Social workers shared lessons they thought should be learnt around assessing and safeguarding vulnerable children. They wanted professionals to continue to see vulnerable children in-person to better understand whether they were safe. We also heard that more consideration should be given to how to carry out risk assessments under lockdown conditions. 

"

“I think that they shouldn’t be taken out of their educational setting. I think that they need to remain in education so that a professional has got eyes on them for those 5 days that they are in school, and if they have any concerns, then they can raise it with social workers. I think that visits still need to continue where social workers can go to the home and check the home conditions at anytime.” – Social worker (Rural), England

"

“The big question is when it comes to safeguarding, risk assessment, how we risk assess and what we consider when doing our initial visits as social workers. Working during the pandemic helped identify how crucial knowledge of the family’s network is, because when you don’t have a multi-agency professional network available to oversee and support you in terms of being your in-person eyes and ears, you have to only then rely on family and identify strengths within that family.” – Social worker (Urban), England

Contributors said that more attention should be paid to children with SEND, children in care and those in the criminal justice system in future pandemics. Many shared how the transition to remote services for vulnerable children created negative impacts. We heard from many professionals who felt that contact with social services should continue to happen in person in future pandemics.

"

“More consideration should be given for people whose circumstances aren’t the norm. So, special needs, people in care, people in youth justice. All these lockdown measures were put in place without thinking about the extra impact that that was going to have on children and families who weren’t typical. Support systems were removed that people heavily relied on. So, the lesson is that they need to weight up the cost versus, the benefit and work out, ‘Well, actually, is this actually worth the emotional and mental cost to these people over the benefit of maybe not getting Covid?” – Parent of children aged 2, 15, and 20, Northern Ireland

"

“I found myself speaking to the TV saying ‘And what about additional needs? that rule can’t work for us, that won’t work for us’. There needs to be someone in government that has thoughts about additional needs. Rules can’t apply to everyone, they make life harder for certain groups of people especially those with additional needs.” – Parent of child with additional needs, Scotland

10 Appendix

Module 8 scope 

Module 8 considers a range of issues relating to the impact of the Covid-19 pandemic on children and young people in England, Scotland, Wales and Northern Ireland.

The provisional scope of Module 8 was used to guide how we probed experiences and listened to people and analysed their stories. The scope for the module can also be found on the UK Covid-19 Inquiry website ਇਥੇ.

Module 8 is considering the impacts of the pandemic on children and young people across society in England, Scotland, Wales and Northern Ireland.

In particular, topics  this module is examining include:

1. The impact of the pandemic on children and young people’s home life. It explores the challenges children faced due to missed family support, increased responsibilities, tensions and domestic abuse, and experiences of children accommodated by local authorities or health and social care trusts (NI). It also provides contrasting perspectives on how some families experienced strengthened bonds during this period.
2. The impact on children and young people’s social interactions and relationships. It covers social isolation, impact on social skills, building online relationships and experiences of bullying and online harm encountered during periods of isolation.
3. Educational experiences of children and young people during the pandemic. It includes access to and engagement with remote learning, experiences of those attending educational settings within lockdowns and the impact of disruptions to education on children and young people.
4. Changes in children and young people’s access to support via professionals during the pandemic, particularly involving transitioning to online services are explored. It highlights the challenges experienced and covers changes in trust towards professionals.
5. The impact of the pandemic on children and young people’s emotional wellbeing. It highlights a range of impacts on their emotional development and mental health.
6. The impact of the pandemic on children and young people’s physical wellbeing. It covers experiences of physical deprivation and how children’s health, mobility, diet and access to healthcare were impacted. It highlights impacts based on children’s access to varying spaces during the lockdown.
7. Children and young people’s experiences of post-viral conditions such as PIMs, Kawasaki and Long Covid.

 

ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ 

There are three different ways we collected people’s stories for Module 8: 

ਆਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ

Members of the public were invited to complete an online form via the Inquiry’s website (paper forms and a telephone number to ring were also offered to contributors and added via the online form for analysis). This asked them to answer three broad, open-ended questions about their pandemic experience. These questions were: 

• ਸਵਾਲ 1: ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸੋ।
• ਸਵਾਲ 2: ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਾਰੇ ਦੱਸੋ।
• Q3: Tell us what you think could be learned

ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰ ਜਨਸੰਖਿਆ ਸੰਬੰਧੀ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇ ਗਏ ਸਨ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ, ਲਿੰਗ ਅਤੇ ਨਸਲ)। ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਦੇ ਜਵਾਬ ਗੁਮਨਾਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਦੀ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਹੇਠਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਅਨੁਸਾਰ, ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਉਹ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਉਹੀ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਸਹਿਜ ਸਨ।

For Module 8, we analysed 54,055 stories of adults relaying the experiences of children and young people, or of young people aged 18-25 sharing their own stories. This includes 44,844 stories from England, 4,353 from Scotland, 4,284 from Wales and 2,114 from Northern Ireland (contributors were able to select more than one UK nation in the online form, so the total will be higher than the number of responses received). 

Listening Events 

The Every Story Matters team travelled to 38 towns and cities across England, Scotland, Wales and Northern Ireland, to give people the opportunity to share their pandemic experience in person in their local communities. Listening events were held in the following locations, the ones which are highlighted in bold are those relevant to Module 8 and used as part of this record:

• Liverpool
• ਬੇਲਫਾਸਟ
• ਬਰਮਿੰਘਮ
• ਕਾਰਲਿਸਲ
• ਰੈਕਸਹੈਮ
• ਕਾਰਡਿਫ
• ਰੂਥਿਨ
• ਐਕਸੀਟਰ
• ਐਡਿਨਬਰਗ
• ਲੰਡਨ
• ਪੈਸਲੇ
• ਐਨੀਸਕਿਲਨ
• ਡੇਰੀ/ਲੰਡਨਡੇਰੀ
• ਬ੍ਰੈਡਫੋਰਡ
• ਸਟਾਕਟਨ-ਆਨ-ਟੀਜ਼
• ਮਿਡਲਸਬਰੋ
• ਸਕੈਗਨੇਸ
• ਮਿਲਟਨ ਕੀਨਜ਼
• ਬੌਰਨੇਮਾਊਥ
• ਬ੍ਰਾਈਟਨ
• ਬਲੈਕਪੂਲ
• ਲਿਸਬਰਨ
• ਨਿਊਪੋਰਟ
• ਲੰਡੁਡਨੋ
• ਪ੍ਰੈਸਟਨ
• ਲੋਕਧਾਰਾ
• ਲੂਟਨ
• ਬਿਲਥ ਵੈੱਲਜ਼
• ਇਪਸਵਿਚ
• ਨੌਰਵਿਚ
• ਲੈਸਟਰ
• ਗਲਾਸਗੋ
• ਇਨਵਰਨੈਸ
• ਓਬਾਨ
• ਮਾਨਚੈਸਟਰ
• ਕੋਵੈਂਟਰੀ
• ਸਾਊਥੈਂਪਟਨ
• ਨੌਟਿੰਘਮ 

 

Virtual listening sessions were also held where that approach was preferred. The UK Covid-19 Inquiry worked with many charities and grassroots community groups to speak to those impacted by the pandemic in specific ways. This includes paid and unpaid carers, care home staff, service users and families bereaved during the pandemic. Short summary reports for each event were written, shared with event participants and used to inform this document. 

ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਸੁਣਨਾ

A consortium of social research and community experts were commissioned by Every Story Matters to conduct in-depth interviews. These interviews focused on the Key Lines of Enquiry (KLOEs) for Module 8.

In total, 439 people across England (224), Scotland (93), Wales (68) and Northern Ireland (54) contributed in this way between September and December 2024. This includes listening to 439 participants through in-depth interviews or in some cases focus groups. Participants included the following groups:

• ਮਾਪੇ, ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਰਪ੍ਰਸਤ
• ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ
• ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਥੈਰੇਪਿਸਟ, ਸਿਹਤ ਵਿਜ਼ਟਰ ਅਤੇ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਪੀਡੀਆਟ੍ਰਿਕ ਸੇਵਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ
• Other professionals who work with children and young people such as social workers, children’s home staff, voluntary and community groups professionals and those professionals in voluntary and community groups
• ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ 18-25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ

All in-depth interviews and discussion groups were conducted by trained researchers who followed a discussion guide. Where needed, researchers would probe contributors for further information about their experience. Each interview lasted up to 60 minutes. Interviews were recorded, transcribed, coded and analysed via human review to identify key themes relevant to the Module 8 KLOEs. 

Further detail on the breakdown of sample numbers for the targeted listening is provided in tables 1,2,3,4, and 5 in the section ‘sample numbers for targeted listening and case studies’.

 

Approach to analysing people’s stories

The analysis for the preparation of the record involved combining all three sources of data from the online form, the listening events and the targeted listening. Experiences and stories from all three sources have been presented together throughout the record to provide a single thematic account which does not give a greater weight to any of the sources. While findings from listening events are identified, the record does not distinguish quotes and experiences from the online form and the targeted listening. The themes which emerged across all three sources were consistent. Here we describe in more detail the specific methods used to analyse stories from each source.

ਆਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ

ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਜਵਾਬਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੁਦਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ (NLP), ਜੋ ਕਿ uses machine learning to help organise free-text data (in this case the responses provided on the online form) in a meaningful way. A combination of ਐਲਗੋਰਿਦਮਿਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੀਖਿਆ ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰੋ. 

NLP ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਪਛਾਣਦਾ ਹੈ ਫ੍ਰੀ-ਟੈਕਸਟ ਡੇਟਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੁਹਰਾਏ ਗਏ ਭਾਸ਼ਾ ਪੈਟਰਨ. It then groups this data into ‘topics’ based on terms or phrases commonly associated with that topic (for example, the language used in a sentence about anxiety might be very similar to that used when talking about depression, which is grouped into a topic on mental health). It is known as ਟੈਕਸਟ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਲਈ ਇੱਕ 'ਤਲ ਤੋਂ ਉੱਪਰ' ਪਹੁੰਚ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਪੂਰਵ-ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਡੇਟਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਮਿਲਣਗੇ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਉਭਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਟੈਕਸਟ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ। 

ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ NLP ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੋ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ। ਪਹਿਲਾਂ ਹਰੇਕ ਸਵਾਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਜਵਾਬ ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਖਾਲੀ ਡਾਟਾ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।. ਦੂਜਾ, responses were filtered based on their relevance to Module 8. 

ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਢੁਕਵਾਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜੇਕਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਵਾਲ 'ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਜਵਾਬਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਇੱਕ ਚੁਣਿਆ ਹੁੰਦਾ। ‘What would you like to tell us about?’:

• Pregnancy or having a baby, including complications or loss 
• Education, for example, school or university
• Health services, for example the NHS or HSCNI, including GP surgeries
• Mental health, for example, feeling sad, angry, anxious or stressed
• Families, including parenting, children and older relatives

ਸੰਬੰਧਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤਿੰਨੋਂ ਓਪਨ-ਐਂਡ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਲਈ NLP ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਔਨਲਾਈਨ ਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ। ਇਸ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਤੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਨਤੀਜਾ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ a ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਵਿਸ਼ਾ ਮਾਡਲ, which summarises the different topics identified in a sunburst chart. From this we identified a total of 214 topics across all responses to Q1, 220 at Q2 and 215 at Q3.  Since contributors could select multiple responses to the question ‘What would you like to tell us about?’ it was possible that the stories selected for inclusion contained information not relevant to Module 8 (for example, topics related to parenting children). For this reason, following the initial NLP analysis the research team at Ipsos reviewed all topics for relevance and merged and removed topics not relevant to Module 8 from the final stage of analysis. This left a total of 58 topics at Q1, 84 at Q2 and 39 at Q3.

ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ not relevant to Module 8 ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਮੈਪ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਅੰਕੜਾ ਕਾਰਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। and group them based on those commonly occurring together or within three sentences of each other. The factor analysis produced 21 overarching factors across the three questions. 

ਇਸ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ a single combined code frame was generated based on the topics relevant to Module 8 and drawing on the themes identified for each question. This involved ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਵਾਕਾਂਸ਼ਾਂ ਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮੀਖਿਆ, both in the full dataset and within each topic, to identify keywords and patterns that could be used to group stories into appropriate topics and sub-topics. In doing so, this provided the research team with a much more accurate quantification of the size and elements of topics, to inform the approach to analysis. The final combined code frame, based on the individual themes from the factor analysis and researcher input, was made up of 21 factor groups and 352 topics.

Researchers then reviewed the different topics relevant to Module 8 to explore the stories. These were brought together with stories shared with the Inquiry in other ways (described below) to include in this record.

The diagram below shows the themes included in the online form and the number of times each theme was mentioned by a contributor in their response. The size of each block represents the volume of responses related to the theme. Note that individual contributors may have mentioned multiple themes within their response and may therefore be counted a number of times.

Figure 2: NLP topics: The diagram illustrates which topics contributors mentioned in the online form and how often these topics came up. Large blocks mean a topic was mentioned by more contributors.

ਸੁਣਨ ਵਾਲੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ

Short summary reports for each event were written, shared with event participants and used to inform this document. Where appropriate, quotes were provided by the listening event team to include in the record.

ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਸੁਣਨਾ

Interviews were audio-recorded, transcribed, coded and analysed via human review to identify key themes relevant to the Module 8 KLOEs. Qualitative analysis software (NVivo) was used to manage and code the data into themes. There were 26 codes for topic related themes (e.g. ongoing impact of educational closures on children and young people). Each part of a transcript could be coded multiple times to reflect one or more topic themes, the type of care and the timing.

Table 2: Teachers and professionals in schools – targeted listening

Table 3: Healthcare professionals – targeted listening

Table 4: Other professionals – targeted listening

Table 5: Young people aged 18-25 during the pandemic– targeted listening