Każda historia ma znaczenie: opieka zdrowotna – w skrócie

Brytyjskie dochodzenie w sprawie COVID-19 jest niezależnym dochodzeniem publicznym, którego celem jest zbadanie reakcji na pandemię COVID-19 oraz jej wpływu w celu wyciągnięcia wniosków na przyszłość.

Praca Inquiry jest podzielona na oddzielne dochodzenia, znane jako moduły. Każdy moduł koncentruje się na innym temacie, z własnymi przesłuchaniami publicznymi, podczas których przewodniczący wysłuchuje dowodów. Po przesłuchaniach publikowany jest raport modułu, który zawiera ustalenia z dowodów zebranych w ramach modułu oraz zalecenia przewodniczącego na przyszłość.

Jak każda historia ma znaczenie wpisuje się w pracę Inquiry

Komisja śledcza chce zrozumieć pełny obraz wpływu pandemii na życie ludzi i społeczności w całej Wielkiej Brytanii. Każda historia ma znaczenie jest okazją dla wszystkich do podzielenia się swoimi doświadczeniami związanymi z pandemią bezpośrednio z brytyjską komisją śledczą ds. COVID-19.

Każda historia, którą się z nami podzielisz, zostanie zanonimizowana, przeanalizowana i zebrana w tematyczne zapisy Every Story Matters Records. Zapisy te są wprowadzane do materiału dowodowego dla odpowiedniego modułu i publikowane na naszej stronie internetowej po wprowadzeniu ich do odpowiedniego przesłuchania.

Niniejsze podsumowanie odnosi się do zapisu Every Story Matters dla modułu 3, który koncentruje się na wpływie pandemii Covid-19 na systemy opieki zdrowotnej w czterech krajach Wielkiej Brytanii.

Wstęp Dokumentacja medyczna Every Story Matters gromadzi doświadczenia, którymi ludzie się z nami dzielą: online w wszystkiestorymatters.co.uk, osobiście podczas wydarzeń organizowanych w miastach i miasteczkach w całej Wielkiej Brytanii oraz poprzez ukierunkowane badania z udziałem określonych grup ludzi. Nie reprezentuje ona doświadczeń całej populacji Wielkiej Brytanii, ale raczej osób, które zdecydowały się podzielić z nami swoją historią. Future Every Story Matters Records skupi się na różnych aspektach życia w czasie pandemii, takich jak opieka społeczna, wsparcie finansowe, dzieci i młodzież oraz inne tematy. W tym podsumowaniu przedstawiono niektóre doświadczenia, którymi ludzie dzielili się w kwestii opieki zdrowotnej podczas pandemii Covid-19. Usłyszeliśmy od pracowników służby zdrowia, pacjentów i ich bliskich, a także o druzgocącej stracie, jakiej doświadczyli ci, którzy stracili bliskich podczas pandemii.

Doświadczenia osób pogrążonych w żałobie, pacjentów i ich bliskich

Oto niektóre z obszarów, o których mówili nam ludzie:

Dostęp do opieki

• W placówkach opieki zdrowotnej pacjenci uznali dostęp do opieki w czasie pandemii za niezwykle trudny i stresujący. Wyczuwalne było poczucie strachu i niechęci ze strony pacjentów i ich bliskich do pójścia do szpitala. Ten strach przed COVID-19 opóźnił wiele osób szukających leczenia zarówno w przypadku schorzeń związanych z COVID-19, jak i niezwiązanych z COVID-19, co doprowadziło do pogorszenia stanu zdrowia i pogorszenia się stanu zdrowia ludzi.
• Wiele osób doświadczyło opóźnień na każdym etapie procesu dostępu do opieki zdrowotnej, w tym rozmowy z lekarzem rodzinnym i oczekiwania na karetkę. Jednak gdy już udało im się uzyskać dostęp do opieki, pacjenci często doświadczali bardzo dobrej i empatycznej opieki ze strony zmęczonego i przeciążonego personelu. Wielu pacjentów i ich bliskich uznało korzystanie z usług opieki zdrowotnej za samotne i izolujące doświadczenie.
• Osoby ze szczególnymi potrzebami miały szczególnie utrudniony dostęp do opieki. Na przykład niektóre osoby głuche nie mogły skorzystać z usług tłumaczy i miały problemy z komunikacją z powodu zakrywania twarzy.
• Tam, gdzie opieka była postrzegana jako mniej współczująca lub mniej dostępna niż przed pandemią, skłoniło to niektórych ludzi do podjęcia alternatywnych wyborów. Na przykład niektóre kobiety zdecydowały się rodzić w domu, a nie w szpitalu.

Zmiany w opiece zdrowotnej

• Wiele pogrążonych w żałobie rodzin i przyjaciół stanęło przed poważnymi wyzwaniami w zakresie wspierania swoich bliskich pod koniec życia. Ograniczenia w odwiedzinach oznaczały, że wielu nie było w stanie być obecnymi przy swoich bliskich. Rodziny i przyjaciele podkreślili kilka wyzwań związanych z opieką nad osobami u kresu życia, w tym obniżoną jakość opieki oraz brak jasnej komunikacji i przejrzystości w zakresie decyzji dotyczących końca życia, co pozostawiło niektóre pogrążone w żałobie osoby z trwałym poczuciem winy i trudnościami w radzeniu sobie ze stratą.
• Ograniczenia dotyczące odwiedzin położniczych i innych usług opieki zdrowotnej sprawiły również, że pacjenci i ich bliscy czuli się odizolowani i tracili okazje, by być blisko pacjentów, gdy byli najbardziej potrzebni. Młode matki opowiadały nam, jak czuły się samotne i przestraszone, podczas gdy te, które doświadczyły porodu przed pandemią, opisywały, jak surrealistyczne było bycie samemu w czasie pandemii.

Długi Covid

• Long Covid nadal ma dramatyczny i szkodliwy wpływ na życie wielu osób. Wiele osób z Long Covid było rozczarowanych, złych i sfrustrowanych swoją opieką. Usługi opieki zdrowotnej dla Long Covid rozwinęły się w trakcie pandemii, ale były niespójne i trudno dostępne.

Zastawianie

• Osobom uważanym za klinicznie narażone zalecono izolację przez okres nieograniczony i często długi. Nie były już w stanie wykonywać codziennych czynności i aktywności, takich jak spotkania z rodziną i przyjaciółmi, praca lub realizowanie swoich hobby, co sprawiało, że czuły się odizolowane, samotne i przestraszone.

Doświadczenia pracowników służby zdrowia

Oto niektóre z obszarów, o których mówili nam ludzie:

• Podczas pandemii słyszeliśmy, jak wielu pracowników służby zdrowia przekroczyło zwykłe wymagania swojej pracy. Zarówno pracownicy służby zdrowia, jak i pacjenci przyznali, że pracują w niezwykle trudnych warunkach. Na początku pandemii wśród pracowników służby zdrowia istniało wspólne poczucie celu, pomimo wyzwań i konieczności pracy w bardzo różny sposób.
• Pracownicy służby zdrowia ze wszystkich środowisk mówili nam, jak trudne było znalezienie odpowiednio dopasowanego sprzętu ochrony osobistej, który chroniłby ich i ich pacjentów.
• Ludzie często byli wyczerpani i cierpieli z powodu złego stanu zdrowia fizycznego i psychicznego z powodu dłuższych godzin pracy, śmierci i cierpienia, z którymi się zetknęli, oraz innych obciążeń zawodowych, takich jak zmiana rutyny. Niektórzy pracownicy stanęli przed trudnymi dylematami moralnymi, w tym decyzjami o życiu i śmierci, bez wystarczającego wsparcia. Wielu pracowników uznało, że pozbawienie krewnych szansy na pożegnanie się z ukochanymi osobami było szczególnie trudne. Pracownicy byli często proszeni o pracę według różnych wzorców pracy i w nieznanych specjalizacjach bez wystarczającego przeszkolenia. Przypadki COVID-19 wśród personelu dodatkowo wpłynęły na morale i wskaźniki absencji, co zwiększyło presję na pozostałych członków personelu.
• Pandemia doprowadziła do wprowadzenia innowacyjnych rozwiązań i szerszego wdrożenia technologii w systemach opieki zdrowotnej.

Wiele osób nadal odczuwa skutki pandemii i nie powróciło jeszcze do stylu życia sprzed pandemii.

Wskazówki i zasoby rządowe

Ludzie nam powiedzieli:

• Brak przygotowania systemów opieki zdrowotnej doprowadził do chaosu, który wywołał u pacjentów i personelu frustrację, złość i strach, szczególnie na wczesnym etapie pandemii.
• Brak dobrej jakości, dobrze dopasowanego sprzętu ochrony osobistej (PPE) sprawił, że personel, pacjenci i opiekunowie poczuli się bezbronni. Początkowy brak odpowiednich testów na Covid-19 wpłynął na bezpieczeństwo, relacje w pracy i komunikację.
• Niektórzy pracownicy służby zdrowia mówili o wyzwaniu wdrażania często zmieniających się wytycznych. Dla niektórych ta obniżona pewność co do wytycznych przyczyniła się do poczucia chaosu i zamieszania w systemach opieki zdrowotnej. Słyszeliśmy również, jak niespójnie stosowane wytyczne dotyczące opieki zdrowotnej sprawiły, że niektórzy pacjenci i ich bliscy czuli się zdezorientowani i niesprawiedliwie traktowani.

Podsumowując Pandemia zmieniła życie pacjentów, bliskich w żałobie i pracowników służby zdrowia, a dla wielu jest to odczuwalne do dziś. Ludzie zgłaszali, że reakcja na pandemię wpłynęła na ich zaufanie do rządu Wielkiej Brytanii i systemów opieki zdrowotnej. Szeroko donoszono o niewystarczającym planowaniu i zarządzaniu w systemach opieki zdrowotnej. Ludzie zgłaszali, że częste zmiany wytycznych i brak spójności w różnych placówkach opieki zdrowotnej skutkowały chaotycznym i niesprawiedliwym traktowaniem pacjentów oraz dodatkowo obciążały personel medyczny. Było jednak wiele przykładów opieki i współczucia okazanego pacjentom i personelowi, którzy często przekraczali oczekiwania w niezwykle trudnych okolicznościach. Osoby piszące teksty do Every Story Matters wyraziły obawy, że ciągła presja wywierana na służbę zdrowia w Wielkiej Brytanii może ograniczyć jej zdolność do odpowiedniego przygotowania się na kolejną pandemię.