Każda historia ma znaczenie: system testowania, śledzenia i izolowania – w skrócie

Brytyjskie dochodzenie w sprawie COVID-19 jest niezależnym dochodzeniem publicznym, którego celem jest zbadanie reakcji na pandemię COVID-19 oraz jej wpływu w celu wyciągnięcia wniosków na przyszłość. 

Praca Inquiry jest podzielona na oddzielne dochodzenia, znane jako moduły. Każdy moduł koncentruje się na innym temacie, z własnymi przesłuchaniami publicznymi, podczas których przewodniczący wysłuchuje dowodów. Po przesłuchaniach publikowany jest raport modułu, który zawiera ustalenia z dowodów zebranych w ramach modułu oraz zalecenia przewodniczącego na przyszłość.

Jak każda historia ma znaczenie wpisuje się w pracę Inquiry

To podsumowanie dotyczy rekordu Every Story Matters dla modułu 7, który bada system testowania, śledzenia i izolacji używany podczas pandemii Covid-19. Przyszłe rekordy Every Story Matters będą koncentrować się na różnych aspektach życia w czasie pandemii, takich jak opieka społeczna, dzieci i młodzież oraz wsparcie finansowe. 

Rekord Every Story Matters dla systemu Test, Trace and Isolate gromadzi doświadczenia, którymi dzielili się z nami ludzie: 

• online na everystorymatters.co.uk; 
• osobiście podczas wydarzeń organizowanych w miastach na terenie Wielkiej Brytanii; i
• poprzez ukierunkowane badania z udziałem określonych grup ludzi. 

Każda historia jest anonimizowana, analizowana i organizowana w rekordach Every Story Matters specyficznych dla modułu. Te rekordy są wprowadzane do dowodów dla odpowiedniego modułu. 

W zapisie jest mowa o znacznej krzywdzie, a niektóre historie i tematy zawarte w tym zapisie mogą wywołać niepokojące wspomnienia i uczucia. Pomocne może być zrobienie sobie przerwy, jeśli czytanie zapisu jest niepokojące. Lista usług wsparcia jest dostępna na stronie internetowej UK Covid-19 Inquiry:  https://covid19.public-inquiry.uk/support-whilst-engaging-with-the-inquiry/

Zrozumienie i świadomość testowania, śledzenia i izolowania

• Wielu uczestników dyskusji uważało, że wytyczne dotyczące testowania były początkowo jasne, ale z czasem, ze względu na zmieniające się przepisy i brak świadomości na temat śledzenia kontaktów, pojawiło się coraz więcej niejasności.
• Ludzie byli zdezorientowani zmianami w oficjalnych wytycznych rządowych dotyczących tego, kiedy testować i kiedy się izolować. Niepewność co do obowiązujących w danym momencie zasad oznaczała, że niektórzy ludzie decydowali się robić to, co uważali za stosowne, niezależnie od tego, czy było to zgodne z zasadami.  
• Niektórzy współautorzy opisali, jak ich świadomość i pewność co do tego, kiedy wykonać test, rosły z czasem w wyniku występowania objawów i doświadczenia wirusa lub słuchania o doświadczeniach innych osób z Covid-19. Jednak niektórzy współautorzy powiedzieli nam również, że byli zdezorientowani, jeśli chodzi o rozróżnienie objawów Covid-19 od innych podobnych chorób, takich jak przeziębienia i grypa.  
• Współpracownicy opisali trudności w dostępie do informacji o testach lub nadążaniu za nimi. Dotyczyło to osób, które nie korzystały z Internetu i osób, których pierwszym językiem nie był angielski.
• Niektórzy autorzy wyjaśnili, że informacje dotyczące śledzenia kontaktów były dla nich niejasne, że trudno było im zrozumieć cel tego procesu i prawidłowo postępować zgodnie z wytycznymi.
• Niewiele osób zdawało się być świadomych, jakie wsparcie finansowe i praktyczne można uzyskać, będąc na izolacji. 

Co pomogło lub zachęciło ludzi do wzięcia udziału w testach, śledzeniu kontaktów i samooizolacji?

• Ochrona osób, na których im zależy, i innych: Wiele osób kierowało się poczuciem moralnego obowiązku ochrony swoich bliskich, społeczności, w których żyją oraz osób bezbronnych. 
• Wymagania: Niektórzy ludzie musieli wykonać test (niezależnie od objawów) przed przyjściem do pracy i kontaktem z innymi ludźmi. Niektórzy opisali to jako część swojego „obowiązku opieki” w celu ochrony innych. 
• Dostęp do wsparcia: Niektórzy uznali, że praktyczne wsparcie, jakie otrzymali – od rodziny i przyjaciół, lokalnych organizacji i grup społecznych – pozwoliło im na przeprowadzenie testów, śledzenie kontaktów i samoizolację.
• Zwiększanie wolności: Z czasem uczestnicy badania przyznali, że chęć uczęszczania do szkół, college'ów i uniwersytetów, podróżowania oraz spotykania się z innymi ludźmi stała się dla nich powodem do przetestowania swoich umiejętności.
• Zmniejszanie zmartwień: Uczestnicy wyrazili obawę przed zarażeniem się wirusem, poważnym zachorowaniem lub zarażeniem nim innych, co skłoniło ich do poddania się testom, wzięcia udziału w programie śledzenia kontaktów i samoizolacji. 
• Dostęp i wygoda: Współpracownicy powiedzieli nam, że łatwo było wykonać test, gdy centra testowe były łatwo dostępne i istniała dobra dostępność terminów. Gdy testy przepływowe boczne (LFT) stały się powszechnie dostępne dla wszystkich w kwietniu 2021 r., wielu z nich z zadowoleniem przyjęło łatwość i wygodę bezpłatnych zestawów do testowania w domu. Możliwość wykonania testu w domu była również uspokajająca dla osób zaniepokojonych ryzykiem zakażenia w centrach testowych lub w drodze do nich.

Jakie bariery utrudniały ludziom udział w testach, śledzeniu kontaktów i samooizolacji?  

• Zaufanie: Ludzie stawali się coraz bardziej sceptyczni i nieufni wobec testów i śledzenia kontaktów, ponieważ uważali je za niedokładne lub nieskuteczne. Nastąpiła zmiana w podejściu ludzi do przestrzegania wytycznych, gdy pojawiły się wiadomości o politykach i urzędnikach łamiących zasady.
• Percepcja ryzyka: Osobiste postrzeganie ryzyka miało wpływ na udział ludzi w testach, śledzeniu kontaktów i samooizolacji, a to zmieniało się w trakcie pandemii.
• Dostęp: Skomplikowany system rezerwacji testów i niedobór dostępnych testów LFT utrudniały dostęp do testów.
• Trudność użytkowania: Słyszeliśmy również, że ludzie napotykali przeszkody w prawidłowym wykonywaniu testów LFT, interpretowaniu wyników i stosowaniu różnych zestawów testowych. 
• Dyskomfort i cierpienie: Uczestnicy dzielili się swoimi doświadczeniami związanymi z dyskomfortem i stresem związanym z testami, a także wyzwaniami związanymi z izolacją, która wiązała się z poczuciem utraty wolności osobistej.  
• Warunki mieszkaniowe: Dla niektórych stosowanie się do wytycznych nie zawsze było praktyczne – zwłaszcza w kwestii samooizolacji – na przykład jeśli mieszkali w małych lub ciasnych domach. 
• Brak wsparcia: Tam, gdzie ludzie nie mieli dostępu do wsparcia, mieli trudności z zaangażowaniem się w testowanie, śledzenie kontaktów i samoizolację. Na przykład, gdy współpracownicy mówili nam, że nie mają przyjaciół ani rodziny w pobliżu, czasami mieli trudności z samoizolacją i nie zawsze wiedzieli, gdzie szukać wsparcia w tych czasach. 

Mandaty karne (FPN)

• Współpracownicy mieli mieszane opinie na temat skuteczności FPN jako środka odstraszającego od łamania zasad samoizolacji. Niektórzy uważali, że groźba grzywien zachęca do przestrzegania, podczas gdy inni uważali, że surowsze kary są konieczne dla większej skuteczności.
• Część darczyńców uznała kary za nieskuteczne.
• U osób, które wyemigrowały do Wielkiej Brytanii, pojawił się niepokój związany z szerszymi konsekwencjami otrzymania grzywny, co sprawiło, że były bardziej ostrożne w przestrzeganiu zasad.

Jakie były doświadczenia poszczególnych grup systemu testowania, śledzenia i izolacji?

• Opisali testowanie swoich dzieci jako wyzwanie. 
• Powiedzieli, że było to dla nich szczególnie trudne, gdy musieli przeprowadzać testy u dzieci z autyzmem, ADHD i innymi złożonymi potrzebami wynikającymi z trudności sensorycznych.
• Wspólne obawy dotyczące zasadności testowania bardzo małych dzieci ze względu na stres i dyskomfort, jakie to powoduje. 
• Powiedzieli nam, że izolacja w domu z małymi dziećmi jest dla nich trudna.

Ci, którzy pomagali osobom starszym:

• Powiedziano nam, że osoby starsze z problemami fizycznymi, takimi jak artretyzm lub drżenie, często potrzebowały pomocy innych przy testach. Niektórzy współautorzy uważali, że testy mogłyby być bardziej inkluzywne dla osób o ograniczonej sprawności manualnej, aby umożliwić im samodzielne korzystanie z testów.
• Dodał, że badanie osób starszych z zaburzeniami neuropsychologicznymi, takimi jak demencja, okazało się trudne, ponieważ osoby poddawane testom nie rozumiały, na czym polega testowanie i dlaczego jest potrzebne.

Głuchy* i osoby niepełnosprawne:

*W dochodzeniu uwzględniono szersze, inkluzywne pojęcie „głuchych”, chociaż osoby, z którymi rozmawiano w ramach dokumentacji, zostały określone jako „głuche”.

• Powiedziano nam, że instrukcje zestawu testowego są trudne do zrozumienia i użycia, a posiadanie instrukcji w innym formacie ułatwiłoby ich użycie. 
• Mieliśmy różne doświadczenia w kwestii dostępności ośrodków testowych, w tym takie, które nie były dostępne dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich; podczas gdy inni przyznali, że personel w ich lokalnym ośrodku testowym był dobrze przygotowany do zapewniania dodatkowego wsparcia, takiego jak instrukcje wizualne dla osób niesłyszących.
• Niektórzy mówili o tym, jak doświadczyli barier komunikacyjnych w ośrodkach testowych i mówili, że personel tam pracujący nie wydawał się przygotowany do wspierania osób z różnymi potrzebami. Inni dzielili się tym, jak personel był dobrze przygotowany do wspierania osób z potrzebami dostępu, takimi jak posiadanie dodatkowych, łatwych do odczytania materiałów drukowanych.
• Szczególnie dotknęło ich zamknięcie lub ograniczenie usług organizacji społecznych. Na przykład niektórzy darczyńcy nie mieli nikogo, kto pomógłby im zorganizować dostawy żywności online z supermarketów, co utrudniało dostęp do podstawowych produktów podczas samoizolacji.

Osoby mające trudności z czytaniem i pisaniem i/lub wykluczeniem cyfrowym:

• Czasami miałem trudności ze zrozumieniem pisemnych instrukcji dołączonych do zestawów testowych i potrzebowałem wsparcia przyjaciół lub rodziny, aby móc korzystać z testów. 
• Czasami mieli wrażenie, że systemy rezerwacji testów nie spełniają ich potrzeb. 
• Pacjenci zgłaszali, że czuli się zdezorientowani, jeśli chodzi o dostęp do aplikacji śledzących i korzystanie z nich, co powodowało u nich niepokój. 

Ludzie, którzy stracili bliskich:

• Opowiedzieli, w jaki sposób wytyczne dotyczące samooizolacji skłoniły ich do zastanowienia się nad decyzją o odwiedzeniu bliskiej osoby umierającej w szpitalu. 
• Powiedzieli nam, że jeśli nie mogą przeżywać żałoby razem z innymi z powodu izolacji, ich cierpienie emocjonalne jest ogromne.

Ofiary i osoby, które przeżyły przemoc domową:

• Opowiedzieli nam, jak bardzo odczuwali presję ze strony partnera, aby stosować się lub nie do wytycznych dotyczących samooizolacji, zgodnie ze stanowiskiem przyjętym przez partnera.

Aby dowiedzieć się więcej lub pobrać kopię pełnego zapisu lub inne dostępne formaty, odwiedź stronę: https://covid19.public-inquiry.uk/every-story-matters/records/